به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، سیارک ۷۴۸۲ یا ۱۹۹۴ PC۱ که در دسته‌ی سیارک‌های بالقوه خطرناک دسته‌بندی می‌شود در فاصله‌ی پنج برابری ماه تا زمین یعنی ۱.۶ میلیون کیلومتری از زمین قرار گرفت.
"پروژه تلسکوپ مجازی" (The Virtual Telescope Project) که مقر آن در رم است میزبان پخش زنده گذر این سیارک از کنار زمین بود و امکان مشاهده این سیارک یک کلومتری را زمانی که در نزدیک‌ترین فاصله به زمین در ساعت ۴:۵۱ بعد از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی (۰۱:۲۱ بامداد به وقت تهران) قرار گرفت برای تماشاگران فراهم کرد.
"جیانلوکا ماسی" (Gianluca Masi)، اخترفیزیکدان ایتالیایی از "پروژه تلسکوپ مجازی" در روز ۱۷ ژانویه این نما از سیارک ۱۹۹۴ PC۱ را به ثبت رساند.
بیشتر ببینید:
رصد سفر فضایی جیمزوب توسط "جیانلوکا ماسی"
هر سیارک یا شهاب‌سنگی که در فاصله‌ی ۱.۳ واحد اخترشناسی معادل ۱۹۴.۵ میلیون کیلومتر از زمین قرار بگیرد واجد شرایط قرار گرفتن در دسته سیارک‌های نزدیک به زمین است. ناسا در تلاش برای مقابله با سیارک‌هایی است که ممکن است روزی بیش از اندازه به زمین نزدیک شوند. این آژانس فضایی یک برنامه دفاع سیاره‌ای تشکیل داده است که شامل ماموریت دارت نیز می‌شود. این ماموریت ماه گذشته آغاز شد.
فضاپیمای دارت سوار بر موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس‌ایکس به فضا پرتاب شد و قرار است خود را به سیارکی در فضا بکوبد. این فضاپیما به سمت یک قمر کوچک به نام دیمورفوس در حرکت است که خود به دور یک سیارک به نام دیدیموس می‌چرخد.
زمانی که دارت به محل مورد نظر برسد خود را به آن می‌کوبد تا مدارش را تغییر دهد. درحالی که هیچ سیارکی زمین را تهدید نمی‌کند، ماموریت دارت اثبات می‌کند که یک فضاپیما می‌تواند به طور خودکار به سمت یک سیارک رفته و به آن برخورد کند.
این ماموریت با استفاده از یک تلسکوپ زمینی برای اندازه‌گیری اثرات برخورد بر این منظومه سیارکی به بهبود مدل‌سازی‌ها و توانایی پیش‌بینی می‌پردازد تا به ما در آماده شدن برای تهدید یک سیارک واقعی که ممکن است کشف شود، کمک کند.
روش دارت می‌تواند برای تغییر مسیر یک سیارک سال‌ها یا دهه‌ها قبل از آن که برای زمین خطرآفرین شود، مفید باشد.
دانشمندان به طور مداوم در جستجوی سیارک‌ها هستند و نقشه‌ی مسیر آنها را برای تشخیص احتمال برخورد با زمین ترسیم می‌کنند.
انتهای پیام
