لیلا صادقی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه کودکان پیش از دوران دبستان، درباره مدرسه سوالاتی از والدینشان می‌پرسند، گفت: برخی والدین مدرسه را به طور اغراق‌آمیز فضایی برای تفریح، بازی، دوست‌یابی و سوادآموزی معرفی می‌کنند، اگرچه ممکن است برخی از این اظهارات صحیح باشد، اما لازم است والدین در قالب منطقی‌تری کودکشان را برای ورود به مدرسه آماده کنند.
وی افزود: به طور مثال کودک ۷ ساله‌ای را تصور کنید که قرار است برای اولین بار در مدرسه حضور یابد. او در بدو ورود همان تعاریفی که والدین در ذهنش پرورش داده‌اند را تداعی می‌کند، یعنی مدرسه را مکانی دوست داشتنی می‌داند که همه کودکان در آنجا شاد هستند، حالا درست در زمانی که در فضای مدرسه قرار می‌گیرد با مکانی مواجه می‌شود که برخی کودکان در حال گریه و زاری هستند یا از سوی دیگر اولیای مدرسه با صدای بلند صحبت می‌کنند تا دانش‌آموزان را توجیه کنند؛ مسلم است که در این حالت کودک دچار استرس و اضطراب خواهد شد لذا توصیه می‌شود به منظور آماده‌سازی کودکان پیش از ورود رسمی به مدرسه، والدین آنچه قرار است در مدرسه بر کودک بگذرد را بازگو کنند.
این روانشناس کودک با بیان اینکه برخی کودکان در روزهای آغازین سال تحصیلی احساس دلتنگی دارند، گفت: هر چقدر کودک نسبت به آنچه که قرار است بر او بگذرد آماده‌تر شود، سازگاری او با مدرسه نیز بیشتر خواهد شد.
صادقی با اشاره به اینکه در سن هفت سالگی نوعی اضطراب تحت عنوان اضطراب جدایی در کودکان بروز می‌یابد، تصریح کرد: اضطراب جدایی در شش الی هفت ماهگی کودکان وجود دارد، اما با ورود به مقطع دبستان ممکن است این اضطراب در برخی کودکان نمایان شود که عموما میزان آن به دلیل تفاوت‌های فردی در برخی بیشتر و در برخی دیگر کمتر است. عموما علت اضطراب جدایی در دوران دبستان، به دلیل ترس از جدایی والدین و سپری کردن در فضایی که نیازمند رعایت قوانین و مقررات خاصی است بروز می‌یابد. البته ممکن است برخی کودکان در روزهای آغازین سال تحصیلی، دارای شوق و هیجانات خاصی باشند، اما پس از گذشت چند روز، به دلیل وجود قوانین رسمی مدارس از رفتن به مدرسه امتناع کنند.
این روانشناس کودک معتقد است: در صورتی که والدین بالاجبار کودکشان را به مدرسه ببرند، ممکن است کودک دچار حالات سایکوسوماتیک یا روان تنی و مشکلاتی جسمانی مانند دل درد، سردرد و حالت تهوع شود، لذا به معلمان توصیه می‌شود تا در مواجهه با کودکانی که دچار حمله هراس می‌شوند اجازه دهند کودک برای مدت کوتاهی در کنار مادرش آرام گیرد.
صادقی با تاکید بر اینکه برخورد والدین، مسئولان مدرسه و آموزگاران با کودک از اهمیت بالایی برخوردار است، گفت: جدایی کودک از مادر و محیط خانه و رفتن او به مدرسه و برآورده کردن انتظارات اولیا و خانواده، موجب تغییراتی در عواطف و هیجانات کودکان می‌شود، این درحالیست که برخورد مناسب با کودکان می‌تواند میزان هیجانات عاطفی او را به سرعت کاهش دهد.
وی در ادامه درباره نحوه برخورد صحیح والدین و معلمان با کودکان توصیه‌هایی ارائه داد و گفت: والدین یا معلمان نباید اضطراب جدایی کودک را به تمسخر بگیرند یا از او انتقاد کنند، آنها باید کودک را با همکلاسی‌هایش آشنا کنند و در زمان خداحافظی با خوشرویی او را به سمت کلاس درس هدایت کند. البته باید از همدردی و دلسوزی بیش از حد پرهیز شود و تسلیم خواسته کودکشان نشوند، اما به او اطمینان دهند که او در امنیت و سلامت قرار دارد.
صادقی ادامه داد: والدین باید در روز بازگشایی مدارس، مدت زمانی را در کنار کودکشان سپری کنند، پس از مدتی کودک را با معلم تنها بگذارند تا کودک با معلم آشنا شود، سپس برای مدت کوتاهی دوباره درکنار کودکشان حضور یابند. همچنین والدین می‌توانند روز قبل از شروع سال تحصیلی، همراه با کودک در مدرسه حاضر شوند تا کودک بتواند همراه مادر از محل مدرسه، کلاسها و ... دیدن کند و با آموزگارانش آشنا شود.
این روانشناس در ادامه به وضعیت روان کودکانی که والدینشان دچار مشکلات جسمانی است نیز اشاره و تاکید کرد: کودکانی که والدین آنها مبتلا به بیماری یا اختلالات خاصی هستند، یا در معرض طلاق و اعتیاد قرار دارند، ممکن است حالت‌های ترس و افسردگی در آنها مشاهده شود و نتوانند هیجانات و عواطف خود را کنترل کنند.
وی در پایان یادآور شد: کودکانی که پس از گذشت دو هفته از بازگشایی مدارس هنوز دچار مشکلات جدایی هستند یا پیش از رفتن به مدرسه هنوز دچار مشکلات جسمانی می‌شوند باید مشکل آنها توسط مشاور یا روانشناس کودک مورد بررسی قرار گیرد.
انتهای پیام
