ساز زندگی در «دشتستان»

باشگاه خبرنگاران جوان - به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، این مجموعه که با نگاهی جوان‌پسند و روایتی سرزنده ساخته شده است، در دل فضایی خوابگاهی قصه‌ای از رفاقت، کشمکش‌های کوچک و دغدغه‌های بزرگ نسل تازه را بازنمایی می‌کند؛ نسلی که میان رؤیا‌های جسورانه و واقعیت‌های گاهی سخت، مسیر بلوغ و استقلال را جست‌و‌جو می‌کند. در کنار روایت، بازی‌ها نیز به انسجام اثر کمک کرده‌اند. ترکیب بازیگران باتجربه و چهره‌های جوان باعث شده است تا انرژی فراوانی در قاب‌ها جاری باشد. گفت‌و‌گو‌ها روان و باورپذیرند و لحظات طنز - هرچند محدود - بجا و بدون اغراق استفاده شده‌اند تا از ضرباهنگ داستان نکاهند. در ادامه خواننده گفت‌وگوی ما با کارگردان و بازیگران این مجموع نمایشی هستید.

تلاش کردیم که «دشتستان» باورپذیر باشد

 امیر بشیری، کارگردان سریال «دشتستان» درباره ایده ساخت این اثر گفت: ایده قصه این سریال از خودِ زندگی آمده است. روزی با محمد نقایی خاطرات خوابگاهی دوران دانشجویی را مرور می‌کردیم و دیدیم چقدر شور زندگی در آن هست و اینکه واقعاً چطور یک خوابگاه ساده می‌تواند تبدیل به «خانه دوم» آدم‌ها بشود؛ و اینکه ارتباط سال بالایی‌ها و ترم اولی‌ها گاهی شکل جذابی به خود می‌گیرد و این تفاوت و شباهت و جنس ارتباطشان ایده‌هایی را پدید می‌آورد.

وی افزود: برای ما ارتباط یک‌ترم بالایی و یک‌ترم پایینی مهم نبود، بلکه داشتیم به یک نسل فکر می‌کردیم و اینکه این جنس ارتباط را به دو نسل با فاصله زمانی زیاد تعمیم بدهیم. اینکه این دو گروه چطور می‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند، چه تضاد‌هایی دارند و چه تعاملی می‌توانند با هم داشته باشند و مهم‌تر از همه چه نوع تأثیری روی هم می‌گذارند. این ایده تبدیل به یک طرح و در ادامه تبدیل به آنچه خواهید دید شده است؛ روایتی ۳۰ قسمتی که در بستری از خیال و واقعیت به تصویر کشیده شده است.

بشیری ادامه داد: در این قصه سه جوان از شهر‌های مختلف کشور در یک اتاق کنار هم قرار گرفته‌اند، اما این جمع شدن خیلی ساده پیش نمی‌رود و این آدم‌ها دچار ماجرا‌ها و اتفاقاتی می‌شوند که مسیر زندگی‌شان را تغییر می‌دهد و با موضوعی که در ابتدا بیان کردم، ارتباط می‌یابد.

این کارگردان تلویزیون ادامه داد: بن‌مایه اصلی سریال، خانواده و جامعه است. گرچه فضای سریال به‌نوعی دانشجویی است، اما صرف زندگی دانشجویی تمرکز ما نیست، چراکه وارد زندگی‌ها، ارتباط آدم‌ها، دغدغه‌ها و مشکلاتی که وجود دارد می‌شویم. ضمن اینکه جنس رفاقت و زندگی‌ای که در خوابگاه شکل می‌گیرد، جذاب است، مخصوصاً در قصه ما ماجرا به سمت‌وسویی می‌رود که فراتر از زندگی خوابگاهی می‌شود.

وی افزود: برای اینکه نسبت ماجرای یک نسل به گذشته را رعایت کنیم، سراغ گروه سنی‌ای رفتیم که دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد هستند. حتی این مقطع ارشد برای ما مهم بود در این معنا که جوانی دوران کارشناسی را گذرانده است، تجربه خوبی دارد و حالا در مقطع کارشناسی ارشد در مسیر پویایی برای آینده‌اش قرار گرفته است. این شرایط برای محقق شدن ایده اصلی برایمان مهم بود و از خوابگاه شروع کردیم تا نوع و عمق رفاقت شخصیت‌ها پررنگ و برای مخاطب قابل‌باور باشد.

بشیری در پاسخ به این سؤال که در انتخاب بازیگران چه ملاک‌هایی در مد نظر قرار گرفته است بیان کرد: نکته‌ای که مخصوصاً خیلی مهم بود، بازیگرانی بود که حضور پررنگی دارند و اینکه ارتباط بین آنها شکل بگیرد؛ چیزی که مخاطب بتواند آنها را بپذیرد و با آن ارتباط برقرار کند. این موضوع برایمان بسیار مهم بود و وقت زیادی هم گرفت و بعد از انتخاب تمرین‌های زیادی داشتیم که موقعیت بین آدم‌های قصه شکل بگیرد و انصافاً بازیگران هم در این شرایط تلاش زیادی کردند و دغدغه آنها هم این بود که نتیجه مطلوبی به دست بیاید.

وی اضافه کرد: شاید فیلم‌برداری در شرایط مختلف و موقعیت‌های خاص باشد، اما به دلیل ارتباط خوبی که بین گروه کارگردانی و فیلم‌برداری به وجود آمده بود، توانستیم از چالش‌ها عبور کنیم.

این کارگردان تلویزیون در پاسخ به این سؤال که پیام این قصه برای مخاطب چیست بیان کرد: مطمئناً پیام اجتماعی این قصه بسیار مهم و اصولاً یکی از اهداف اصلی است، اما این پیام در لایه‌های درام قرار گرفته؛ درامی‌که در موقعیت‌های مختلف شیرین می‌شود و حالا به آن می‌گوییم طنز. درنتیجه سریال «دشتستان» یک روایت هوشمندانه دارد که پیام اجتماعی و طنز آن در موقعیتی شکل گرفته است که تلاش داشتیم قابل‌باور باشد.

بشیری تأکید کرد: در «دشتستان» اتفاق و شکل‌گیری موقعیت دراماتیک و ارتباط بین آدم‌های قصه برایمان بسیار مهم بود و این مسیر خودبه‌خود موقعیتی شیرین مثل خود زندگی ایجاد می‌کرد.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا از ملودی‌های سایر آثار در این سریال استفاده شده است توضیح داد: تقریباً ۹۵ درصد موسیقی سریال توسط بهنود یخچالی ساخته شده است و تعداد کمی موسیقی پاپ خاطره‌انگیز نیز برای موقعیت‌های خاص قصه استفاده شد.

فضای انسانی «دشتستان» جذبم کرد

ستاره حسینی، بازیگر نقش «باران» در سریال «دشتستان» درباره نقش خود در این قصه بیان کرد: وقتی فیلم‌نامه را خواندم، قبل از هر چیز فضای انسانی و صمیمانه داستان، مرا جذب کرد. در دل قصه یک نگاه واقعی به زندگیِ آدم‌های زحمت‌کش و بی‌ادعا وجود داشت که بسیار برایم ارزشمند بود. نقش باران هم برای من متفاوت بود؛ دختری قوی، مستقل، بی‌حاشیه و اهل کار که بدون شعار دادن، با عمل و رفتارش دیده می‌شود. احساس کردم این شخصیت می‌تواند بخشی از زنان واقعی جامعه را نمایندگی کند؛ زنانی که محکم‌اند، اما لطافتشان پنهان نیست. همین ترکیب قدرت و صمیمیت باعث شد نقش را بپذیرم و به نظرم «دشتستان» سریالی است که حرف‌های ساده، ولی مهمی‌برای گفتن دارد.

وی ادامه داد: باران در «دشتستان» ساکن خوابگاه نیست؛ نامزدش در خوابگاه زندگی می‌کند. تمرکز من بیشتر روی زیست واقعی باران بود؛ دختری که مسافرکشی می‌کند و کمک‌خرج خانواده است. برای نقش، با چند دختر که مسافرکشی می‌کردند صحبت کردم تا رفتار، زبان بدن و فضای واقعی کارشان را بشناسم. برای تمرین نقش چند روز مسافرکشی کردم که تجربه جالب و عجیبی بود و باعث شد به نقشم نزدیک شوم. تضاد دنیای سخت باران با فضای دانشجویی نامزدش، همان چیزی بود که تلاش کردم در بازی‌ام نشان بدهم.

حسینی اظهار کرد: باران با نقش‌های قبلی من تفاوت اساسی دارد. مشکل اصلی نقش برای من نزدیک شدن به جهانِ درونی باران بود؛ اینکه چطور درد، خستگی و درعین‌حال قدرت و غرورش را بدون اغراق و واقعی نشان دهم. یک تفاوت مهمِ باران با نقش‌های قبلی من این است که او عاشق است، اما عشق را در اوج سختی‌های زندگی‌اش حمل می‌کند. چالشم این بود که این عشق نجیب و بی‌ادعای باران را بدون مدگرایی و ظاهرگرایی نشان بدهم.

وی ادامه داد: باران از دل یک زندگی سخت و پرمسئولیت می‌آید، درحالی‌که نامزدش در فضای آزادتر و ایدئالیستی دانشگاه است. سعی کردم در رفتار، انرژی و حتی لحن باران، آن واقع‌گرایی تلخ و بلوغ زودهنگام را نشان بدهم تا برخوردش با جهان دانشجویی واقعی‌تر و ملموس‌تر شود. به نظرم همین تضادهاست که قصه نسل امروز را معنا می‌کند.

این بازیگر جوان تصریح کرد: نقش باران طنز نداشت و کاملاً جدی و واقعی بود، اما فضای سریال فانتزی و طنز بود؛ بنابراین بازی من نیازمند ثبات لحن و باورپذیری شخصیت بود تا تضاد بین جدیت باران و موقعیت‌های فانتزی سریال به‌خوبی منتقل شود. باید مراقبت می‌کردم که باران همچنان واقعی، محکم و مستقل باقی بماند و درعین‌حال با فضای طنز اطرافش تناقض نداشته باشد تا تماشاگر باورش کند و موقعیت طنز شکل بگیرد.

وی تصریح کرد: همکاری با کارگردان امیر بشیری و نویسنده محمد نقایی تجربه‌ای بسیار ارزشمند بود. هر دو بسیار دقیق و حرفه‌ای بودند و به جزئیات نقش اهمیت زیادی می‌دادند. خوشبختانه فرصت داشتم در شکل دادن به شخصیت باران دخیل باشم؛ درباره رفتارها، واکنش‌ها و لحن او با کارگردان چند جلسه گفت‌و‌گو کردیم تا شخصیت باورپذیر و منطبق بر زندگی واقعی او ساخته شود. این تعامل و گفت‌و‌گو باعث شد باران هم قوی و هم واقعی به نظر برسد. با شروع پخش سریال، بازخورد مخاطبان خیلی دلگرم‌کننده بوده است. بسیاری به شخصیت محکم و واقعی باران واکنش مثبت نشان داده‌اند و گفتند که نقش برایشان شیرین و دلنشین بوده و آن‌قدر واقعی است که باورش کرده‌اند. اینکه مردم با باران همذات‌پنداری کردند برای من بسیار ارزشمند است و خستگی‌ام در رفت. وی افزود: مهم‌ترین نکته‌ای که امیدوارم مخاطب از نقش باران تجربه کند، قدرت و استقامت یک دختر واقعی در زندگی سخت است.

رنگ‌آمیزی بازیگران «دشتستان» جذاب است

سیامک صفری، بازیگر نقش «تمنا» در سریال «دشتستان» درباره چگونگی و چرایی بازی در این نقش گفت: این دومین همکاری من با آقای امیر بشیری در مقام کارگردان است. پیش‌ازاین او نمایشی به اسم «کلنل» را روی صحنه برد که من آنجا بازی کرده بودم. دوستی با او لذت‌بخش است. درباره حضورم در «دشتستان» باید یادآور شوم که متن کار اولین چیزی است که یک بازیگر با آن مواجه می‌شود و وقتی متن این قصه را اولین بار خواندم ویژگی‌های جذابی داشت؛ فضا، شخصیت‌ها، داستان، نوع روایت و فانتزی بودن کار جالب بود و همه اینها برای من کافی بود که علاقه‌مند شوم و به‌راحتی و با فراغ بال و علاقه این همکاری را قبول کنم و همراه شوم.

وی ادامه داد: نقشی که به من پیشنهاد دادند شخصیتی به نام «تمنا» بود. «تمنا» در روند داستان آدم بدی نیست، اما رند و دندان‌گرد است و می‌خواهد چیز‌هایی را به‌راحتی و مفت به دست بیاورد، به همین دلیل محلی را که دارد با اجاره دادن تبدیل به منبع درآمد کرده است.

صفری توضیح داد: رابطه «تمنا» و دانشجویانی که در قصه هستند، ساده است و اینها ساکنان آن خوابگاه دانشجویی هستند که به دانشگاه اجاره داده شده است و تمنا همه چیز را تحت نظر دارد، ولی در مسیر داستان این رابطه تغییر شکل می‌دهد. آن هم زمانی که دانشجویان کنجکاوی می‌کنند و در این میان رازی برملا می‌شود و مشکل دیگری را بین «تمنا» و دانشجویان رقم می‌زند که داستان را جذاب می‌کند. شکل روایت و نوع نوشته‌های آقای نقایی، نویسنده «دشتستان» این گونه است که موقعیت‌های کمیک خلق می‌کند و بازیگر نیازی ندارد که تلاش مضاعفی کند تا پیاز داغ را زیاد کند. بر این اساس در موقعیت‌ها لحن روایت شیرین است و کنجکاوی بیننده را برمی‌انگیزد.

این بازیگر تلویزیون تصریح کرد: آنچه در «دشتستان» برای من جذاب بود این رنگ‌آمیزی خوب نویسنده درباره شخصیت‌ها بود. اینکه هرکدام ویژگی، خواسته و خلق‌وخوی خودشان را دارند و این رنگ دادن به آدم‌ها و تنوع ایجاد کردن وقتی کنار هم قرار می‌گرفت، متن را جذاب می‌کرد. امیر بشیری هم موفق شده بود تا به‌خوبی این موضوع را با انتخاب بازیگران و هدایت ایشان به‌درستی پیش ببرد. درنهایت باید دید نظر مخاطب چیست و صبر کرد تا اتفاقات شکل بگیرد؛ تصورم این است که مخاطب علاقه‌مند خواهد شد. همواره این‌گونه است که کاری که بابتش زحمت کشیده شده است انتظارات را برآورده می‌سازد.

جذابیت حال‌و هوای دهه ۶۰

 وحید آقاپور، بازیگر تئاتر و تلویزیون درباره نقشش در قصه «دشتستان» توضیح داد: در این سریال نقش مهندسی به نام خسرو را داشتم که در کار ساخت‌وساز و از منظر مالی و اجتماعی جزو طبقات بالای جامعه است.

وی در توضیح تفاوت «دشتستان» با سایر تجربیات بازیگری خود بیان کرد: شخصیتی که در این قصه بازی کردم در دهه ۶۰ و در دوره میانسالی است؛ مناسبات و حال‌وهوای دهه ۶۰ برایم تازگی داشت و پیش‌ازاین چنین نقشی را بازی نکرده بودم.

این بازیگر ادامه داد: از سوی دیگر چهره‌پردازی این شخصیت هم برایم متفاوت و جدید بود، چون چهره من در این سریال مختصاتی دارد که قبلاً شبیه آن را تجربه نکرده بود. او یک تهرانی اصیل است و این هم برایم جدید بود. درنتیجه تلاش کردم در لهجه تهرانی تحقیق و اصطلاحات تهرانی را در دیالوگ‌ها وارد کنم.

وی در پاسخ به این سؤال که همکاری شما با کارگردان و نویسنده چگونه بود و آیا فرصت داشتید در شکل دادن به شخصیت دخیل باشید، گفت: با کارگردان تقریباً مفصل صحبت کردم و با نگاه و سلیقه او آشنا شدم و او هم با نگاه و سلیقه من. در طول کار، همکاری و تفاهم خوبی داشتیم و هر دوی ما از پیشنهاد‌های خوب استقبال کردیم. درنتیجه روند همکاری در این سریال لذت‌بخش بود.