۱- دعوت به مطالعه آثار و دیدگاه های شهید بهشتی، دگم اندیشی و توقف در گذشته، نیست. و نیز به این معنی نیست که هر آنچه نوشته و گفته بود درست است یا امروز نیز قابل اجرا است. 

۲- دعوت به مطالعه آثار شهید بهشتی و مثل او، به این منظور است که ادبیات اصیل انقلاب اسلامی را پیدا کنیم، تراز روحانیت انقلاب را درک کنیم، تا بدانیم تکیه گاه های اصلی امام از چه سنخ بودند و بدانیم که مردم پای کدام نگاه به اسلام، انسان و جامعه حاضر شدند و فداکاری کردند.

۳- فراموش نکنیم که فهم انقلاب بر دفاع از انقلاب مقدم است. دفاع از انقلاب اگر مبتنی بر فهم انقلاب نباشد، چه بسا به مرور زمان به دفاع از ضد انقلاب منتهی شود. فهم انقلاب هم میان بُر ندارد. از مسیر انس با شخصیت ها و تاریخ انقلاب می گذرد.

۴- قطع ارتباط نیروی انقلاب با متفکرین و مبارزین نسل اول می تواند جامعه ما را به نسخه های بدلی گرفتار سازد. نسخه هایی که گاه تنها در لباس و ظاهر با پرچمداران انقلاب اسلامی57 مشابهت دارند.

۵- ما نیازمند ارتباط با شخصیت ها و تاریخ انقلاب اسلامی هستیم، وگرنه تغییر و انحراف را تشخیص نخواهیم داد. تغییر، فقط در میزان پایبندی به حجاب نیست، مصداق  تغییر، فقط میزان فساد اقتصادی نیست... خیلی از اختلاف نظرها سابقه در صدر انقلاب دارد، فقط جای اقلیت و اکثریت عوض شده است!

۶- البته این موضوعی دیگر و قابل تأمل است که چرا امروز شخصیت هایی انقلابی و مستحکم و کارمد در تراز مطهری، بهشتی، خامنه ای، باهنر و هاشمی نداریم؟