به گزارش ایسنا، این دانشمند به عنوان یکی از برترین ریاضیدانان همه ادوار شناخته شده و شاید بتوان گفت که برترین آنها است.
به دلیل تحقیقات و دستاوردهای بی‌مانند و بی‌شمار ، به او لقب «شاهزاده ریاضیدانان» را داده‌اند. گاوس هم به ریاضیات لقب «ملکه علوم» را داده بود.
نبوغ گاوس از دوران کودکی آشکار شد. گفته می‌شود که هوش سرشار او زمانی آشکار شد که در سه سالگی اشتباهی را که پدرش در محاسبه دارایی‌ها، بر روی کاغذ، انجام داده بود در ذهنش تصحیح کرد. داستان دیگری که درباره هوش بسیار او گفته می‌شود آن است که آموزگارش در دبستان، برای سرگرم کردن شاگردان به آنان گفت اعداد بین ۱ تا ۱۰۰ را با هم جمع کنند؛ گاوس خردسال پاسخ درست را تنها در چند ثانیه با به کارگیری یک بینش ریاضیاتی چشمگیر به دست آورد.
در ۳۰ مارس ۱۷۹۶، او در سن ۱۹ سالگی نشان داد که یک ۱۷ضلعی باقاعده، توسط پرگار و خط‌کش نامدرج قابل رسم است تا مشکلی را حل کند که ۲۰۰۰ سال قبل از آن فکر اقلیدس را مغشوش کرده بود.
گاوس در رساله دکترا خود قضیه اساسی جبر را ثابت کرد. این قضیه مهم اشاره می‌کند که چند جمله‌ای درجه n، با به شمار آوردن ریشه‌های تکراری، دارای n جواب ممکن است.
سال ۱۷۹۹ گاوس ثابت کرد که اعداد مختلط یک میدان بسته جبری است. این موضوع در آن زمان بسیار اهمیت داشت و از این‌رو قضیه اساسی جبر نام‌گذاری شد. کارل فردریش گاوس تا آخر عمرش سه اثبات دیگر بر قضیه بنیادین جبر ارائه کرد.
او در فیزیک مقالاتی در زمینه نظریه لنزها و مویینگی ارائه داد و همراه با ویلهلم وبر، فیزیکدان نامدار، برای ساخت دستگاه نوین مشاهده مغناطیس زمین و دگرگونی‌های آن در ارتباط بود.
نخستین مقاله او در زمینه الکترومغناطیس در سال ۱۸۳۳ میلادی چاپ شد. ابزارهایی که آنان اختراع کردند «دستگاه انحراف مغناطیسی» و «مغناطیس سنج بایفیلار» و تلگراف الکترومغناطیسی بودند.
همچنین به پاس خدمات ارزنده وی، در کنار تسلا از گاوس نیز به عنوان واحد شدت میدان مغناطیسی استفاده می‌شود. به طوریکه هر 10 هزار گاوس برابر با یک تسلا است.
او سرانجام در تاریخ ۲۳ فوریه سال ۱۸۵۵ در سن ۷۷ سالگی درگذشت.
انتهای پیام
