نگاهی به «اخت‌الرضا»، تنها فیلم سینمایی درباره حضرت فاطمه معصومه (س)

باشگاه خبرنگاران جوان - سینمای دینی، ژانری که در پیوند هنر هفتم با مفاهیم و آموزه‌های مذهبی شکل گرفته، همواره بستری برای روایت داستان‌های پیامبران، اولیا، شخصیت‌های مذهبی و نیز بررسی مسائل و چالش‌های اخلاقی و معنوی از منظر دین بوده است. این نوع سینما، با بهره‌گیری از ابزار قدرتمند تصویر، تلاش می‌کند تا مفاهیم عمیق دینی را به زبانی گویا و جذاب برای مخاطبان به تصویر بکشد و زمینه‌ای برای تفکر و تعمق در این حوزه فراهم آورد. در این میان، سینمای ایران نیز در دهه‌های اخیر شاهد تولید آثار متعددی با محوریت موضوعات دینی بوده است که هر یک با رویکرد و زبان خاص خود، به جنبه‌های مختلف این حوزه پرداخته‌اند.

یکی از این آثار، فیلم سینمایی «اخت الرضا» به کارگردانی سید مجتبی طباطبایی است. این فیلم که به همت سازمان سینمایی سوره ساخته شده است، به روایت سفر پر فراز و نشیب حضرت فاطمه معصومه (س) از مدینه به قم می‌پردازد. تمرکز اصلی فیلم بر شخصیت والای این بانوی بزرگوار و وقایع تاریخی مرتبط با سفر ایشان است. با توجه به اهمیت پرداختن به زندگی و سیره اهل بیت (ع) در سینما و نقش این آثار در آشنایی مخاطبان با این الگو‌های الهی، در این یادداشت تلاش خواهیم کرد تا به بررسی ابعاد مختلف فیلم «اخت الرضا» و جایگاه آن در سینمای دینی ایران بپردازیم.

پرداختن به شخصیت حضرت معصومه (س) در سینما، به خودی خود یک گام مهم و قابل تقدیر است. این بانوی اسلام، به عنوان دختر، خواهر و عمه سه امام معصوم (ع)، از جایگاه رفیعی در میان شیعیان برخوردارند و مرقد مطهرشان در قم، همواره ملجأ و پناهگاه دل‌های مؤمنان بوده است. سفر حضرت معصومه (س) از مدینه به ایران، که به دلیل دعوت برادرشان امام رضا (ع) صورت گرفت، مملو از حوادث و رویداد‌هایی است که می‌تواند دستمایه یک اثر سینمایی جذاب و آموزنده قرار گیرد.

فیلم «اخت الرضا» تلاش کرده است تا این سفر تاریخی را به تصویر بکشد. با توجه به محدودیت منابع تصویری و مستندات دقیق در مورد جزئیات این سفر، سازندگان فیلم با یک چالش جدی رو‌به‌رو بوده‌اند. به همین دلیل، به نظر می‌رسد که فیلم رویکردی مستند-داستانی (Docudrama) را در پیش گرفته است. در این رویکرد، تلاش می‌شود تا ضمن حفظ چارچوب کلی وقایع تاریخی، از عناصر داستانی برای جذابیت بیشتر روایت استفاده شود.

یکی از نقاط قوت این فیلم، پرداختن به فضای سیاسی و اجتماعی دوران زندگی حضرت معصومه (س) است. در آن دوره، حکومت عباسیان در اوج قدرت بود و روابط میان آنان و علویان همواره با تنش و درگیری همراه بود. سفر حضرت معصومه (س) در چنین فضایی صورت می‌گیرد و می‌تواند به مخاطب در درک بهتر شرایط تاریخی و انگیزه‌های این سفر کمک کند. همچنین، به تصویر کشیدن استقبال مردم شهر‌های مختلف از ایشان و ابراز ارادت آنان به خاندان اهل بیت (علیهم السلام)، می‌تواند جلوه‌ای از عشق و علاقه شیعیان به این خاندان را به نمایش بگذارد.

با این حال، ساخت آثار تاریخی و مذهبی همواره با دشواری‌های خاص خود همراه است. از یک سو، ضرورت پایبندی به مستندات تاریخی و پرهیز از تحریف وقایع وجود دارد. از سوی دیگر، برای جذب مخاطب عام، لازم است تا روایت به شکلی جذاب و دراماتیک ارائه شود. ایجاد تعادل میان این دو امر، نیازمند تحقیق دقیق، فیلمنامه قوی و کارگردانی هنرمندانه است.

در مورد فیلم «اخت الرضا»، با توجه به اینکه این اثر به عنوان یک «داکیودرام» معرفی شده است، انتظار می‌رود که سازندگان تلاش کرده باشند تا ضمن حفظ اصالت تاریخی، از ظرفیت‌های دراماتیک داستان نیز بهره ببرند. برای مثال به تصویر کشیدن چالش‌ها و سختی‌های سفر، خطرات احتمالی در مسیر و تعاملات حضرت معصومه (س) با همراهان و مردم، می‌تواند به جذابیت فیلم بیفزاید. همچنین، پرداختن به شخصیت‌های همراه این بانوی اسلام و انگیزه‌هایشان می‌تواند لایه‌های بیشتری به روایت ببخشد.

یکی دیگر از جنبه‌های مهم در سینمای دینی، نحوه به تصویر کشیدن شخصیت‌های مقدس است. در فرهنگ شیعه، احترام و تقدس این شخصیت‌ها از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و هرگونه تصویرسازی باید با نهایت دقت و ظرافت صورت گیرد. به نظر می‌رسد که در فیلم «اخت الرضا»، با توجه به حساسیتی که در مورد تصویر چهره معصومان (ع) وجود دارد، از نشان دادن مستقیم چهره این بانوی اسلام خودداری شده است و بیشتر بر فضائل اخلاقی، رفتار و گفتار آن حضرت تمرکز شده است. این رویکرد، که در بسیاری از آثار دینی ایرانی نیز دیده می‌شود، تلاشی برای حفظ قداست این شخصیت‌ها و در عین حال، ارائه تصویری مؤثر از حضور و تأثیرگذاری آنان در داستان است.

موسیقی، فیلمبرداری، و طراحی صحنه و لباس نیز از عناصر مهم در ساخت یک فیلم تاریخی و مذهبی به شمار می‌روند. موسیقی مناسب می‌تواند به القای حس و حال معنوی و تاریخی داستان کمک کند. فیلمبرداری هنرمندانه می‌تواند زیبایی‌های بصری دوره تاریخی مورد نظر را به نمایش بگذارد و طراحی صحنه و لباس دقیق نیز به باورپذیری فضا و شخصیت‌ها کمک می‌کند. در مورد فیلم «اخت الرضا»، با توجه به همکاری آستان مقدس حضرت معصومه (س) و شبکه کربلا در تولید این اثر، انتظار می‌رود که در این زمینه‌ها نیز تلاش شده باشد تا استاندارد‌های قابل قبولی ارائه شود.

در نهایت، جایگاه فیلم «اخت الرضا» در سینمای دینی ایران، به میزان موفقیت آن در برقراری ارتباط با مخاطب و انتقال پیام مورد نظر بستگی دارد. اگر فیلم بتواند ضمن ارائه یک روایت جذاب و مؤثر از سفر حضرت معصومه (س)، مخاطبان را با شخصیت والای ایشان و اهمیت این سفر تاریخی آشنا کند، می‌تواند به عنوان یک اثر ارزشمند در این ژانر به شمار آید. همچنین، این فیلم می‌تواند زمینه‌ای برای تولید آثار بیشتر با محوریت زندگی و سیره دیگر امامزادگان و شخصیت‌های مذهبی در سینمای ایران فراهم کند.

به طور خلاصه، فیلم سینمایی «اخت الرضا» تلاشی برای به تصویر کشیدن یکی از مهم‌ترین رویداد‌های تاریخی و مذهبی در ایران است. پرداختن به زندگی و سفر حضرت فاطمه معصومه (س) در سینما، فرصتی برای آشنایی بیشتر مخاطبان با این بانوی بزرگوار و آموزه‌های دینی مرتبط با ایشان فراهم می‌کند. با توجه به رویکرد مستند-داستانی فیلم، انتظار می‌رود که سازندگان توانسته باشند ضمن حفظ اصالت تاریخی، یک روایت جذاب و تأثیرگذار را ارائه دهند. موفقیت این فیلم می‌تواند گامی مهم در جهت توسعه و ارتقای کیفی سینمای دینی در ایران باشد و راه را برای تولید آثار مشابه در آینده هموار سازد.

منبع: روزنامه جوان