سرنوشت عکاس فلسطینی که نمی‌خواست آرام بمیرد

باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مهدی‌تبار -  گزارش پیش رو یک گزارش از گاردین است که به شرح داستان عکاسی جوان در غزه میپردازد.به عنوان یک عکاس خبری جوان که در غزه زندگی می‌کند، فاطمه حسونه می‌دانست که مرگ همیشه در آستانه درِ خانه‌اش است. او در طول ۱۸ ماه گذشته از جنگ، حملات هوایی، تخریب خانه‌اش، بی‌خانمانی مداوم و قتل ۱۱ عضو خانواده‌اش را مستند کرده بود، تنها چیزی که می‌خواست این بود که اجازه ندهند او به آرامی بمیرد.

«اگر بمیرم، می‌خواهم مرگم بلند باشد»، حسونه در شبکه‌های اجتماعی نوشت. «نمی‌خواهم فقط یک خبر فوری باشم یا عددی در یک گروه، می‌خواهم مرگی داشته باشم که جهان بشنود، تاثیری که از زمان و مکان گذر نکند و تصویری که زمان یا مکان نتواند آن را دفن کند.»

روز چهارشنبه، تنها چند روز پیش از عروسی‌اش، فاطمه حسونه ۲۵ ساله در حمله هوایی اسرائیل که به خانه‌اش در شمال غزه اصابت کرد کشته شد. ده نفر از اعضای خانواده‌اش، از جمله خواهر باردارش نیز کشته شدند.

ارتش اسرائیل گفت که این حمله هوایی یک حمله هدفمند به یکی از اعضای حماس بوده که در حملات به سربازان و غیرنظامیان اسرائیلی دست داشته است.

۲۴ ساعت پیش از کشته شدن او، اعلام شد که مستندی که زندگی حسونه در غزه از زمان آغاز حملات اسرائیل را روایت می‌کند، در یک جشنواره فیلم مستقل فرانسوی که به طور موازی با جشنواره کن برگزار می‌شود، به نمایش درمی‌آید.

این فیلم که توسط کارگردان ایرانی سپیده فارسی ساخته شده است، داستان عذاب غزه و زندگی روزمره فلسطینیان را از طریق گفت‌وگوهای ویدیویی فیلمبرداری شده بین حسونه و فارسی روایت می‌کند. همانطور که فارسی توضیح داده است، حسونه «چشمان من در غزه بود… پرشور و پر از زندگی. من خنده‌ها، اشک‌ها، امیدها و افسردگی‌های او را فیلمبرداری کردم.»

«او یک نور بود، بسیار بااستعداد. وقتی فیلم را ببینید، خواهید فهمید»، فارسی به ددلاین گفت. «چند ساعت قبل با او صحبت کرده بودم تا به او بگویم که فیلم در کن است و او را دعوت کنم.»

او گفت که از زندگی حسونه می‌ترسید اما اضافه کرد: «به خودم گفتم که حق ندارم برای او بترسم، اگر خودش نترسد. به قدرت او چسبیده بودم، به ایمان راسخ او.»

از زمان شروع بمباران غزه توسط اسرائیل پس از حمله به جنوب اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۵۱,۰۰۰ نفر کشته شده‌اند که بیش از نیمی از آن‌ها زن و کودک بوده‌اند، طبق آمار وزارت بهداشت غزه. از زمانی که آتش‌بس با حماس در ماه مارس شکسته شد، اسرائیل بمباران‌های هوایی خود را با شدت از سر گرفته و در حملات روز جمعه حداقل ۳۰ نفر کشته شدند.

همکاران خبرنگار در غزه با اندوه و عصبانیت به خبر کشته شدن حسونه واکنش نشان دادند، همانطور که او از آن می‌ترسید. «او کشتارها را از طریق لنز دوربینش مستند کرد، در میان بمباران و تیراندازی، درد و فریاد مردم را در عکس‌هایش ثبت کرد»، به گزارش انَس الشریف، خبرنگار الجزیره در غزه.

مقداد جمیل، دیگر خبرنگار مستقر در غزه، از مردم خواست که «عکس‌های او را ببینند، نوشته‌هایش را بخوانند – زندگی غزه را، مبارزه کودکان آن در جنگ را از طریق تصاویر و لنز دوربین او شاهد باشند.»

مرگ او موجب صدور بیانیه‌ای از جشنواره فیلم اسید کن شد که مستند فارسی در آن در ماه مه نمایش داده خواهد شد. «ما فیلمی را دیده و برنامه‌ریزی کرده بودیم که در آن نیروی زندگی این زن جوان مانند یک معجزه به نظر می‌رسید»، گفته شد. «لبخند او به اندازه استقامتش جادویی بود. شاهد بودیم، عکس می‌گرفت، غذا توزیع می‌کرد، با وجود بمب‌ها، عزاداری می‌کرد و از گرسنگی رنج می‌برد. داستان او را شنیدیم، از هر بار حضورش خوشحال شدیم که او زنده است، از او ترسیدیم.»

حیدر غزالی، شاعر فلسطینی در غزه، در یک پست اینستاگرامی گفت که پیش از کشته شدن، حسونه از او خواسته بود که شعری برای او بنویسد وقتی که بمیرد.

این شعر درباره ورود او به دنیای مهربان پس از مرگ چنین نوشته شده است: «خورشید امروز هیچ آسیبی نخواهد رساند. گیاهان در گلدان‌ها خود را برای یک مهمان ملایم مرتب خواهند کرد. به اندازه کافی روشن خواهد بود تا مادران بتوانند لباس‌هایشان را سریع خشک کنند، و به اندازه کافی خنک خواهد بود تا کودکان تمام روز بازی کنند. خورشید امروز برای هیچ کسی سخت نخواهد بود.»"