به گزارش خبرنگار مهر، خسرو باقری استاد دانشگاه تهران بیان کرد: یکی از جنبه های آسیب دیده در تربیت دینی، می توان به رابطه میان مربی و متربی که به آن رابطه مرید و مرادی یاد کرد، اشاره کرد. این رابطه مرید و منادی می تواند آسیب در تربیت دینی محسوب شود.
وی افزود: دراینجا نوعی رابطه میان دو نفر شکل می گیرد که یک نفر شاگرد و دیگری معلم است اما این رابطه به شکلی در می آید که شاگرد تسلیم کامل می شود و تشخیص فردی دیگر جایگاهی ندارد و حتی مسئولیت فردی هم رنگ می بازد و بیشتر تابعیتی است که همه مسئولیت را به عهده معلم قرار می دهد و مظهر و معیار تشخیص، معلم می شود.
وی افزود: این رابطه آسیب زاست زیرا همه جنبه های فردی را از بین می برد. تفرد و فردیت بحث مهمی در تربیت است و جنبه های شناختی و احساس مسئولیت که باید به صورت فردی وجود داشته باشد، در رابطه میان استاد و شاگرد که در بالا ذکر شد، از بین می رود.
این فایل صوتی را در بالا می توانید بشنوید.
