ریحانه مبینی پس از تاریخ سازی: همه جای اتاقم نوشته بودم باید طلای آسیا را بگیرم

باشگاه خبرنگاران جوان - ریحانه مبینی در مسابقات دوومیدانی قهرمانی آسیا تاریخ سازی کرد و به اولین زن ایرانی تبدیل شد که مدال طلای آسیا را بدست آورد. مبینی، در ارزیابی از رقابت‌های قهرمانی آسیا دوومیدانی در کره جنوبی اظهار کرد: این اولین مسابقه‌ای بود که در رده سنی بزرگسالان در فضای باز شرکت می‌کردم. از شروع فصل تمام فکر و ذهنم مسابقات قهرمانی آسیا کره جنوبی بود و فقط به طلا فکر می‌کردم و روی تمام فضای اتاقم نوشته بودم که باید طلای قهرمانی آسیا را کسب کنم.

وی گفت: در این مسیر خودم و مربی‌ام سختی‌های زیادی کشیدیم و از همه چیز گذشتیم تا به آن چیزی که می‌خواستیم برسیم، مسابقه خیلی خوبی بود و تمام رقیبان آسیایی حضور داشتند. تا حدودی از نظر شرایط جوی اوضاع به هم ریخته بود و سبب شد تا با ۲ ساعت تاخیر مسابقه‌ام را شروع کنم و این مساله سطح فنی و رکوردی دوومیدانی کاران را کاهش داد، اما با این وجود و با لطف خدا توانستم با ثبت رکورد ۶ متر و ۴۰ سانتی متر بهترین آسیا شوم.

مبینی در پاسخ به این پرسش که برای رسیدن به سکوی قهرمانی چند سال بود که تلاش می‌کردید، افزود:، چون دانشگاهم اصفهان بود در هفته ۳ تا ۴ روز در اصفهان تمرین می‌کردم و بقیه تمرینات را در آران و بیدگل تحت نظر مربی‌ام پیگیری می‌کردم. مدال که کسب شد حاصل یک سال تلاش نبود بلکه ۱۴ سال است که ورزش قهرمانی را شروع کرده‌ام و در این مسیر بار‌ها شکست و یا زمین خوردم، اما بلند شدم و قوی‌تر ادامه دادم تا چنین نتیجه‌ای حاصل شد.

قهرمانی پرش طول آسیا درباره برنامه‌های خود گفت: بعد از قهرمانی آسیا، تیرماه مسابقات دانشجویان جهان در آلمان را دارم و سپس قهرمانی جهان و کشور‌های اسلامی را پیش رو دارم، همان طور که آغاز خوبی داشتم امیدوارم پایان خوبی را نیز امسال پیش رو داشته باشم.

او در پاسخ به این پرسش که چقدر به مدال طلای دانشجویان جهان در پرش طول فکر می‌کنید، گفت: تلاش می‌کنم بهترین رکورد را به ثبت برسانم و عملکرد خوبی داشته باشم. سعی می‌کنم به بهترین تکنیک فکر کنم که منجر به پرش خوب شود و در پایان سکوی مناسبی را برای خود رقم بزنم.

مبینی گفت: ترم آخر دانشجوی دندانپزشکی هستم و تنها دفاع‌ام مانده که اگر کمی سرم خلوت شد آن را نیز انجام می‌دهم تا فارغ التحصیل شوم.

او در پاسخ به این پرسش که چقدر خواندن درس و انجام ورزش حرفه‌ای به صورت همزمان سخت بود، اظهار کرد: مسیر بسیار سختی برای من بود شاید سال‌های قبل که درسم سنگین‌تر بود از ساعت ۷ صبح تا ۵ بعدازظهر در دانشگاه بودم و سپس با بدن خسته سر تمرین می‌رفتم، اما امسال، چون سال آخر بودم درس هایم سبک‌تر شده بود و زمان بیشتری را صرف ورزش می‌کردم، در کل سختی‌های زیادی کشیدم تا بتوانم درس و ورزش را همسو و در کنار هم در یک مسیر پیش ببرم.

قهرمان پرش طول افزود: هفته‌ای ۸ تا ۹ جلسه و هر جلسه حدود ۲ ساعت و نیم تمرین می‌کردم و، چون طبق برنامه ریزی مربی‌ام پیش می‌رفتم خللی به برنامه درسی و دانشگاهم وارد نمی‌کرد، به طوری که مربی‌ام بین درس و ورزش توازن خوبی را ایجاد کرده بود.

مبینی در پاسخ به این پرسش که در حال حاضر برای ادامه مسیر در ورزش حرفه‌ای چه مشکلی پیش روی شما وجود دارد، تصریح کرد: اگر فارغ التحصیل شوم باید ۲ سال طرح دندانپزشکی بگذرانم که این مساله سبب می‌شود تا ۲ سال درگیر طرح باشم. اگر مسوولین در این زمینه کمکی کنند که مدت طرح کمتر شود و یا اصلا نیازی به گذراندن طرح نداشته باشم اتفاق مثبتی برای من خواهد بود و می‌توانم به ورزش حرفه‌ای بپردازم، اگر مجبور شوم که طرح را بگذرانم باز هم از صبح تا ظهر درگیر طرح می‌شوم و امکان اعزام به اردو‌های برون مرزی و مسابقات را ندارم و مشکلات زیادی را در ادامه مسیر با این وضعیت خواهم داشت.

او در پاسخ به این پرسش که برای المپیک لس آنجلس چه برنامه ریزی کرده‌اید، افزود: هدف گذاری اصلی من المپیک است، اما ابتدا باید پله‌های موفقیت را کم کم طی کنم تا به المپیک برسم؛ بنابراین اگر پله‌های پیش رو را با موفقیت طی کنم پله آخر المپیک خواهد بود.