خلوص نیت و گمنامی این شهید او را از بقیه مردم متمایز می‌کرد

هم مهندس بود، هم شاعر، هم موسیقی‌شناس و هم در مورد سینما و مستند می‌دانست. به نظر من همه آدم‌ها می‌توانند به این دانسته‌ها دست پیدا کنند، اما مهم‌تر از همه این بود که آوینی «آدم» بود و این خیلی مهم‌تر از آن است که بخواهیم بگوییم او شاعر خوبی بود.

در ادامه مصاحبه‌ای را با همرزم شهید آوینی درباره شخصیت این شهید منتشر کرده‌ایم:

شهید سید مرتضی آوینی روز ۲۱ شهریور ۱۳۲۶ در شهر ری به دنیا آمد. از کودکی با هنر آشنایی پیدا کرد. شعر می‌سرود، داستان و مقاله می‌نوشت و نقاشی می‌کرد.

وی فعالیت‌های مطبوعاتی خود را اواخر سال ۱۳۶۲ آغاز کرد و مقالاتی را در مجله «اعتصام» منتشر کرد. این مقالات شامل طیف وسیعی از موضوعات سیاسی، حکمی، اعتقادی و عبادی بودند.

شهید آوینی از سال ۱۳۵۸ با شروع کار جهاد سازندگی به روستا‌ها رفت و کار فیلم‌سازی را آغاز کرد. با گروه جهاد، نخستین صحنه‌های جنگ را فیلم‌برداری کرد و پس از آن به خرمشهر و آبادان رفت.

کارِ گروه جهاد در جبهه‌ها ادامه یافت و با شروع عملیات والفجر ۸، شکل کاملاً منسجم و به هم پیوسته‌ای پیدا کرد. آغاز تهیه مجموعه «روایت فتح» که بعد از این عملیات تا پایان جنگ به‌طور منظم از تلویزیون پخش می‌شد نیز به همان ایام بازمی‌گردد.

سرانجام روز ۲۰ فروردین سال ۱۳۷۲ در منطقه والفجر مقدماتی، سید شهیدان اهل قلم و تیم همراهش به قتلگاهی رسیدند که آنجا ۴۰ – ۵۰ رزمنده با هم به شهادت رسیده بودند و او قصد داشت که داستان مظلومیت آنها به تصویر بکشد وی با اصابت به مین‌هایی که در زمان دفاع مقدس توسط دشمن کاشته شده بودند، به فیض عظیم شهادت نائل آمد.

این مطالب بخشی از زندگی سید شهیدان اهل قلم است و برای شناخت بیشتر او با یکی از همرزمانش هم‌کلام شدیم.

«اصغر بختیاری» همرزم آوینی  با اشاره به زمانی که با شهید مرتضی آوینی آشنا شد، اظهار داشت: من از سال ۱۳۶۶ شهید آوینی را می‌شناختم و از سال ۱۳۷۱ تا زمان شهادت او با هم به سفر‌های هویزه، سوسنگرد، بستان، شهری در آسمان، خرمشهر و فکه که منجر به شهادت او شد، می‌رفتیم.

وی افزود: زمانی که با مرتضی بودم، کار هماهنگی و تولید با من بود. عکاسی هم می‌کردم و برخی از تصاویر پشت صحنه را هم می‌گرفتم.

بختیاری با اشاره به اینکه انسانیت سید مرتضی بخش مهم شخصیتی وی بود، ادامه داد: آوینی هم مهندس بود، هم شاعر، هم موسیقی‌شناس و هم در مورد سینما و مستند می‌دانست. به نظر من همه آدم‌ها می‌توانند به این دانسته‌ها دست پیدا کنند، اما مهم‌تر از همه این بود که سید مرتضی «آدم» بود و این، خیلی مهم‌تر از آن است که بخواهیم بگوییم او شاعر خوبی بود.

وی افزود: من کنار سید مرتضی بودم و خوبی‌های زیادی در او جمع بود و من از این جهت که او شهید شد، این حرف را نمی‌زنم؛ بلکه درک من از او برای مدتی است که کنارش بودم.

همرزم شهید آوینی ادامه داد: فکر می‌کنم خلوص نیت و گمنامی شهید آوینی او را از بقیه مردم متمایز می‌کرد. وی نخواست سرشناس باشد و در عالَم گمنامی خود بود، اما خدا بعد از شهادتش، او را مشهور کرد و امروز تقریباً همه او را می‌شناسند.

وی با بیان خاطره‌ای از شهید آوینی گفت: آوینی مسئول مجله سوره بود و زمانی که می‌خواستند حقوق تقسیم کنند، سید مرتضی، خودش باید آن را تقسیم می‌کرد. فردی به‌عنوان آبدارچی در اداره‌شان کار می‌کرد که چهار-پنج بچه داشت و سید مرتضی با آنکه تحصیلاتش از آن فرد آبدارچی بیشتر بود، اما حقوق او را بیشتر از خودش رد کرد و علتش برای این کار هم این بود که فرزندان بیشتری داشت.

منبع: دفاع پرس