خبرگزاری مهر؛ مجله مهر _ مرضیه کیان: بارها لابلای کتاب‌های درسی و سر کلاس‌های درس و پای صحبت بزرگترها شنیده بودیم که «درخت هر چه بارش بیشتر می‌شود، سرش پایین‌تر میاد» … اما رفتارهایی که این چند سال اخیر از مدیران بالادستی که اتفاقاً خیلی از آن‌ها هم با رأی همین ما مثلاً آدم معمولی‌ها به جایگاه رسیدند و جزو خواص! شدند، تمام معادلات و چیزهایی که شنیده بودیم را زیر سوال برد؟!
اگر این چند روزه به هر دلیلی چند دقیقه پا از محیط گرم دفترش بیرون می‌گذاشت یا لحظه‌ای شیشه دودی ماشین را پایین می‌داد، متوجه سرمای استخوان‌سوز هوای بهمن ماه می‌شد؛ علی‌اصغر عنابستانی را می‌گویم، نماینده سبزوار در مجلس که به اسم قانون‌گذار، یکی از کرسی‌های مجلس را اشغال کرده و با شعارهای مردمی، رأی جمع کرده و به نمایندگی از طرف مردم برای کشور قانون تصویب می‌کند!
عنابستانی روز جمعه در خیابان انقلاب تهران و در محدوده دروازه دولت، بدون مجوز تردد قصد ورود به مسیر ویژه را داشت، که حامد اکبری، سرباز پلیس راهور، به وظیفه قانونی‌اش عمل کرد و مانع از تردد خودرو شد، اما واکنش عنابستانی چه بود؟ از خودرو پیاده شده و یک سیلی به صورت سرباز زده است؛ رفتار دور از انسانیتی که بسیاری از مردم دیدند و دوربین هم ثبتش کرد، اما همیشه دیوار حاشا بلند است!
یعنی لحظه‌ای شرم نکرد؟! جوانی که دو سال به احترام قانون از خانه و خانواده دور است و سر سیاه زمستان در خیابان پست می‌دهد و به وظیفه تعریف شده‌اش عمل می‌کند شایسته این رفتار است؟!
البته از این برخوردها در این چند سال کم دیده نشده، اما امیدمان بر این است که برایمان عادی نشود! هنوز خبر سیلی خوردن محمد حسن کریمی، سرباز بابلی از بازپرس دادگستری، که بر حسب وظیفه‌شناسی از او درخواست کارت‌شناسایی کرده بود، گونه‌مان را می‌سوزاند که به صورت یخ‌زده سربازی دیگر در پایتخت سیلی زده شد.
حمدالله کریمی، نماینده بیجار در دوره قبل مجلس بود، که سال ۹۶ با یک سرباز راهور در فرودگاه مهرآباد درگیر شد و بینی سرباز را شکست. شاید اگر همان زمان هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان برخورد متناسبی می‌کرد، اوضاع خیلی بهتر از این می‌شد.
اتفاقاً برای اینکه دفتر خاطرات اینچنینی سفید نماند، برای هر سال خاطره‌ای ثبت می‌شود که یادمان نرود این قانون‌گذاران که به هر ترفندی خود را به جایگاه مدیریتی می‌رسانند، چطور همه چیز را فراموش می‌کنند و از بالا به دیگران نگاه می‌کنند؛ سال ۹۷ هم فحاشی محمدباسط درازهی نماینده سراوان در مجلس به یکی از کارمندان اداره گمرک، طوفان خبری به پا کرده بود. این درگیری لفظی بعد از ممانعت کارمند گمرک از ورود خودروی نماینده سراوان به گمرک بود که قصد داشت بدون هماهنگی وارد پارکینگ شود و چیزی که تأسف موضوع را هنگام مشاهده ویدئو منتشر شده بیشتر می‌کند این است که درازهی در حین مشاجره، به مردمی که به او رأی داده بودند هم توهین می‌کند.
شاید رفتار توهین‌آمیز عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی در فروردین ۹۶ با یک خبرنگار خانم در حاشیه نشست هیئت دولت، کلید این بی‌احترامی‌های هر ساله و منظم هر ساله را زد؛ این رفتار توهین‌آمیز پس از قطع دوربین، نسبت به سوال خبرنگار بود که «ایرباس سوم که به ایران آماده است مرجوعی کشور کلمبیا است، آیا این موضوع صحت دارد و شرایط آن اکنون چگونه است؟» آخوندی میکروفون خبرنگار را به قصد پرت کردن گرفت و با لحن فریادگونه گفت: «شما حرفه‌ای نیستید و از خبرنگاری سر در نمیارید برید بابا! خبرنگار باید یک جُو عقل داشته باشد!»
معلوم نیست این رفتارهای بیمارگونه ناشی از سندروم «دست‌های بی‌قرار» است یا «شعور بی‌قرار»؟!
واکنش‌های انتقادی رئیس و نایب رئیس مجلس نسبت به این رفتارهای ناشایست و به دور از شأن انسانی مدیران و پیگیری از جانب مراجع بالاتر این نقطه سفید را روشن می‌کند که دیگر شاهد این رفتارها نباشیم. حالا که سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی رئیس ناظر بر رفتار نمایندگان، «مساوی بودن همه حتی نمایندگان مجلس را در برابر قانون» مطرح کرده، باید دید که این ادعا در عمل تا چه حد اجرایی می‌شود.
