چرا اسرائیل پس از ۶۰۰ روز جنگ، غزه را شکست نداد؟

من نظرات تحلیلگران مختلفی را که در پورتال‌های خبری چندین کشور، از جمله اسرائیل، منتشر شده‌اند، دنبال کرده‌ام؛ نظراتی که عملکرد ارتش صهیونیستی را زیر سوال می‌برند. حتی پس از گذشت بیش از ۶۰۰ روز بمباران شدید هوایی و زمینی غزه، هیچ‌یک از سه هدف جنگ توسط رژیم نازی-صهیونیستی نتانیاهو محقق نشده است. سوالات رایج‌تر این تحلیلگران این است که «چرا اسرائیل هنوز حماس را از بین نبرده است؟»، «چرا این اتفاق می‌افتد؟»، «چرا حماس جسور و شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسد؟» همه این سوالات ناتوانی در درک این نکته را آشکار می‌کند که حماس یک دشمن منعطف و مقاوم است و مردم فلسطین عزم راسخی برای ماندن در سرزمین‌های خود و مقابله با هر وسیله‌ای با کسانی که سوگند به نابودی آنها خورده‌اند، دارند.



با وجود تخریب زیرساخت‌ها و کشته شدن رهبران برجسته مقاومت، اسرائیل به پیروزی در غزه دست نخواهد یافت و قادر به نابودی حماس نخواهد بود، حماسی که همچنان نفس می‌کشد و مقاومت می‌کند و ارتش صهیونیستی را مجبور می‌سازد تا بار‌ها به همان مناطق بازگردد.



نتیجه‌گیری اولیه که می‌توانیم بگیریم این است که «ماشین جنگی» رژیم صهیونیستی نه تنها شکست خورد، بلکه خود را درگیر یک جنگ فرسایشی در غزه کرد که رهبران آن را تضعیف کرده، باعث تفرقه در جامعه اسرائیل شده و نیرو‌های نظامی‌اش را به فرسودگی کشانده است. علاوه بر این، هزاران سرباز به دلیل مشکلات روانی و تعداد بالای خودکشی از ارتش ترخیص شده‌اند. اسرائیل باید بداند که می‌تواند در هر نبردی پیروز شود، اما باز هم جنگ را خواهد باخت.



خواسته نتانیاهو در غزه، کشتن هرچه بیشتر از ۲.۱ میلیون فلسطینی در این منطقه از طریق بمباران و گرسنگی است؛ و او هر روز این کار را با بی‌رحمی شدید و آشکار انجام می‌دهد، بدون اینکه قدرت‌های غربی هیچ ابتکاری فراتر از لفاظی برای توقف نسل‌کشی و تضمین رعایت حقوق بین‌الملل بشردوستانه به کار گیرند.



طرح تخلیه غزه روز به روز شکست خورده است، حتی در برابر اظهارات فاشیستی دونالد ترامپ، زیرا صد‌ها هزار فلسطینی که با وعده‌های دروغین اخراج و متقاعد شده بودند، از زمان آتش‌بس اخیر، حتی با وجود اینکه چیزی از خانه‌هایشان باقی نمانده بود، به خانه‌های خود باز می‌گردند.



در بیش از ۶۰۰ روز جنگ در غزه، اسرائیل نیرویی چندین برابر بیشتر از نیرویی که آمریکا در جنگ ویتنام به کار برد، استفاده کرده است؛ جنگی که ۱۹ سال به طول انجامید و باعث کشته شدن بیش از ۹۶۶ هزار ویتنامی شد. در ویتنام، آمریکا حدود ۱۵ تن مواد منفجره در هر کیلومتر مربع رها کرد، در حالی که «اسرائیل» از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون ۲۷۵ تن در هر کیلومتر مربع در غزه فرو ریخته است – رقمی ۱۸ برابر بیشتر!



عزم فلسطینی‌ها برای ماندن و مردن در سرزمین‌های خود، و حمایت فزاینده افکار عمومی جهان که به سرعت در حال چرخش علیه اسرائیل است، عواملی هستند که مردم فلسطین را به سوی دستیابی به آزادی و حق تعیین سرنوشت خود سوق خواهند داد. توجه داشته باشید که این حمایت حتی در گروه‌های میانه و راست نیز نفوذ کرده و در جناح چپ به شدت تثبیت شده است. برچسب زدن به انتقادات مشروع از نسل‌کشی به عنوان یهودستیزی دیگر مانند گذشته کارساز نیست. آن گلوله نقره‌ای (راه حل نهایی) دیگر شلیک شده است.



اسرائیل با تلاش برای محو کردن فلسطین از نقشه، تمام جهان را به فلسطین تبدیل کرده است. ده‌ها میلیون نفر در خیابان‌های پایتخت‌های سراسر جهان در حمایت از مردم فلسطین بسیج شده‌اند. صهیونیسم با تلاش برای محاصره مردم غزه، خود را محاصره کرده و به نظر می‌رسد در حال زوال نهایی است، تا حدی که مورخان صهیونیست، مانند یووال نوح هراری، پایان صهیونیسم را پیش‌بینی می‌کنند.



جنگ نسل‌کشی اسرائیل علیه مردم فلسطین در نوار غزه، با استفاده از انواع سلاح‌ها، مهمات و بمب‌های ممنوعه بین‌المللی، و بمباران بی‌رویه مدارس و بیمارستان‌هایی که تحت حمایت حقوق بین‌الملل بشردوستانه هستند، نتوانسته و نخواهد توانست هیچ یک از اهداف حداکثری خود، به ویژه نابودی مقاومت فلسطین را محقق سازد.



تنها دستاوردی که اسرائیل می‌تواند به آن افتخار کند، جنایات جنگی، نسل‌کشی، کشتار جمعی کودکان و زنان، تخریب زیرساخت‌ها و از بین بردن تمام جنبه‌های زندگی در نوار غزه است. در همین حال، مردم فلسطین تصاویر بی‌نظیری از صبر، استقامت، میهن‌پرستی، دلبستگی به وطن و حمایت بی‌قید و شرط از مقاومت خود را به نمایش می‌گذارند.



منبع: میدل ایست مانیتور