به گزارش خبرنگار مهر، زکریا یوسفی خواننده و نوازنده کردتبار سازهای کوبه‌ای که طی سال‌های اخیر علاوه بر حضور در آلبوم‌ها و اجراهای زنده خوانندگان صاحب نام موسیقی کشورمان به عنوان خواننده نیز فعالیت‌هایی را آغاز کرده، به مناسبت درگذشت سهراب محمدی استاد پیشکسوت موسیقی نواحی منطقه خراسان شمالی یک قطعه آوازی را در قاب تصویر منتشر کرد.
این خواننده و نوازنده طی روزهای گذشته با حضور در مزار این استاد فقید و نامدار موسیقی شمال خراسان یک قطعه آوازی را منتشر کرده که به گفته او در برگیرنده فضای احساسی و قدرشناسانه‌ای بوده که همواره در زمان حیات مرحوم سهراب محمدی مورد توجه‌اش بوده است.
او در یادداشتی به بهانه انتشار این قطعه توضیح داده است:
«موسیقی ِ شمال خراسان، در سطوح گوناگون و در پرده‌های راز آمیز از تاریخ و فرهنگ گذشتگان سخن می‌گوید. نغمه‌هایی از زبان سازهای آن خطه بر می‌خیزد که همه اسراری از رخدادها و رویدادهای گذشته تاریخ این سرزمین را به زبان موسیقی در خود تکرار می‌کند و حتی به مراتب دلنشین‌تر و رساتر از تمام نوشته‌های مکتوب گذشتگان است. در این شرایط مفاهیم ِ متفاوت آوازها، علاوه براینکه تعلق آن را به مراسم و شرایط مختلف نشان می‌دهد، گویای مدوّن بودن این موسیقی نیز هست.
نمونه‌ای از شاخصه‌های هنر این سرزمین بخشی‌ها و عاشیق‌ها هستند که بازماندگان حقیقی‌ِ خنیاگران ایران باستان هستند. در این چارچوب امتیاز ویژه و وجه تمایز در موسیقی شمال خراسان، روایتگر بودن آن‌ها، تعدد و گستردگی مقامات، گوناگونی ریتم‌های آن با دورهای مختلف و مترهای آزاد که اشعاری با مضامین فراق یار و غمِ هجران را بسیار پر رنگ‌تر از سایر موارد قابل مشاهده می‌کند.
مردمان خراسان شمالی از جمله کرمانج‌های این سرزمین، به نوعی اهل فرهنگ و عرفان راستین‌اند و از گذشته‌ها تا کنون بزرگانی را در عرصه‌های مختلف فرهنگ و هنر و موسیقی به دنیا معرف کرده‌اند. در این چارچوب نوازندگی دوتار در این سرزمین سرآمد بوده و اقوام مختلف کرد، ترک و ترکمن، وامدار این فرهنگ هستند و موسیقی کرمانجی و ترکمنی، ریشه‌های موضوعی و معنوی همراه با داستان‌های اساطیری، را همپوشانی می‌کنند.
یکی از نمادهای حقیقی ِ آواز و دوتار و آخرین نسل از بخشی‌های کرمانج شمال خراسان استاد «سهراب محمدی» از دیار آشخانه بود که متاسفانه روز چهارشنبه بیست و دوم مرداد ماه درگذشت.
او از جمله هنرمندانی بود که زمزمه‌ها و زخمه‌هایش به حق رمز آلود بود. او با آوازهایش گویای تاریخ این سرزمین بود و فراز و نشیب زمانه را متذکر می‌شد که چه روزگارانی سپری شده است. ایشان نیز مانند بسیاری از بزرگان هنر و موسیقی ِاین سرزمین خوش درخشیدند و برگی بر برگ‌های موسیقی ِ ایران و شمال خراسان افزودند. یاد و نامشان همیشه جاودان»
