خداحافظی دارنده طلای کشتی آلیش بانوان جهان از دنیای قهرمانی

باشگاه خبرنگاران جوان - سپیده بابایی دارنده طلا و نقره پیکار‌های کشتی با کمربند بانوان جهان درباره عدم حضور در مسابقات کشتی آلیش بانوان کشور، اظهار داشت: یک سال و نیم پیش قبل از مسابقات جهانی در تمرین آخرم پیش از پرواز به ریاض از ناحیه کتف آسیب دیدم و ترقوه من شکست و پلاتین گذاشتم. متاسفانه به جهانی ریاض نرسیدم و بعد از یک یا ۱۰ هفته زیر نظر پزشک و فیزیوتراپ تمرین را شروع کردم. تصمیم داشتم تا در مسابقات جهانی خودم را محک بزنم.

وی افزود: حکمت خدا این بود که به مسابقات جهانی نروم و پس از این مصدومیت تصمیم گرفتم تا به عرصه مربیگری بروم. الان به عنوان مربی و نایب رئیس هیات کشتی مازندران در کنار بچه‌ها هستم. از نظر تیمی مازندران در قهرمانی کشور مقام اول را کسب کرد و شاگردان خودم هم مقام اول، دوم و سوم را در این مسابقات به دست آوردند. خودم امسال در قهرمانی کشور نبودم، اما نفرات جایگزین روی سکوی اول تیمی ایستادند. از ته دلم می‌گویم که هیچ فرقی نداشت و انگار خودم روی سکو بودم.

دارنده طلا و نقره پیکار‌های کشتی با کمربند بانوان جهان عنوان کرد: در کتفم پلاتین هنوز وجود دارد و باید ۶ ماه دیگر جراحی کنم و پلاتین را از کتفم خارج کنم. به همین دلیل نمی‌توانم کشتی بگیرم و مربی شدم. کلا دور ماندن از قهرمانی غم انگیز است، اما با وجود این بچه‌ها همه چیز میسر شد. فعالیتم با مربیگری در عرصه ورزشی چندین برابر شده و سمت نایب رئیسی کشتی مازندران را خودم قبول کردم تا کنار بچه‌ها باشم و آنها بدانند که پشتیبانی دارند.

وی ادامه داد: خداراشکر در مسابقات قهرمانی کشور، مازندران هم از نظر تیمی اول شد وهم برای اولین سال است که تیم دوم، سوم و چهارم هم مازندرانی هستند. رضایت نامه‌ای از شهر‌های دیگر گرفتیم تا دیگر کشتی‌گیران مازندرانی در شهر‌های دیگر شرکت کنند و کیش در کنار تهران سوم مشترک شد و بچه‌های این تیم مازندرانی و آلیش‌کاران خودم هستم. در وزن‌های ۵۵، ۶۵ و ۷۵ کیلوگرم هر سه ملی‌پوش مازندرانی هستند. تیم ملی کشتی آلیش بانوان مانند تیم ملی مردان همه از مازندران هستند.

بابایی خاطرنشان کرد: در گذشته، چون در مازندران به بچه‌ها رسیدگی نمی‌شد این رشته دیده نمی‌شد و استقبال هم کمتر بود، اما من اکنون حتی از نفرات دوم و سوم استان‌های دیگر تجلیل کردم. این موضوع یعنی اهمیت دادن و رسیدگی به بچه‌ها، زیرا آنها انگیزه پیدا می‌کنند.