سیدمصطفی حسینی مدیرعامل موسسه «بهمن سبز» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره خسارات وارده به سینما در ایام کرونا گفت: فکر می‌کنم در تاریخ سینمای ایران چنین رکودی تجربه نشده بود. وقتی دولت اعلام کرد به خاطر شیوع بیماری کرونا همه فعالیت‌ها باید تعطیل شوند، دوستان سینمادار توجه خاصی به این ضرورت داشتند و صنف سینما جزو پیشگامان تعطیلی بود. چون سلامتی مردم برای دست‌اندرکارانش اهمیت داشت.
وی افزود: این تعطیلی ادامه داشت تا آنکه اکثر صنوف بازگشایی شدند، اما امروز با گذشت بیش از ۱۰۰ روز سینماها همچنان بسته هستند. این موضوع برای سینما خطرناک است و متاسفانه هیچ دادرسی برای سینما وجود ندارد. گویا تنها سینما جزو اصناف به حساب نمی‌آید و ظاهراً هیچ متولی‌ای وجود ندارد که به این موضوع توجه کند. برخی می‌گویند سینما به این دلیل که سرپوشیده است و امکان ابتلای مردم به این ویروس در مکان‌های سرپوشیده بیشتر است، تعطیل است اما من از این گزاره تعجب می‌کنم. چون متروها، اتوبوس‌ها، ناوگان هوایی، رستوران‌ها، پاساژها، حتی مراکز ورزشی فعالیت خود را از سر گرفته‌اند و می‌دانیم به مراتب خطرشان در زمینه ابتلا از سینما بیشتر است.
مدیرعامل «بهمن سبز» ادامه داد: هرچند وزارت ارشاد پروتکلی را به سینماها دیکته کرد که اجرای آن بسیار هم سخت بود، اما باز هم بازگشایی صورت نگرفته است. این در حالی است که ستاد ملی مقابله با کرونا کمترین درصد ابتلا را به سینما اختصاص داده است. پس مطمئن باشید فکر دیگری پشت این موضوع است که از این شرایط معلق، بیشترین بهره و سود را می‌برد.
تأخیر در بازگشایی سینماها یک کارشکنی است
حسینی بیان کرد: از نظر من اینکه سینماها باز نمی‌شوند، یک کارشکنی است چون ابتدا قرار بود اردیبهشت‌ماه سینماها بازگشایی شود، اما این‌طور نشد. بعد ماجرای بازگشایی در عید فطر پیش آمد که باز هم این اتفاق رخ نداد و حالا صحبت از بازگشایی سینما در اواخر خرداد است. گویا موضوعی وجود دارد که دوستان توجه و اصراری به بازگشایی سینماها ندارند و عزمی از سوی هیچ نهادی برای این مسئله دیده نمی‌شود. از همین رو سینما جزو مظلوم‌ترین اصناف است و کسی به داد آن نمی‌رسد.
این مدیر سینمایی درباره وظیفه دولت گفت: متاسفانه در این میان دولت تنها نظاره‌گر است. به هر حال اگر قرار است سینماها باز نشوند، اقلاً به داد آن برسند و تبعات و هزینه آن را بدهند. چراکه پیش از این، زحمت بسیاری کشیده شد تا امروز سالن‌های سینمایی فعال باشند و خیلی از سالن‌ها تجهیز شدند که هزینه سنگینی داشته است. من با چند نفر از دوستان بخش خصوصی سینما صحبت می‌کردم، می‌گفتند اوضاع‌شان به قدری وخیم است که حتی ممکن است دست به تغییر کاربری سینماهایشان بزنند! این مساله نشان می‌دهد متولیانی که باید به فکر سینما باشند، این موضوع برایشان اهمیت ندارد و به مسائل دیگری فکر می‌کنند.
امروز به اندازه‌ای که مسائل تهیه‌کنندگان، فیلمسازان و… برای دولت اهمیت دارد، خود سینما که اساسِ کار و زیرساخت است، گویی اهمیتی ندارد و به دست فراموشی سپرده شده است. اگر سینما از بین برود، کارگردان یا تهیه‌کننده، فیلم را باید کجا نمایش دهند؟ وی تأکید کرد: امروز به اندازه‌ای که مسائل تهیه‌کنندگان، فیلمسازان و… برای دولت اهمیت دارد، خود سینما که اساسِ کار و زیرساخت است، گویی اهمیتی ندارد و به دست فراموشی سپرده شده است. اگر سینما از بین برود، کارگردان یا تهیه‌کننده، فیلم را باید کجا نمایش دهند؟ گویا یادمان رفته است که به واسطه سینما، سینماگر شده‌ایم. کسانی که طی سال‌ها به واسطه سینما شناخته شده‌اند، نباید به گذشته پشت کنند و بگذارند چراغ این صنعت به خاموشی رود. با وجود آنکه بسترهایی نظیر نمایش خانگی یا اکران آنلاین فرصت‌های تازه‌ای برای عرضه آثار فراهم آورده، اما همه می‌دانیم هیچ‌گاه جایگزین سینما نبوده و نیستند. کما اینکه سینما تنها هنری است که با واسطه مکان عرضه‌اش شناخته می‌شود و این مکان اصالت دارد اما متاسفانه سینما خیلی مظلوم است و کسی به این مظلومیت فکر نمی‌کند.
حسینی بیان کرد: برخی عنوان می‌کنند در صورت بازگشایی سینماها، کسی از آن استقبال نمی‌کند اما من فکر می‌کنم برعکس باشد. چون هرجایی که بعد از موضوع کرونا باز شد با استقبال مردم مواجه شد. سینما هم جزو مواردی است که هرچند در سبد مصارف ضروری مردم قرار ندارد، اما با توجه به اینکه به نشاط اجتماعی کمک می‌کند و در حال حاضر شرایط روحی روانی مردم مناسب نیست، در صورت نمایش آثار موفق مورد استقبال واقع می‌شود.
مدیرعامل بهمن سبز افزود: موضوع کرونا باعث شد سینماداران ما متوجه شوند که در جامعه سینمایی و مدیران فرهنگی ما کسی به فکر خودِ مقوله سینما که اساس کار است، نیست. این در حالی است که صنف‌های زیادی از خود سینما ایجاد شدند و به واسطه سینما ارتزاق می‌کنند، اما امروز خود سینما فراموش شده است. ضمن اینکه تا یکی از سینماداران به موضوعی اعتراض می‌کند، به برخی برمی‌خورد و به این فکر می‌کنند که چطور سینما را محدود کنند. توجه کنید کسی که یک سینما احداث می‌کند میلیاردها تومان سرمایه را به فضای فرهنگی با درآمد کم تزریق می‌کند و نباید با نوع سیاست‌گذاری خود او را به حاشیه برانیم.
توان پرداخت حقوق پرسنل را نداریم!
حسینی درباره معیشت سینماداران توضیح داد: با توجه به اینکه کرونا یک موضوع روانی ایجاد کرد و نیروها سرمایه‌های ما هستند، تا امروز در تمام سینماهای تحت پوششمان سعی کردیم کسی را تعدیل یا اخراج نکنیم و با گرفتن وام و قرض حقوق پرسنل را پرداخت کنیم. اما از ماه‌های بعد دیگر توانی نداریم. چون طبق محاسبات قرار بود در پایان فروردین سینماها بازگشایی شوند، اما تا به‌حال به طول انجامیده و دیگر توان مالی نداریم. گویا با وجود استقبال سینماداران از اجرای تمام و کمال پروتکل‌های بهداشتی به‌دلیل اهمیت جان مردم، اما بازگشایی سینماها اصلاً مورد توجه ستاد مقابله با کرونا نیست. به‌نظر دیگر موضوع مطروحه، نگرانی از کرونا نیست و موضوعات دیگری در پشت پرده وجود دارد که باعث می‌شود دوستان حتی حاضر به رایزنی و تلاش برای بازگشایی سینماها نباشند. آقایان به این مهم توجه کنند که اگر این روند در ماه‌ها یا روزهای آینده ادامه‌دار شود، ۳ هزار پرسنل سینماها بیکار می‌شوند و پرداخت دستمزد آنها بدون کسب درآمد در توان هیچ کسی نیست. باید توجه داشت طبق گفته کارشناسان وزارت بهداشت این بیماری زودگذر نیست و احتمال پایداری کرونا در نیمه دوم سال وجود دارد. پس باید سعی کنیم با رعایت اصول بهداشتی به وضعیت سازگاری در مواجهه با آن برسیم.
کمک‌هایی که برای سینماها جهت جبران خسارات در نظر گرفته شده، شبیه یک شوخی است. البته حتی برای پرداخت این کمک ناچیز هم افراد را خط کشی کرده‌اند؛ یعنی به برخی کمک می‌کنند و به برخی نه! وی درباره کمک‌های تخصیص یافته به سینماها عنوان کرد: کمک‌هایی که برای سینماها جهت جبران خسارات در نظر گرفته شده، شبیه یک شوخی است. البته حتی برای پرداخت این کمک ناچیز هم افراد را خط کشی کرده‌اند؛ یعنی به برخی کمک می‌کنند و به برخی نه! پرداخت این پول‌ها سلیقه‌ای شده است. دوستان انجمن سینماداران به رئیس جمهور و وزیر ارشاد نامه‌ای دادند، با آقای حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی مکاتبه و با خیلی از مسئولان این سازمان رایزنی کردند اما دلیل آنکه برای این منظور همتی نمی‌شود، مشخص نیست. تا جایی که پس از نامه انجمن سینماداران به رئیس جمهور، پلیس اماکن به سینماداران نامه زد که حق بازگشایی سینماها را ندارید! در صورتی که این موارد در اختیار اداره اماکن نیست و سینما زیرمجموعه سازمان سینمایی است. یعنی اگر قرار است سینما باز نشود، باید سازمان سینمایی به اداره اماکن نامه بدهد و پس از آن اماکن وارد کار شود، پس طبیعتاً سازمان سینمایی نخواسته سینماها باز شوند.
این مدیر سینمایی با اشاره به قانون بازگشایی سینماها در شهرهای با وضعیت سفید عنوان کرد: در شهرهای با وضعیت سفید اصلاً سینمای خاصی وجود ندارد و مطرح کردن موضوع بازگشایی سینماها در این شهرها عملاً یک رفع تکلیف بود که آقایان در پی پیگیری‌های سینماداران انجام دادند و در آن لحظه بحث شهرهای با وضعیت سفید را پیش کشیدند. من فکر می‌کنم تنها هدفشان این بود که خبری درباره بازگشایی سینماها منتشر کنند و جلوی موج انتقادات را بگیرند.
مدیرعامل «بهمن سبز» در پایان بیان کرد: ضرر سینماها به قدری زیاد است که سینماداران تا پایان سال ۱۴۰۰ تحت‌الشعاع این قضیه قرار خواهند داشت. بنابراین دولت باید با یک نگاه یکسان به سینماداران کمک کند. من سوالی از دوستان سازمان سینمایی دارم؛ افرادی که در مال‌های تجاری و به‌صورت یک مکان جانبی اقدام به ساخت سینما و سرمایه‌گذاری کرده‌اند، آیا حاضرند در شهرهای ۲۰ هزار نفره و کم‌برخوردار هم سینما بسازند؟! سازمان سینمایی به بهانه سهم حداکثری فروش سینماها در این مراکز، صرفاً با نگاه به آنها سیاست‌گذاری می‌کند و عملاً از آنها حمایت می‌شود اما آیا همان‌ها حاضرند در راستای عدالت فرهنگی و افزایش سرانه سینما در شهرهای محروم، سینما بسازند؟ غالب سینماها در شهرهای بزرگ است که به دلیل نرخ گران‌تر بلیت و سوددهی بالا، حتی توان چند ماه تعطیلی را هم دارند. اتفاقاً سینمادارانی که در شهرهای کوچک و با قیمت بلیت حداقلی سرمایه‌گذاری کرده‌اند، نیاز به توجه دارند و نباید ضربه بخورند. اگر این‌ها سرخورده شوند تبعات سنگین‌تری برای فرهنگ و هنر کشور دارد. خاصیت مراکزی نظیر ما و خیلی از جاهای دیگر فعالیت در شهرهای کوچک‌تر است، چراکه فارغ از برگشت اقتصادی سرمایه، بیشتر به رفاه و سرگرمی مردم توجه دارند و نگاه فرهنگی برایشان مهم است. بنابراین سازمان سینمایی باید به همه کمک کند و دست به گزینش نزند؛ آن هم کمکی که در نسبت با میزان خسارات باشد نه این کمک بسیار ناچیز!
