به گزارش خبرنگار مهر ، طرح ملی فیبرنوری منازل و کسب و کارها (FTTX) که با هدف پوشش ۸۰ درصد خانوارهای هر استان بر مبنای پوشش خانوار، کدپستی و یا پلاک ثبتی شهری / روستایی و نقشه‌های هوایی مورد تأیید سازمان تنظیم مقررات در نواحی خدمات شهری / روستایی تعریف شده، قرار است تا سال ۱۴۰۳، دسترسی بیست میلیون خانوار را به شبکه مبتنی بر فیبرنوری فراهم کند.

در این طرح حداقل ۵۰ درصد کاربران امکان استفاده از خدمت دسترسی از طریق فیبر نوری (FTTP) و حداکثر ۵۰ درصد امکان استفاده از خدمت دسترسی پرسرعت از طریق دسترسی سیمی با قابلیت حداقل سرعت ۵۰ مگابیت بر ثانیه و دسترسی رادیویی مجاز با قابلیت حداقل سرعت ۳۵ مگابیت بر ثانیه را خواهند داشت. در همین حال برای حداقل ۱۰ درصد کاربران نیز باید امکان استفاده از خدمت دسترسی از طریق فیبر نوری با قابلیت حداقل سرعت یک گیگابیت بر ثانیه وجود داشته باشد.

مطابق با آنچه که در سایت https://iranfttx.ir/ منتشر شده است، تا پایان فروردین ۱۴۰۱ بالغ بر یک میلیون و ۴۳۰ هزار و ۳۲ پورت فیبرنوری در کشور فعال شده است که از این تعداد ۳۶۰ هزار کاربر از اینترنت فیبرنوری استفاده می‌کنند.

در مقایسه با آماری که رگولاتوری در پایان اسفندماه از نصب تعداد پورت‌های فیبرنوری و استفاده از آن در کشور اعلام کرده بود، طی یک ماه تنها ۱۵ هزار پورت در کشور راه اندازی شده که بیشتر آن نیز مربوط به تهران و قم می‌شود و روند اجرای این پروژه با توجه به هدفگذاری صورت گرفته، کند به نظر می‌رسد.

آمارها از نصب بیش از یک میلیون و ۴۱۶ هزار و ۸۹۲ پورت فیبرنوری در کشور تا پایان اسفند ۱۴۰۰ حکایت داشت.

این طرح از بهمن ۱۴۰۰ کلید خورده است و همزمان با روز جهانی ارتباطات در ۲۷ اردیبهشت ماه امسال بیش از ۹ اپراتور با امضای قرارداد با رگولاتوری، آمادگی خود را برای پیاده سازی این طرح برای رسیدن به ۲۰ میلیون پورت فیبرنوری در کشور اعلام کردند.

نقشه وضعیت پیشرفت این طرح نشان می‌دهد که هم اکنون بیشترین تعداد پورت منصوبه در شهرهای تهران، قم و البرز است اما کاربران آنطور که باید از این سرویس استقبال نکرده اند. به نظر می‌رسد قیمت تمام شده سرویس یکی از دلایلی است که سبب شده کاربران به اینترنت فیبر تمایلی نشان ندهند.

Fiber To The x) FTTx) یکی از روش‌های دسترسی به اینترنت ثابت است که به جای تمام یا بخشی از کابل مسی از کابل‌های فیبر نوری بهره می‌برد. این فناوری در ۳ مدل شامل (Fiber To The Home) FTTH می‌شود که کابل‌کشی فیبر نوری تا منزل یا واحد کاربر ادامه پیدا می‌کند و به عبارت دیگر فیبر نوری در تمام مسیر از مخابرات تا داخل منزل جایگزین کابل مسی می‌شود.

همچنین در مدل FTTB (Fiber To The Building) کابل فیبر نوری به ساختمان می‌رسد و در نهایت خدمات توسط کابل مسی (معمولاً VDSL) تحویل داده می‌شود. در مدل (Fiber To The Cabinet) FTTC نیز فیبر نوری به نزدیک‌ترین کافو به کاربر (در فاصله کمتر از ۵۰۰ متری کاربر) ارائه داده می‌شود و مشترک در نهایت از طریق یکی از فناوری‌های DSL (نظیر VDSL) به شبکه متصل می‌شود.