شهید رجایی اولین رییس جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل

باشگاه خبرنگاران جوان - مهرماه ۵۹ اولین‌باری بود که یک هیئت بلندپایه ایرانی برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل عازم نیویورک می‌شدند؛ محمد علی رجایی رییس‌جمهور ایران پای شکنجه‌شده خود را در آنجا به نمایش می‌گذارد.

مهرماه ۱۳۵۹، جهان شاهد حضور اولین مقامات بلندپایه جمهوری اسلامی برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل بود.

محمدعلی رجایی نخست‌وزیر وقت نظام تازه‌تأسیس اسلامی و اولین مقام بلندپایه ایرانی بود که در شورای امنیت به سخنرانی می‌پرداخت. این سفر در مقطعی حساس از تاریخ انقلاب صورت گرفت. هم‌زمان با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و هم‌چنین تسخیر لانه جاسوسی آمریکا و بحران گروگان‌ها سران دنیا منتظر اعلام مواضع از سوی ایران بودند.

۲۶ فروردین شهید رجایی در جلسه شورای امنیت سازمان ملل حضور یافت و سخنرانی مفصلی ارائه کرد. وی با اشاره به جنایات رژیم بعث عراق علیه مردم ایران، مسئولیت مهم سازمان ملل متحد و شورای امنیت را در دفاع از مظلومان یادآور شد. وی همچنین درباره مسائل مهم جهان از جمله اشغال فلسطین به‌دست صهیونیست‏ها، تجاوز ارتش سرخ شوروی به افغانستان و... صحبت کرد.

سخنرانی شهید رجایی در شورای امنیت سازمان ملل در تاریخ ۲۶ مهر ۱۳۵۹

نقطه عطف حضور شهید رجایی در سازمان ملل به کنفرانس مطبوعاتی وی برمی‌گردد، زمانی که رئیس جمهور فقید ایران در برابر دوربین رسانه‌های جهان پای برهنه خود را روی میز گذاشت و گفت «من به‌مدت دو سال در زندان‌های رژیم شاه معدوم، زندانی کارتر و آمریکا بودم. آثار شکنجه و سختی‌هایی که در زندان بر من روا شد، بعد از چهار سال هنوز بر بدنم نمایان است. من دو سال تمام ضربات شلاق‌های کارتر را بر پای خود احساس کردم و این در حالی است که ما با گروگان‌ها در جاسوس‌خانه، رفتاری کاملاً انسانی داریم.»

شهید رجایی پای شکنجه‌دیده خود در زندان‌های رژیم پهلوی را به نمایش گذاشت

بخشی از متن سخنرانی شهید رجایی در سازمان ملل به‌شرح زیر است:

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

«لایحب‌الله الجهر بالسوء من‌القول الا من ظلم» خداوند دوست ندارد کسی سخن درشت را فریاد بکشد مگر وقتی که مورد ستم قرار گرفته باشد.

ما در شرایطی به اینجا آمده‌ایم که کشورمان در میان آتش جنگ برافروخته از سوی دولت بعث و نامردمی عراق می‌سوزد و نیز در شرایطی هستیم که واقعه زلزله الجزایر به‌نوبه خود مردم و امام ما را سخت اندوهگین ساخته و بسیار متأسفیم که به‌علت شرایط جنگ نتوانستیم آن‌چنان که باید در جهت برآوردن نیاز‌های مردم برادر و مسلمان آنجا اقدام نماییم.

من دیروز مستقیماً از جبهه جنگ عازم اینجا شدم. کشته‌ها و مجروحینی را که دیدن آنان دل هر انسانی، هرچند کم‌احساس را به درد می‌آورد، به‌چشم خود نظاره کردم. موشک‌های ۹ متری زمین به زمین که به شهر دزفول پرتاب شده، قسمت اعظم شهر را بر سر مردم شریف و قهرمان آن دیار خراب کرده است. در دزفول متجاوز از ۳۰ کودک مجروح کمتر از شش ماه را که هم‌اکنون در بیمارستان این شهر بستری هستند، دیدم. ارتش صدام حسین به‌بهانه‌های واهی که بهتر است حتی گفته شود بدون بهانه، به خاک ما تجاوز کرده، مراکز تولیدی و اقتصادی و به‌خصوص مناطق مسکونی ما از جمله بیمارستان‌ها و مؤسسات آموزشی را منهدم می‌نماید و مردم بی‌گناه ما را به قتل می‌رساند.

دنیا باید بداند که ارتش فریب‌خورده صدام به هیچ چیز رحم نمی‌کند و خاطرات حمله هیتلر را دوباره در یاد‌ها زنده کرده است. صدام برای ادامه چند روز بیشتر حکومت خود با دوازده لشگر و با متجاوز از ۲۵۰۰ تانک و صد‌ها هواپیمای جنگی و جنگ‌افزار‌های فراوان دیگر به مردم کشور ما که دوران بازسازی جمهوری اسلامی را شروع کرده‌اند، سبعانه حمله‌ور شده است....

منبع: کافه تاریخ