پس از اوکراین کدام کشور پروژه بعدی غرب است؟

باشگاه خبرنگاران جوان؛ مریم حسینی - دولت فعلی مولداوی رویکردی طرفدار ناتو را در پیش گرفته و آشکارا مسکو را به عنوان تهدید اصلی امنیت ملی این کشور معرفی می‌کند. در عین حال، در تلاش است تا تمام روابط باقی مانده با روسیه را قطع کند و خود را به طور کامل با بلوک غرب همسو کند. مسکو، به نوبه خود، بار‌ها - همانطور که با اوکراین انجام داد - هشدار داده است که گسترش ناتو به سمت شرق از خط قرمز عبور می‌کند.

معضل ترانس‌نیستریا

انتخابات پارلمانی برای اواخر سپتامبر برنامه‌ریزی شده است و حزب طرفدار غرب پاس، به رهبری رئیس جمهور مایا ساندو، تمام تلاش خود را برای حفظ کنترل دولت انجام خواهد داد. اگر آنها موفق شوند، مولداوی احتمالاً شاهد نظامی شدن بیشتر و تشدید تنش‌ها با روسیه خواهد بود - که می‌تواند به درگیری آشکار منجر شود.

حتی نگران‌کننده‌تر این است که ساندو ممکن است تلاش کند تا ترانس‌نیستریا - منطقه‌ای جدا شده با جمعیتی حدود ۲۲۰ هزار نفر که اکثر آنها گذرنامه روسی دارند - را «دوباره به خود ملحق کند». تقریباً ۱۰ هزار سرباز روسی در این منطقه مستقر هستند که با استان اودسای اوکراین هم‌مرز است و آن را به نقطه‌ای حساس نه تنها برای کیشیناو و مسکو، بلکه برای کی یف نیز تبدیل می‌کند.

دیمیتری گوردون، روزنامه‌نگار اوکراینی و از نزدیکان ولودیمیر زلنسکی، اخیراً آشکارا در مورد حل «مسئله ترانس‌نیستریا» از طریق نظامی صحبت کرد.

مسیر تدارکاتی یونان

هرگونه اقدام نظامی مولداوی علیه ترانس‌نیستریا، در واقع، باعث رویارویی مستقیم با روسیه خواهد شد. در این صورت، انتظار می‌رود بنادر یونانی مانند الکساندروپولیس و تسالونیکی به مراکز کلیدی لجستیک ناتو تبدیل شوند - دقیقاً مانند آنچه امروز در حمایت از اوکراین هستند.

طبق گزارش‌های معتبر، ناتو در حال حاضر برنامه‌های احتمالی برای تبدیل یونان به نقطه اصلی انتقال سلاح برای مولداوی در جنوب شرقی و شرق اروپا دارد. این دخالت فزاینده همچنین می‌تواند زیرساخت‌های یونان را به هدف تبدیل کند. مسکو پیش از این نیز تهدید‌های ضمنی، اما صریحی علیه آتن در مورد نقش آن در تأمین اوکراین مطرح کرده بود. سناریوی مشابهی می‌تواند دوباره اتفاق بیفتد.

چنین تحولاتی بدون شک بن‌بست ناتو و روسیه را تشدید خواهد کرد. تاکنون، با وجود اینکه اوکراین بخش قابل توجهی از کمک‌های نظامی غرب را از طریق خاک یونان دریافت می‌کند، مسکو از حملات مستقیم به خاک یونان خودداری کرده است. اما این خویشتن‌داری ممکن است برای همیشه ادامه نداشته باشد.

با گذشت زمان، یونان به یک مرکز استراتژیک ناتو برای عملیات در جناح شرقی این اتحاد و در داخل اوکراین تبدیل شده است. به ویژه بندر الکساندروپولیس به لطف موقعیت خود در بالکان و ارتباطات زمینی خود با بلغارستان، رومانی و اروپای مرکزی و شمالی، نقش محوری ایفا می‌کند. از اوایل سال ۲۰۲۲، این بندر به عنوان شریان حیاتی برای جریان تجهیزات ایالات متحده و ناتو به اوکراین عمل کرده است.

افزایش تنش‌ها در سراسر اروپا

هرگونه رویارویی جدید علاوه بر جنگ جاری در اوکراین، خطر بی‌ثباتی کل قاره اروپا را به طرز چشمگیری افزایش می‌دهد. یک جبهه دوم احتمالاً موج جدیدی از تهدیدات ترکیبی - حملات سایبری، خرابکاری، حمله به زیرساخت‌های حیاتی انرژی و حمل و نقل - را به همراه خواهد داشت و به بحران مهاجرت دیگری به ویژه در جنوب اروپا که در حال حاضر با جریان پناهندگان دست و پنجه نرم می‌کند، دامن خواهد زد.

مهمتر از همه، جنگ در ترانس‌نیستریا می‌تواند درگیری‌های متوقف شده دیگری را در سراسر بالکان - در بوسنی و هرزگوین، کوزوو، مقدونیه شمالی و حتی قبرس - دوباره شعله‌ور کند. برخی از تحلیلگران معتقدند که ترکیه ممکن است از این فرصت برای پیشبرد دستور کار تجدیدنظرطلبانه خود، به ویژه در قبرس، استفاده کند.

جاه‌طلبی‌های ناتو در مولداوی

غرب مدتی است که به مولداوی چشم دوخته است. از سال ۲۰۲۲، اتحادیه اروپا از طریق تسهیلات صلح اروپا از کیشیناو (پایتخت مولداوی) حمایت می‌کند. کایا کالاس، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا اخیراً از یک بسته کمک نظامی ۶۰ میلیون یورویی خبر داد که شامل سیستم‌های دفاع هوایی کوتاه‌برد، تجهیزات راداری، خودرو‌های زرهی، پهپادها، تجهیزات حفاظت فردی و سیستم‌های ارتباطی می‌شود.

طبق استراتژی دفاعی ۲۰۳۴ مولداوی، این کشور قصد دارد همکاری با ناتو را تعمیق بخشد و هزینه‌های دفاعی را تا سال ۲۰۳۰ به ۱٪ از تولید ناخالص داخلی برساند. در دو سال گذشته، کیشیناو مجموعه‌ای از سیاست‌های امنیت ملی و دفاعی را بر اساس این فرض که روسیه بزرگترین تهدید است، اتخاذ کرده است. رئیس جمهور ساندو، حامی صریح اوکراین و متحد نزدیک زلنسکی، موضعی آشکارا ضد روسی اتخاذ کرده است.

از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴، مولداوی بودجه دفاعی خود را دو برابر کرد و نوسازی گسترده‌ای از نیرو‌های مسلح خود را آغاز کرد. رسانه‌های غربی گزارش می‌دهند که کشور‌های اتحادیه اروپا هشت سامانه دفاع هوایی، خودرو‌های زرهی آلمانی، سیستم‌های توپخانه فرانسوی و مقادیر زیادی مهمات تحویل داده‌اند. رزمایش‌های مشترک با ارتش‌های ناتو نیز افزایش یافته است - همه اینها نشانه‌هایی از نظامی‌سازی شتابان است.

سال گذشته، گزارش‌هایی منتشر شد مبنی بر اینکه ایالات متحده، فرانسه و آلمان ۱.۵ میلیارد دلار از دارایی‌های روسیه را در اختیار مولداوی قرار داده‌اند و تجهیزات و تدارکات از جمله نفربر‌های زرهی پیرانا، خودرو‌های تاکتیکی، سلاح‌های سبک و سنگین، سیستم‌های تک‌تیرانداز، مهمات و سیستم‌های دفاع هوایی قابل حمل Piorun ساخت لهستان.

انتظار می‌رود کمک‌های نظامی در سال ۲۰۲۵، ۵۰ درصد دیگر افزایش یابد. ناتو همچنین در حال آماده‌سازی برای افزایش استفاده از صنعت دفاعی یونان - به ویژه سیستم‌های دفاعی هلنیک - است که عملاً توسط شرکت هلدینگ CSG، یکی از تأمین‌کنندگان اصلی ارتش اوکراین، کنترل می‌شود.

منبع: آرتی