ماه گذشته تایید شد که روسای جمهوری فعلی و قبلی آمریکا، هر دو در ماه نوامبر با یکدیگر روبرو خواهند شد و بایدن و ترامپ هر دو به اندازه کافی باید رای نمایندگانی را به دست آوردند تا نامزدی احزاب مربوطه خود را در انتخابات ریاست جمهوری تضمین کنند و در یک مسابقه مجدد برای انتخابات ۲۰۲۴شرکت کنند.

تاکنون پیش بینی‌ها و نظرسنجی‌ها به این موضوع پرداخته اند که چه کسی در صدر قرار می‌گیرد و نتایج آنها تقریباً به طور مساوی بوده است و تحلیلگران می گویند رقابت بایدن و ترامپ در انتخابات بسیار نزدیک خواهد بود.

 تحلیلگران نقش رسانه‌ها را در انتخابات پیش روی آمریکا بسیار مهم می‌دانند و پیش بینی می کنند جنجال رسانه‌ای تازه‌ای در این دور از انتخابات در آمریکا به وجود آید.

از این رو باشگاه خبرنگاران جوان برای بررسی بیشتر موضوع مصاحبه‌ای ترتیب داده با «ولید سالم»، یک خبرنگار و فعال رسانه‌ای آمریکا که مشروح آن در ذیل از نظرتان می‌گذرد.

-به نظر شما حضور ترامپ در رقابت‌های انتخاباتی چه تاثیراتی می‌تواند در جامعه آمریکا داشته باشد؟

ولید سالم: در آخرین روز از کنوانسیون ملی جمهوری خواهان در ژوئیه ۲۰۱۶، که دونالد ترامپ را به عنوان نامزد حزب جمهوری خواه برای انتخابات ریاست جمهوری معرفی کرد، اندرسون کوپر از سی ان ان، هیئتی از کارشناسان را رهبری کرد که درباره این رویداد اظهار نظر کردند. در میان آنها جفری لرد با ظاهری متفاوت بود که مشتاق بود از تماسی که با ترامپ داشته گزارش دهد. جفری لرد گفت: «اندرسون او برای تو پیامی دارد، مبنی بر اینکه راضی نیست. او احساس می‌کند که ما به طور دقیق این کنوانسیون را نمایندگی نمی‌کنیم. او از من خواست که بگویم رتبه‌بندی‌های شما و رتبه‌بندی ما در سی‌ان‌ان، به دلیل حضور او در این کنوانسیون بالاست.» کوپر دوستانه پاسخ داد که در مورد تأثیر دونالد ترامپ بر رتبه‌بندی تردیدی وجود ندارد.

اظهارات ترامپ نادرست نبود. سالی که او برای اولین بار در انتخابات شرکت کرد، سودآورترین سال در تاریخ شبکه خبری سی ان ان بود. علاقه به نامزد جدید و غیرمتعارف سود رسانه‌های چپ و راست را افزایش داد. اشتراک آنلاین برای نیویورک تایمز و واشنگتن پست افزایش یافت. رتبه‌بندی فاکس نیوز به بالاترین حد خود رسید.

این افزایش در تمام دوران ریاست جمهوری ترامپ ادامه داشت، اما به محض خروج او از سمت خود پایان یافت. این غول املاک و مستغلات اکنون به عنوان نامزد احتمالی حزب جمهوری خواه پس از کناره گیری نیکی هیلی از رقابت به مرکز سیاست آمریکا بازگشته است.

-وضعیت جامعه آمریکا را از لحاظ سیاسی حالا که حضور ترامپ جدی‌تر شده چگونه ارزیابی می‌کنید؟

ولید سالم: احتمال یک دوره دیگر ترامپ منجر به موجی از اذعان عمومی در میان متخصصان رسانه شده است که رئیس جمهور سابق، دموکراسی را با دروغگویی‌های مداوم و اقدامات هنجارشکنی خود تهدید می‌کند، اما این رویکرد در واقع برای تجارت خوب است.

میشل گلدبرگ، ستون‌نویس نیویورک‌تایمز در ژانویه نوشت: «از لحاظ مادی، ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ به نفع رسانه‌ها بود و اشتراک‌ها، رتبه‌بندی‌ها و کلیک‌ها همگی افزایش یافتند.» به نظر من تصدیق این درآمد رسانه ای در دوره ریاست جمهوری ترامپ مهم است، اما ماندن در آن بدون تغییر رفتار به نظر می‌رسد مانند یک شانه خالی کردن از استعفا، یک پاس رایگان برای پوشش و کسب و کار معمول برای ادامه دادن است زیرا به جای جستجوی روح، ما در حال سلب مسئولیت هستیم.

کلماتی که حتی صدا‌های متفکر نیز تمایلی به استفاده از آنها ندارند "تضاد منافع" هستند. واضح است که رسانه‌ها از پوشش خبری ترامپ سود می‌برند. این برای روزنامه نگاری و در نتیجه برای دموکراسی بد است.

همانطور که جورج پکر، روزنامه‌نگار آمریکایی در مقاله‌ای در دسامبر برای آتلانتیک اشاره کرد، در حالی که روزنامه‌ها و کانال‌های تلویزیونی از دوشیدن پدیده ترامپ سود بی‌سابقه‌ای کسب می‌کنند، شروع به شبیه شدن به او کرده‌اند. آنها بیشتر «نفس‌گرا... تفرقه‌انگیز، و خودپسندتر» شده‌اند.

پکر نوشت: «استاندارد‌های روزنامه نگاری کاهش یافته است، زیرا اخبار در حال تبدیل شدن به "تقریباً غیرقابل تشخیص از کلک و دروغ" هستند و رسانه‌ها "استقلال برای کنشگری" را کنار گذاشته اند.»

در واقع، بسیاری از رسانه‌ها از یک وظیفه و امتیاز اصلی چشم پوشی کرده اند: تعیین ارزش خبری. بیشتر پوشش خبری ترامپ فقط طعمه کلیکی در تجسم‌های مختلف بوده است، جریانی بی‌وقفه از زنگ‌های هشدار برای لیبرال‌های مضطرب و کتیبه‌ای برای جمعیت شاد MAGA. شبکه‌های تلویزیونی ساعاتی از تجمعات ترامپ را بدون فیلتر و بدون بررسی پخش کردند. روزنامه‌های ملی توییت‌های او را در مورد غیرقانونی‌های سیاسی در صفحات اول خود، آنلاین و چاپی منتشر کرده‌اند.

بسیاری از رسانه‌های خبری از دو قطبی‌سازی سیاسی که ترامپ برانگیخت، استفاده کرده‌اند و آن را عمیق‌تر کرده‌اند. در غیر این صورت، روزنامه‌نگاران عالی مانند اندرسون کوپر و جیک تپر از سی‌ان‌ان، اغلب وارد مونولوگ‌های سردبیری ناشایست شدند.

رسانه‌ها به طور فزاینده‌ای منعکس کننده حباب‌های اطلاعاتی رسانه‌های اجتماعی هستند. این برای رتبه‌بندی و کلیک‌ گرفتن بهتر عمل کرده است. این نوع پوشش سودجویانه نه تنها برای روزنامه نگاری، بلکه برای دموکراسی نیز بد است. تثبیت رسانه‌ها به ترامپ - فحش‌ها و توهین‌های او، تمسخر‌ها و ابتذال‌های او، نقض هنجار‌های شادی او - به طور غیرمستقیم یک نوع سیاست را تأیید کرده است که رئیس جمهور سابق آن را تجسم می‌کند و در آن پیشرفت می‌کند.

-بازگشت ترامپ چه معنایی برای رسانه‌های آمریکا خواهد داشت؟

ولید سالم: او زندگی سیاسی را به عرصه‌ای تبدیل کرده است که در آن به سیاستمداران به عنوان هکر‌های بدبین و خودفروش نگریسته می‌شود که هدف آنها تحمیل بزرگترین تحقیر ممکن به مخالفان است. در این محیط سیاسی، هر سیاستی - حتی اقدامات بهداشت عمومی خوش‌خیم مانند دستور ماسک صورت در طول همه‌گیری - می‌تواند زمینه‌ای برای سیاست‌زدایی سمی و قطبی شود.

این نوع رفتار سیاسی رای دهندگان را تشویق می‌کند تا رای خود را مطابق با دیدگاه قبیله‌ای از سیاست - که نه بر اساس شایستگی، بلکه بر اساس خشم- استوار است، به صندوق بیندازند.

از آنجایی که یک دوره دیگر ترامپ به عنوان یک احتمال واقعی ظاهر می‌شود، رسانه‌های آمریکایی می‌توانند و باید بیشتر از استعفا کردن دست به کار شوند. اگر آنها در مورد رسیدگی به مشکل تضاد منافع جدی هستند، باید آنچه را که من تست «سیاره تنهایی» می‌نامم را اتخاذ کنند.

این تست نام خود را از راهنمای محبوب سفر گرفته است. در یک سخنرانی در سال ۲۰۱۰ در مورد چگونگی بهبود اعتماد به دولت، لارنس لسیگ، استاد حقوق هاروارد، از مدافعان برجسته اصلاح قوانین مالی مبارزات انتخاباتی کنگره، از اقدامات Lonely Planet (سیاره تنهایی) به عنوان مثال استفاده کرد.

«سیاره تنهایی» با اطمینان دادن به خوانندگان خود، فهرست کردن یا تایید هر مکان یا تجارتی را نمی‌پذیرد، از هرگونه تضاد منافع اجتناب و درک می‌کند که حتی یک سوء ظن جزئی مبنی بر اینکه از مکان‌ها یا مشاغلی که ارائه می‌دهد درآمد کسب می‌کند، می‌تواند اعتبار آن را کاهش دهد.

رسانه‌ها باید از اخلاقیات مشابهی استفاده کنند. سردبیران باید مطمئن شوند که تصمیمات سرمقاله آنها سود محور نیست، استاندارد‌های روزنامه نگاری را رعایت می‌کند و به نفع عموم مردم است. آنها باید با طرح سه سوال، هر داستان احتمالی درباره ترامپ را برای "تضاد منافع" مورد بررسی قرار دهند. سه سوال این است: آیا باید در مورد داستان گزارش کنیم؟ اگر این کار را انجام دهیم، آیا از آن سود بیشتری نسبت به میانگین سود خود از سایر پوشش‌ها می‌بریم؟ و اگر این کار را انجام دهیم، آیا به نفع ترامپ خواهد بود و برند سیاست او را پیش خواهد برد؟

وقتی صحبت از پوشش ترامپ می‌شود، سردبیران و روزنامه نگاران باید به اصل «کمتر بیشتر است» متمایل شوند. نه فقط به این دلیل که تناسب در پوشش را بازیابی می‌کند، بلکه به این دلیل که تضاد منافع رسانه‌های آنها را کاهش می‌دهد.

هیچ‌کدام از اینها تضمین نمی‌کند که دوره دوم ترامپ کمتر قطبی‌کننده یا کمتر عصبی خواهد بود. آزمونی که من پیشنهاد می‌کنم به این معنی است که رسانه‌ها می‌توانند برای حفظ یکپارچگی خود و اعتماد عمومی بیشتر تلاش کنند.

برای سال‌ها، واشنگتن پست شعار دوران ترامپ را «دموکراسی در تاریکی می‌میرد» در سرلوحه و مرکز قرار داده است. اما اگر رسانه‌ها به مسیر کنونی ادامه دهند و در یک دوره دیگر ترامپ قرار بگیرند، دموکراسی و همچنین روزنامه‌نگاری ممکن است در سایه تابش نور نیز به شدت آسیب ببینند.



ولید سالم روزنامه نگار و محققی است که در سیاتل زندگی می‌کند. او درباره سیاست استبدادی، علم و روزنامه نگاری می‌نویسد. آخرین مقالات او در مجله New Lines و New Atlantis منتشر شد.