انگشت‌های مصنوعی و بحران هویت در فضای مجازی

باشگاه خبرنگاران جوان - انگشت‌های مصنوعی یا سیلیکونی به‌طور ویژه برای افرادی که نقص عضو دارند و یا آسیب‌های جدی به انگشتانشان وارد شده، طراحی و تولید شدند. ایده ساخت این انگشت‌ها برای بازگرداندن حس طبیعی به افراد بود. در واقع، هدف اصلی این بود که از طریق طراحی و ساخت انگشتان مصنوعی، بتوان به افراد توان‌بخشی کرد و کارایی و عملکرد انگشتان از دست رفته را بازیابی نمود. 

این انگشت‌ها معمولا از سیلیکون‌های نرم و انعطاف‌پذیر ساخته می‌شوند که ظاهر طبیعی دارند و حتی می‌توانند احساس لمس را برای فرد فراهم کنند.

در این مسیر، پیشرفت‌های پزشکی و صنعتی در طول زمان باعث شد که انگشت‌های سیلیکونی به شکل‌های متفاوتی تولید شوند تا نیاز‌های مختلف افراد را برآورده کنند. برای افرادی که به دلایل مختلف نتوانسته بودند از انگشتان خود استفاده کنند، این اختراع به عنوان یک انقلاب در دنیای توان‌بخشی شناخته شد.

اما به تدریج، تغییرات در روند استفاده از این فناوری رخ داد. ابتدا انگشت‌های سیلیکونی تنها در قالب یک پروتز کاربرد داشتند، اما حالا به تدریج وارد عرصه‌های جدیدی شده‌اند. انگشت‌های سیلیکونی به نوعی، از محدوده پزشکی خارج شده و در قالب‌های تجاری و زیبایی نیز به بازار عرضه شدند.

انگشت‌های سیلیکونی در دنیای زیبایی و اینستاگرام

امروزه اما این انگشت‌های سیلیکونی به یک کالای تجاری و تبلیغاتی تبدیل شده‌اند. از زمان ظهور شبکه‌های اجتماعی و به‌خصوص اینستاگرام، زیبایی به یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های زنانه بدل شده است. در این فضا، هر آنچه که به‌عنوان «زیبایی» تعریف می‌شود، به‌طور مداوم تغییر می‌کند و این تغییرات غالبا از ذهنیت‌های غیرواقعی و دست‌کاری شده‌ای شکل می‌گیرد که بر اساس استاندارد‌های اجتماعی تعریف شده‌اند. انگشت‌های سیلیکونی که در ابتدا با هدف بازگرداندن عملکرد به بدن انسان طراحی شدند، حالا به ابزاری برای ایجاد «زیبایی» تبدیل شده‌اند.

این روند از آنجا شروع می‌شود که تبلیغات این انگشت‌ها با تکیه بر شعار‌هایی مانند «با انگشتان سیلیکونی، همیشه دست‌های زیبا و بی‌عیب خواهید داشت!» سعی دارند به زنان بگویند که بدنشان باید بی‌نقص و بی‌عیب باشد. این تبلیغات نه‌تنها بر بدن زنان، بلکه بر ذهنیت آنان تاثیر می‌گذارد و برایشان این پیام را می‌فرستد که بدن طبیعی‌شان، با همه نواقص و ویژگی‌های منحصر به فردش، کافی نیست.

دقیقا مانند دیگر ابزار‌های زیبایی، این انگشت‌های سیلیکونی هم در واقع یکی از آن افسانه‌های مدرن هستند که به زنان القا می‌کنند که در صورت داشتن آن، احساس جذابیت و کامل بودن خواهند داشت. تبلیغات این انگشت‌ها هیچ اشاره‌ای به تاریخچه پزشکی و هدف اصلی ساخت آنها نمی‌کنند. در عوض، به زنان توصیه می‌کنند که برای جلب توجه یا جلب نظر دیگران، باید به استاندارد‌های زیبایی بی‌پایان و بی‌انتها تن بدهند.

بحران هویت و فشار زیبایی در فضای مجازی

در دنیای امروز، فضای مجازی به ویژه اینستاگرام، از ابزاری برای ارتباط و اشتراک‌گذاری، به یک میدان نبرد روانی تبدیل شده است. در این میدان، زنان به‌طور مداوم در حال مقایسه خود با تصاویری هستند که به‌هیچ‌وجه واقعیت ندارند. عکس‌های ویرایش‌شده و دست‌کاری‌شده، استاندارد‌هایی از زیبایی و کمال ایجاد کرده‌اند که واقعا هیچ ارتباطی با حقیقت ندارد. در چنین فضایی، چیزی که به عنوان «زیبایی طبیعی» شناخته می‌شود، به یک کالای مصرفی تبدیل می‌شود که باید به فروش برسد.

در این میان، فروش انگشت‌های سیلیکونی که به طور عمده بر زنان متمرکز است، یکی از نماد‌های بارز این بحران هویت است. زنانی که ممکن است هیچ مشکلی با انگشتان خود نداشته باشند، به دلیل فشار اجتماعی و تبلیغات بی‌وقفه، شروع به احساس بدبینی نسبت به خود می‌کنند. 

در حقیقت، انگشت‌های سیلیکونی که ابتدا برای افرادی با نقص عضو طراحی شده بودند، حالا به ابزاری برای فشار بیشتر بر زنان تبدیل شده‌اند تا «زیبایی» خود را در مقایسه با دیگران به نمایش بگذارند.

این روند به نوعی می‌تواند به بحران هویت دامن بزند. زنانی که در تلاشند تا با ایده‌آل‌های زیبایی مجازی هماهنگ شوند، نه تنها با بدن خود بیگانه می‌شوند، بلکه فراموش می‌کنند که بدنشان نه یک «محصول تجاری»، بلکه یک واقعیت طبیعی است که هر نقصی در آن، بخشی از اصالت و هویت فردی‌شان را تشکیل می‌دهد. این انگشت‌های سیلیکونی، اگرچه ممکن است در ظاهر به زیبایی کمک کنند، اما در واقع فریبی هستند که زنان را به دنباله‌روی از استاندارد‌هایی می‌کشانند که هیچگاه نمی‌توانند به‌طور کامل به آنها دست یابند.

پذیرش و احترام به بدن خود

در نهایت، باید یادآوری کرد که زیبایی واقعی در تفاوت‌ها و نقص‌هاست، نه در شباهت‌ها و کمال‌های تصنعی. زنان باید یاد بگیرند که بدنشان ارزشمند است، حتی اگر در مقابل استاندارد‌های زیبایی اجتماع نایستد. این انگشت‌های سیلیکونی و دیگر ابزار‌های مشابه نه تنها باید با نگاهی انتقادی مورد بررسی قرار گیرند، بلکه باید به‌عنوان یک هشدار برای جلوگیری از تبدیل شدن به بازیچه‌های صنعت زیبایی و تبلیغات در نظر گرفته شوند.

زیبایی واقعی در خودپذیری و درک این نکته است که هر نقص و ویژگی در بدن انسان، بخشی از داستان منحصر‌به‌فرد اوست. بنابراین، به جای اینکه به دنبال دست‌هایی «بی‌عیب» باشیم، باید به دنبال دست‌هایی باشیم که بازتاب شخصیت و هویت واقعی ما باشند.

منبع: فارس