به گزارش ایسنا، سالهای درازی است که بحث اختصاص مکانی تحت عنوان قطعه هنرمندان، برای خاکسپاری فرهنگورانی که برای سرافرازی فرهنگ و هنر این مرز و بوم عمری تلاش کردهاند، یکی از دغدغهها بوده و هست.
اگرچه در دورهای از سالهای گذشته، با اختصاص مکانی در انتهای آرامگاه حافظیه، موضوع خاکسپاری هنرمندان به سرانجام رسید اما با ممنوعیت دفن اموات در این مکان، بار دیگر موضوع اختصاص نیافتن مکانی مناسب تحت عنوان قطعه هنرمندان، در صدر توجه قرار گرفت.
طی یک سال گذشته، یکی از مباحث مطرح در شورای اسلامی شهر شیراز، اختصاص قطعهای مناسب در یکی از گورستانهای شهر به هنرمندان بود، موضوعی که هنوز هم به سامان نرسیده است.
هرچند سال گذشته و با آغاز بهرهبرداری رسمی از گورستان بهشت احمدی این موضوع بار دیگر طرح شد، اما در عمل هیچ اقدام اجرایی برای اختصاص قطعه ویژه هنرمندان شکل نگرفت و جامه عمل نپوشید.
سال گذشته شماری از هنرمندان دیار فارس، به آسمان پرکشیدند و آخرین آنان مرحوم فقید کشتکاران بود، مردی که بیش از 70 سال در عرصه فرهنگ و ادب تلاشهای سترگی انجام داد و بهعنوان فردی تأثیرگذار در این حوزه، شناخته شده مردم شهر و دیارش بود.
به گزارش ایسنا، غلامحسن اولاد نیز اولین هنرمند و فرهنگور شیرازی بود که در اولین روزهای سال 96 دیده در نقاب خاک کشید و همانگونه که در دوران حیات، همانند دیگر شعرا و نویسندگان، شان و جایگاهش آنگونه که باید محفوظ نماند، در زمان ممات هم مظلوم به خاک سپرده شد.
به گفته برخی از افراد مطلع، تلاش برای خاکسپاری این شاعر فقید در قطعه انتهایی حافظیه که پیش از این بهنوعی عنوان قطعه هنرمندان را یافته بود، بینتیجه ماند و پیکر اولاد نیز بر دوش همراهان و دوستانش، در دارالرحمه شیراز، آرام گرفت.
هنرمندان دیار پارس و شیراز امیدوار هستند که مسئولان این دیار، اگر در دوران حیات گامی تاثیرگذار برای رفاه آنان بر نداشته و نمیدارند، حداقل برای دوران پس از مرگ آنان قطعهای مناسب در یکی از گورستانهای شیراز، اختصاص دهند.
انتهای پیام