لات، دعوت کن! فرهیخته وایرال نمی‌شود

باشگاه خبرنگاران جوان - وقتی یک گروه تروریستی در روز روشن به ایستگاه قطاری یا فرودگاهی یورش می‌برد و شماری بی‌گناه و از همه جا بی‌خبر را به گروگان می‌گیرند، دقیقا به دنبال دست‌یابی به چه منظوری است؟

آنها بیش از آنکه خواست‌های سیاسی یا مادی خود را مطرح سازند با هدف دیده شدن و در دایره توجهات نشستن، دست به اقدام تروریستی می‌زنند.

به عبارت دیگر آنها با مختل کردن زندگی روزمره و سنگ‌اندازی بر قطار زندگی روزانه، در پی این هستند که همه نگاه‌ها را به خود جلب کنند.

اگر رسانه‌ها تحریک شوند و همانند مور و ملخ خبرنگاران و روزنامه‌نگاران از سوی بنگاه‌های معتبر خبری به سوی محل گروگان‌گیری گسیل شوند، به شهرت و اعتبار گروگان‌گیران می‌افزایند و دست آنها را برای گرو کشی تواناتر می‌سازند.

از این رو، در مطالعات مربوط به ضدتروریستی می‌خوانیم: در وهله اول مبارزه با فعالیت‌های تروریستی باید مراقب تله تروریست‌ها بود و در دام شهرت‌آفرینی برای گروه‌ها تروریستی نلغزید.

به بیان دیگر، تروریست‌ها در مرحله نخست کار، با هدف تسخیر رسانه‌ها پا به میدان می‌گذارند و هرچه رسانه‌ای‌تر شوند، دست شان برای باج گیری گشاده‌تر خواهد شد.

مُجمل این بحث یعنی اینکه: رسانه را از گروه‌های وحشت افزا بگیرید تا در نهایت امتیاز کمتری به گروگان گیر‌ها بسپارید و به هدف خنثی کردن عمل تروریستی نزدیک‌تر شوید. 

این مقدمه آمد تا گریزی زده شود به مصاحبه یکی از سرشناسان خُرده فرهنگ موسوم به «لاتی» با یکی از برنامه‌های پر طرفدار این روزها.

همه آنهایی که سر سوزن آشنایی با این فرهنگ دارند، بیش و کم بر این نکته آگاه‌اند که آنهایی که پا در دایره فرهنگ لاتی می‌گذارند، همه تکاپو و تقلای شان در این راه خرج می‌شود که آوازه و شهرتی در محل زندگی شان به هم بزنند و به اصطلاح رایج اسم در کنند.

به زبان دیگر، خود زنی‌ها و مجروح گردن سر و صورت و دفرمه کردن چهره و ابراز وجود با چاقو و قمه و... جملگی برای دست و پا کردن نام صورت می‌پذیرد.

هرچه نام یک عضو خرده فرهنگ لاتی بلند‌تر باشد، امتیاز گیری او از ساکنان محل، رقیبان بالقوه و بالفعل هم بیشتر خواهد شد.

وقتی برنامه پر بیننده‌ای شخصی از این فرهنگ را در برنامه اش طرف مصاحبه قرار می‌دهد، خیلی ساده به اعتبار او در فرهنگ لاتی کمک می‌رساند. 

در شرایطی که باید هرچه از نامجویی این افراد در سطح محل و شهر کاست، روشن نیست اداره کنندگان برنامه بر بنیاد کدام تحلیل و اندیشه دست به چنین کاری زده‌اند!

این رفتار شاذ و نالازم و از نظر فنی نا درست در مبارزه با افراد قدرت نما در سطح شهر، شوربختانه در رسانه ملی هم گا‌ها دیده می‌شود.

مصاحبه‌های نالازم با فرد قدرت نما و نمایش تصویر شان (هرچند که صورت شان شطرنجی می‌شود)، اما در تحلیل نهایی به کارنامه جرم‌های آنها می‌افزاید!

توضیح اینکه حالا برخی از این مجرمان شمارگان مصاحبه و دیده شدن تصویرشان در رسانه را هم جز کارنامه کاری خود می‌شمارند و بدان افتخار می‌ورزند!

هیچ نیازی به دیده شدن افراد شرور و جویای نام در رسانه نیست. آنچنان که در مقدمه نوشته آمد، نخستین گام در مبارزه با افراد و گروه‌های وحشت افکن این است که آنها را از دایره توجه دور سازیم و دست آنها را برای امتیاز گیری از جامعه کوتاه کنیم.

سوگمندانه چنان تبِ فالوور و لایک و جلب مخاطب داغ شده که برخی بی ملاحظه‌ی حساسیت‌های جامعه و نیروی پلیس دست به چنین اقدامات خام دستانه و زیان آفرین می‌زنند.

نان تروریست‌ها و گروه‌های وحشت آفرین و اعضای فرهنگ لاتی در تنور شهرت پخته می‌شود. باید نان شان را آجر کرد نه اینکه بی اعتنا به جامعه بر تنور شان بدمیم و اجاق شان را گرم سازیم.

منبع: عصر ایران