بیانیه گروه ۷؛ مصداقی از یک جهان دوگانه

باشگاه خبرنگاران جوان؛ فاطمه تورانلو -کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده کشور‌هایی هستند که بر پایه یک ارزش مشترک گروهی را بنا نهادند به نام گروه هفت یا همان (G ۷) که البته از حضور غیر رسمی اتحادیه اروپا در آن نباید غافل شد.

وقتی گروه هفت به یک گعده ضد ایرانی بدل می شود

البته جمع این گروه بر اساس یک معاهده نیست و دبیرخانه نیز ندارد بلکه از طریق ریاست دوره‌ای بین کشور‌های عضو اداره میشود با این حال، اما همواره به عنوان گروهی با نفوذ شناخته میشود.  

شاید گروهی که یکی از ابزار‌های آمریکا برای پیشبرد مقاصد خود از طریق شرکایش است. شاهد مثال این گفته هم همین هفته قبل اتفاق افتاد که آمریکا از کشور‌های گروه هفت خواست تا به دلیل ادامه خرید نفت روسیه، تعرفه‌های سنگینی را بر هند و چین اعمال کنند تا مسکو را به مذاکرات صلح با اوکراین وادار کند.

  بلومبرگ هم در این زمینه اعلام کرد که وزرای دارایی گروه هفت درباره تحریم‌های ثانویه احتمالی علیه چین و هند به دلیل خرید نفت روسیه بحث خواهند کرد.

پیش از این نیز فایننشال تایمز گزارش داده بود که اتحادیه اروپا در حال بررسی تحریم‌های احتمالی علیه چین و کشور‌های ثالث به دلیل خرید نفت و گاز روسیه است. علاوه بر این، به گفته منابع این روزنامه، دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا از اتحادیه اروپا خواسته است تا تعرفه‌های گمرکی برای چین و هند را به ۱۰۰ درصد افزایش دهد تا فشار بر روسیه را برای حل و فصل مناقشه اوکراین تشدید کند.

حالا هم این گروه در جدید‌ترین اقدام خود دست به محکومیت ایران زده و در بیانیه روز جمعه خود مدعی شد که کشور‌های عضو این گروه آنچه را که «سرکوب فراملی» و «سایر فعالیت‌های مخرب ایران» خوانده شده را محکوم می‌کنند.

در این بیانیه ادعا شده است که سرویس‌های اطلاعاتی ایران اقدام به «ترور، ربودن یا آزار رساندن به مخالفان سیاسی در خارج از کشور» می‌کنند که این «الگویی نگران‌کننده و غیرقابل قبول سرکوب فراملی» است و «آشکارا حاکمیت دولت‌ها را تضعیف می‌کند.»

گروه هفت در ادامه اعلام کرده است: ایران به اقداماتی نظیر «به‌دست‌آوردن و افشای اطلاعات شخصی روزنامه‌نگاران» و «حمله به جوامع یهودی با هدف ایجاد تفرقه و ارعاب» می‌پردازد.

در انتهای این بیانیه آمده است: «ما با تکیه بر بیانیه اخیر رهبران گروه هفت درباره سرکوب فراملی، به تلاش‌ها برای حفاظت از حاکمیت خود، ایمن نگه‌داشتن جوامع‌مان و دفاع از مردم در برابر دست‌درازی‌های دولت‌های خارجی – که می‌کوشند آنها را در درون مرز‌های ما ساکت کرده و یا به آنها آسیب برسانند – ادامه خواهیم داد.»

راستی از غزه چه خبر؟

بیانیه‌ای که البته از جانب وزارت خارجه کشورمان بی پاسخ گذاشته نشد و وزارت خارجه پس از انتشار این بیانیه اعلام کرد: در وضعیتی که رژیم صهیونیستی با برخورداری از حمایت همه‌جانبه آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه و دیگر کشور‌های بانی این بیانیه ضد ایرانی، مشغول کشتار و نسل‌کشی در فلسطین اشغالی و جنگ‌افروزی مستمر علیه کشور‌های منطقه است، صدور بیانیه‌های ضد ایرانی هدفی جز انحراف اذهان عمومی از جنایت قرن و همدستی بانیان این بیانیه در نسل‌کشی ندارد. بانیان چنین بیانیه‌های غیرمسئولانه‌ای به جای اصرار بر فرافکنی ناشی از ذهنیت‌های کهنه خودبرترپندارانه و استعماری، باید سیاست‌های اشتباه و مجرمانه خود را در قبال ایران و منطقه تصحیح کنند.

اما نکته تلخ این ماجرا اینجاست که هنوز زمان زیادی از خبر ربوده شدن خانم مهدیه اسفندیاری از خانه خود توسط دولت فرانسه نگذشت است که اتحادیه اروپا فریاد دفاع از آزادی بیان سر داده است و،  اما سوال دیگر این که چرا در این میانه که فوج فوج آدم‌ها در غزه به دلیل قحطی رژیم صهیونی کشته میشوند  صحبت از ایران به میان می‌آید؟

موضوعی که حتی صدای افراد برجسته در اتحادیه اروپا را نیز در آورده است.

وقتی صدای صدها نفر از دیپلمات های اروپایی بلند می شود

برای مثال جوزپ بورل، مسؤول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در بیانیه‌ای اعلام کرد که اتحادیه اروپا نه تنها روح خود را از دست داده است، بلکه با فروپاشی اعتبار جهانی مواجه است. رژیم صهیونیستی حقوق بشر را نقض می‌کند و اتحادیه اروپا بر اساس معاهدات خود ملزم به اتخاذ اقدامی در این زمینه است. ما باید اقدام قضایی علیه بی‌عملی مؤسسات اتحادیه اروپا در قبال کشتار غزه انجام دهیم.

 همچنین طبق گزارش گاردین، صد‌ها نفر از دیپلمات‌های ارشد سابق اروپایی در نامه‌ای سرگشاده خطاب به مسوولان این اتحادیه خواستار اقدام فوری برابر اسرائیل برای توقف جنگ در نوار غزه و اقدامات غیرقانونی این رژیم در کرانه باختری شدند. این نامه به امضای ۲۰۹ تن از نمایندگان و سفرای سابق کشور‌های اروپایی رسیده است.

در این نامه تاکید شده که اگر اتحادیه اروپا نتواند به طور جمعی اقدامی در این رابطه انجام دهد، کشور‌های عضو باید به تنهایی یا در قالب گروه‌های کوچک برای حمایت از حقوق بشر و اجرای حقوق بین‌الملل وارد عمل شوند.

عبدالرضا فرجی راد سفیر پیشین ایران در نروژ در در این باره معتقد است:بیانیه گروه ۷ درواقع در ادامه فعال سازی مکانیسم ماشه علیه ایران صادر شده است.   درواقع این بیانیه در امتداد مسیر تهدید‌های استرالیا، انگلیس، کانادا و امثالهم است که طی ماه‌های گذشته سعی کرده‌اند ایران را تحت فشار قرار داده و به زعم خود، در مضیقه قرار دهند. شاید به همین دلیل هم باشد که اکنون رسانه‌های فارسی زبان و فرانسوی زبان خارج از کشور سعی دارند این موضوع را بزرگنمایی کرده و علیه ایران هجمه وارد کنند. در این بیانیه، علاوه بر اعضای اصلی شامل کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، انگلستان، ایالات متحده و اتحادیه اروپا، از سوی استرالیا، هلند، نیوزیلند و سوئد به عنوان اعضای وابسته نیز امضا شده است.

میخواهند ماشه را بر پیشانی ایران فرود بیاورند

وی افزود: موجی که طی چند ماه گذشته علیه ایران به راه افتاده است، به نوعی یک همگرایی و تلاش همه جانبه است تا این کشور‌ها بتوانند سیاست خارجی ایران را تحت فشار قرار دهند تا ایران مجور شود درخواست‌های این گروه‌ها را بپذیرد. طبیعتا نمی‌توان انکار کرد که این وضعیت بی ارتباط به مسائل خاورمیانه و تنش‌های بین ایران و آمریکا نیست. همچنین من معتقدم این وضعیت بی ارتباط به ناراحتی غربی‌ها از همکاری نظامی ایران و روسیه نیز نیست. درواقع این شرایط را نوعی لجبازی و پاسخ به سیاست خارجی ایران میبینم. تنش‌هایی که طی ماه‌های اخیر به شکل گلوله برفی از هر سو علیه ایران شکل گرفته است، به شکلی تنظیم شده که مقارن با تاریخ فعالسازی مکانیسم ماشه روی تصمیم گیران سیاست خارجی کشور، فشار وارد کند. گروه هفت نیز تصمیم گرفته این فشار را اعمال کند.  پیش از این نیز شاهد شکایت‌های انگلستان و فرانسه از ایران به بهانه‌های مختلف به مجامع بین المللی از جمله دیوان بین المللی لاهه بودیم.  

البته اگر به نام کشور‌های عضو این گروه نگاهی بیاندازیم صدور چنین بیانیه‌هایی نه تنها عجیب نیست بلکه اقدامی کاملا عادی در راستای ارزش مشترک شان است. همان ارزش مشترکی که بر اساس آن دور یک دیگر جمع شده‌اند. یعنی حمایت از رژیم نیابتی آمریکا، رژیمی به نام رژیم صهیونی.

و این حکایت یک جهان دو گانه است. جهانی که در آن عده‌ای بی دفاع از گرسنگی جان میدهند و عده‌ای دیگر با حمایت همه جانبه از قلدری رژیم صهیونی ایران را محکوم میکنند. ایران یعنی یکی از حامیان مظلومیت فلسطین که تنها همین دلیل برای محکومیتیش از جانب حامیان تمام قد آمریکا و رژیم نیابتی اش کافی است.

و شاید  نگاه به همین دوگانگی‌ها کافی باشد که برای همیشه از دنیای قدرت‌ها برای دقاع از حق نا امید شد و صرفا به توان خود تکیه کرد.