حقایق تکان‌دهنده درباره سرنوشت اولین مهاجران مریخ

باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی- چالش‌های سفر فضایی طولانی مدت به مریخ محدود به چالش‌های مهندسی نیست؛ بلکه شامل رویارویی مستقیم بین بدن انسان و خشن‌ترین محیط کیهان است.

در حالی که توجه‌ها به موشک‌های پرقدرت و فناوری پیشرفته فرود معطوف است، یک سوال اساسی مطرح می‌شود: آیا بدن‌های بیولوژیکی ما از زمین آماده رویارویی با سختی‌های فضای عمیق هستند؟

در اینجا، دانشمندان و پزشکان ناسا اثرات مخرب سفر فضایی طولانی مدت بر بدن انسان و آنچه می‌توان برای زنده ماندن در این شرایط سخت انجام داد را آشکار می‌کنند:

تأثیر جاذبه صفر بر استخوان‌ها و عضلات

وقتی فردی در جاذبه صفر زندگی می‌کند، استخوان‌های او با سرعت ۱٪ در ماه شروع به از دست دادن تراکم می‌کنند، سرعتی بسیار بیشتر از آنچه افراد مسن روی زمین تجربه می‌کنند. عضلات نیز ضعیف شده و تحلیل می‌روند، به خصوص در پا‌ها و کمر، زیرا دیگر نمی‌توانند وزن بدن را تحمل کنند. حتی ستون فقرات کمی منبسط می‌شود و باعث درد مزمن و افزایش جزئی قد می‌شود.

تغییرات در مایعات بدن و گردش خون

در فضا، مایعات بدن از قسمت پایین بدن به قسمت بالای بدن منتقل می‌شوند و منجر به تورم صورت و تحلیل رفتن پا‌ها می‌شوند. این تغییر، فشار روی چشم‌ها و مغز را افزایش می‌دهد که می‌تواند باعث مشکلات دائمی بینایی شود. قلب نیز به دلیل کاهش تلاش مورد نیاز برای آن، شروع به کوچک شدن و انقباض می‌کند.

تأثیر تشعشعات کیهانی بر سلول‌ها

در خارج از مگنتوسفر زمین، فضانوردان در معرض سطوح بالای تشعشعات کیهانی قرار دارند که می‌تواند به DNA سلول‌ها آسیب برساند. این امر به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد و بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود بدن کمتر بتواند در برابر بیماری مقاومت کند.

چالش‌های روانی انزوای طولانی مدت

این چالش‌ها محدود به جنبه فیزیکی نیستند؛ بلکه به جنبه روانی نیز گسترش می‌یابند. زندگی ماه‌ها در یک فضای محدود، دور از زمین، با تأخیر‌های ارتباطی که می‌تواند به ۴۰ دقیقه در هر پیام برسد، فشار روانی زیادی را وارد می‌کند. این امر مستلزم آموزش‌های ویژه و برنامه‌های حمایت روانی برای کمک به فضانوردان در سازگاری است.

راهکار‌های ارسال شده برای غلبه بر این چالش‌ها

برای مقابله با این چالش‌های دلهره‌آور، فضانوردان برنامه‌های آموزشی فشرده‌ای را پشت سر می‌گذارند و دو ساعت در روز را به تمرینات سخت با هدف تقلید از اثرات گرانش زمین اختصاص می‌دهند. با این حال، ورزش به تنهایی کافی نیست، بنابراین دانشمندان در حال توسعه راه‌حل‌های متعددی از جمله رژیم‌های غذایی تخصصی، دارو‌هایی برای حفظ تراکم استخوان و طرح‌های نوآورانه فضاپیما هستند که از گرانش مصنوعی پشتیبانی می‌کنند. همچنین تلاش‌های تحقیقاتی فشرده‌ای برای توسعه سپر‌های پیشرفته‌ای که قادر به محافظت از فضانوردان در برابر خطرات تشعشعات کیهانی هستند، در حال انجام است.

منبع: مهندسی جالب