مهدی مطهرنیا در گفت‌وگو با ایسنا در ارزیابی خود از تحریم‌های آمریکا علیه ایران گفت: این تحریم‌ها، باز تعریف تحریم‌هایی است که پیشا پذیرش برجام و امضاء قرارداد ژنو از سوی ایالات متحده آمریکا به ایران دیکته شد و شامل تحریم‌های مالی، اقتصادی، تجاری و همچنین حمل و نقل و تحریم‌های چند جانبه و حتی مرزهای تحریم‌های علمی در پذیرش مقالات نویسندگان ایرانی در ژورنال‌های بین‌المللی را در بر می‌گیرد.
وی افزود: لذا این تحریم‌ها تمام تلاش خود را معطوف داشته تا جمهوری اسلامی ایران را در یک محدودیت همکاری بین‌المللی با ایران قرار دهد و با توجه به این‌که آمریکا دکترین خود در دوران ترامپ و به ویژه بعد از این که شکل‌گیری دکترین امنیت ملی خود در سال 2015 میلادی را به سمت‌وسوی تبدیل ایران از چالش به دشمن قرار داد، تمام تلاش خود را در این زمینه به خرج داده تا ایران را در وضعیتی قرار دهد که محدودیت همکاری‌های بین‌المللی با ایران و محاصره منطقه‌ای با تهران عملیاتی شود.
این کارشناس مسائل سیاسی در ادامه اظهار کرد: بنابراین، این‌گونه تحریم‌ها متوجه آن است که آمریکا بتواند در یک بازه زمانی معین حدود شش ماه بعد از اعلام این تحریم‌ها، ایران را کاملا در یک محدودیت همکاری بین‌المللی از سوی دیگر کشورهای جهان قرار دهد.
مطهرنیا همچنین درباره ادامه همکاری اتحادیه اروپا و ایران با توجه به اعمال تحریم‌های جدید نیز بیان کرد: باید این معنا را به خوبی مورد توجه قرار دهیم که همکاری اتحادیه اروپا با ایران می تواند تنفس‌گاهی برای عبور از فشار بین‌المللی تحریم‌های ایالات متحده آمریکا باشد، اما این تنفس‌گاه به هیچ وجه نمی‌تواند تکیه گاه محکمی برای ایران قرار گیرد.
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: نباید فراموش کنیم که جمهوری اسلامی ایران در یک بافت موقعیتی ناشی از همگنی آمریکا با اقتصاد، سیاست و امنیت این کشور در تراز جهانی است و اتحادیه اروپا در این تراز جهانی در قالب متحد ایالات متحده آمریکا عمل می‌کند.
وی تصریح کرد: اگر اتحاد به معنای Alliance دارای وزن توأمان همکاری و رقابت است، اما در نهایت اتحادیه اروپا در وجه همکاری با آمریکا از وزن سنگین‌تری نسبت به وجه همکاری با ایران برخوردار است و بالطبع باید این واقعیت را بپذیریم که در یک بزنگاه تاریخی اگر اتحادیه اروپا مجبور به انتخاب بین ایران و ایالات متحده آمریکا باشد، این انتخاب بسیار سخت خواهد بود و واقعیت‌ها نشان می‌دهد که اروپایی‌ها جهت‌گیری پراگماتیستی دارند و در نهایت به سمت آمریکایی‌ها گرایش پیدا می‌کنند.
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل همچنین با اشاره به معافیت هشت کشور برای خرید نفتی از ایران برای مدت مشخصی معتقد است: به نظر می‌رسد فرصت دادن به 8 کشور برای خرید نفتی ایران و شروطی که آمریکا در این زمینه گذاشته به نفع ایران نیست، بلکه در دراز مدت به ضرر ایران تمام می‌شود چرا که در مرحله نخست قیمت نفت را در سطح پایین نگه می‌دارد و همان‌طور که دیدیم قیمت نفت کاهش پیدا کرد، از سوی دیگر این هشت کشور را در حالت همگرایی و تجانس بیشتری با آمریکا قرار می‌دهد و مشارکت آن‌ها را در زمینه‌های دیگری نیز جلب می کند و سپس می‌تواند زمینه‌های جایگزین کردن نفت ایران را در بازه زمانی معین بدون بالا رفتن قیمت نفت فراهم کند.
انتهای پیام
