به گزارش ایسنا، محمد راسخ با بیان اینکه از اینکه کسی سخن براند و برود رنج می‌برند و هیچ وقت ندیدیم که نمایندگان و سیاست‌گذاران علم کشور گفت‌وگو کنند، گفت: علم در خدمت کشور نیست و وضع زندگی ما نیز گواهی بر این موضوع است.
وی علم را موضوع منفعت عمومی یا Public interest دانست و گفت: اگر حکومت نتواند از این نظر تصمیم بگیرد علم نه تنها به نفع مردم نبوده بلکه تنها عده‌ای از آن منتفع شده و صرفا به آمارهای کمی بسنده خواهد شد.
استاد فلسفه حقوق دانشگاه شهید بهشتی بالا بودن درآمد سرانه و پایین بودن پرونده‌های قوه قضائیه را از جمله نشانه‌های حرکت سیاست‌های علمی کشور در جهت مردم عنوان کرد و گفت: باید توجه داشت که حق به معنای آن است که حق مطرح کردن ادعاها، ولو اینکه تحت آن سخن باطل یا گناهی اتفاق افتد، وجود داشته باشد.
وی تجاری سازی علم را معضل بزرگی دانست و اظهار کرد: در ایران بخش خصوصی بیشتر شبیه شوخی است.
استاد فلسفه حقوق دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه علم در ایران بیشتر از آنکه حق باشد موضوع منفعت عمومی است خاطر نشان کرد: حکومت باید پول نفت یا چیزهای دیگر مبتنی بر اصول شفاف و در راه علم تخصیص دهد و در این میان با نقد بی رحمانه نخبگان نسبت به شفافیت میزان تخصیص بودجه مواجه باشد.
راسخ در پایان حلقه مفقوده علم‌جویی وسیاست‌گذاری در ایران را نظریه عدالت دانست و گفت: در این خصوص انتظار می‌رود متفکران معنای عدالت در جامعه ما را مطرح نموده و در این راستا نظریه‌ای ارائه دهند.
انتهای پیام
