به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، محققان دانشگاه های RMIT و سیدنی با همکاری دانشگاه پلی تکنیک هنگ کنگ و Hexagon Manufacturing Intelligence در ملبورن این تحقیق را انجام داده اند.

پروفسور ما کیان از دانشگاه RMIT در این باره می گوید: استفاده از مواد دورریز و با کیفیت پایین پتانسیل افزایش ارزش اقتصادی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را در صنعت تیتانیوم دارد.

آلیاژهای جدید تیتانیوم شامل ۲ نوع کریستال این فلز یعنی تیتانیوم فاز آلفا و تیتانیوم فاز بتا هستند که مبنای اصلی صنعت تیتانیوم به حساب می آیند. سال های مدید آلیاژهای مذکور به طور کلی با افزودن آلومینیوم و وانادیم به تیتانیوم ساخته می شدند.

اکنون محققان سعی کردند با کمک اکسیژن و آهن که فراوان و ارزان هستند، آلیاژهای جدیدی بسازند. این فرایند برای برطرف کردن ۲ چالشی ایجاد شدند که توسعه آلیاژهای آلفا و بتای تیتانیوم- اکسیژن- آهن را مشکل می کنند. یک چالش آنجاست که اکسیژن ممکن است به شکنندگی تیتانیوم منجر شود و مشکل دیگر آن است که افزودن آهن به ایجاد اختلالات جدی در تشکیل تکه های بزرگ تیتانیوم بتا منجر می شود.

اما فرایند چاپ سه بعدی که L-DED نام دارد برای تولید آلیاژهای مذکور به کار می رود.

این فرایند به ایجاد میکروساختارهای آلیاژ جدید منجر شد که ویژگی های جذابی دارد.