به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به توکیو، علی داوودی پس از کسب مدال نقره دسته فوق سنگین مسابقات وزنه برداری گفت: خدا را شکر می‌کنم که این مدال را در سن ۲۲ سالگی به دست آوردم. قرار بود المپیک پارسال برگزار شود که به خاطر کرونا عقب افتاد و این شرایط باعث شد که مدتی به تنهایی تمرین کنم.

وی ادامه داد: در شرایط کرونا خیلی سختی کشیدم اما خوب تمرین کردم و حتی وزنه‌هایی از این سنگین‌تر را تنهایی می‌زدم.

او در پاسخ به این سوال که «اگر سال گذشته المپیک برگزار می‌شد، می‌توانستید همینقدر خوب باشید؟»، گفت: نه؛ شاید مدال می‌گرفتم اما حتماً به این سرحالی نبودم و با این آمادگی نمی‌توانستم در مسابقه حاضر شوم.

داوودی درباره شرایط کلی مسابقه گفت: قطعاً طلا برای من دست نیافتنی بود و باید برای نقره همه تلاشم را می‌کردم که همین اتفاق هم افتاد. دوست داشتم تماشاگران و تعدادی از هموطنانم در سالن می‌بودند اما می دانم که مسابقه ام را دیده اند و ممنونم که انرژی مثبت برایم فرستادند.

نایب قهرمان دسته فوق سنگین وزنه برداری المپیک با اشاره به کسانی که کمک کرده اند تا او به مدال برسد، گفت: خیلی‌ها برایم زحمت کشیدند تا این مدال به دست بیاید. از خانواده ام گرفته تا کادر فنی و مربیانی که از رده پایه همراهم بودند. مجموعه فدراسیون کمک کرد و من از همه تشکر می‌کنم.

داوودی با بیان اینکه قبل از سفر به توکیو استرس داشتم، گفت: قبل از اینکه بیایم استرس داشتم اما در حین مسابقه شرایط برایم طوری پیش رفت که استرسم از مسابقه لیگ کمتر بود.

وی در ارتباط با اینکه چرا قبل از مسابقه وارد سالن شد، گفت: جو مسابقه برایم سنگین بود. و می‌خواستم کمی آرام شوم که با شروع مسابقه همه چیز تغییر کرد.

داودی در پاسخ به این سوال که حریف دست نیافتنی پیش رو دارد، گفت: فعلاً دلم می‌خواهد با این مدال خوشحال باشم اما این را هم فراموش نکنیم که ورزش بالا و پایین دارد. اگر برنامه ریزی ام درست باشد، می‌توانم مسیر درستی را طی کنم.

داودی در ادامه مدالش را به مردم ایران و کادر درمان تقدیم کرد: در این مدت مردم سختی زیادی کشیدند و کادر درمان هم مردانه ایستادند. خوشحالم که توانستم حتی برای دقایقی خوشحالشان کنم.