این هواپیمای بدون سرنشین سنجاقک مانند، دارای هشت پره بوده که نقطه به نقطه تیتان را بررسی کرده و برای شارژ مجدد به ژنراتور برقی خود باز می‌گردد.

این پهپاد می‌تواند مناطق بالقوه قابل سکونت بر روی قمر تیتان، که دارای دریاچه‌های متان و اتان و رودخانه است را بررسی کند. محققان قصد دارند تا از این فرصت برای مطالعه متان و اتان موجود در این قمر که احتمال حیات را افزایش می‌دهد بهره بگیرند. محیط تیتان برای اولین بار توسط ماموریت کاسینی-هویگنس در سال ۲۰۰۵ کشف شد. اگر ناسا بر روی این پهپاد سرمایه‌گذاری کند، راه اندازی آن در سال ۲۰۲۰ صورت خواهد گرفت.

این پهپاد پس از فرود به بررسی مناطق بالقوه پرداخته یا منتظر دستور محققان برای مسیر بعدی می‌نشیند.

ماموریت این پهپاد تنها رفتن از محلی به محل دیگر نیست بلکه به نمونه برداری از سطح این قمر نیز خواهد پرداخت.

این پهپاد همچنین به حسگرهایی مجهز شده که به بررسی جو و وضعیت آب و هوایی تیتان کمک می‌کنند زیرا تیتان به جای چرخه آب که در زمین مشاهده می‌کنیم دارای چرخه متان است.