به گزارش ایسنا، به نقل از "دویچه وله"، در ژوئیه ۱۹۹۵، نیروهای جدایی‌طلب جمهوری صرب بوسنی و متفقین شبه‌نظامی، بیش از ۸۰۰۰ مرد و پسر را در شهر سربرنیتسا به قتل رساندند. دیوان‌های محاکمات بین‌المللی بعدها این کشتار را در طبقه "نسل‌کشی" قرار دادند.
جوانان در بوسنی-هرزگووین در تلاش هستند این قتل‌عام را در آگاهی جهانی حفظ کنند. روزنامه‌نگار "لامیا براوو" به دویچه وله گفت: "هرگز نباید فراموش کنید چه اتفاقی افتاده؛ اگر فراموش کنید، چنین اتفاقاتی ممکن است تکرار شوند. هرگز نباید سربرنیتسای دومی وجود داشته باشد".
دادگاه بین‌المللی جنایی برای یوگسلاوی سابق، سال‌ها در مورد این قتل‌عام تحقیق کرد و دریافت که نیروهای صرب بوسنیایی در مرحله آخر جنگ سه ساله بوسنی، در مارس ۱۹۹۵، برنامه‌ریزی برای نسل‌کشی را آغاز کرده بودند.
مقصود نیروهای صرب بوسنیایی این بود که سربرنیتسا را تصرف کنند؛ منطقه‌ای که در سال ۱۹۹۳ به عنوان منطقه امن سازمان ملل اعلام شده بود. حدود ۴۰۰ نفر از صلح‌جویان هلندی که چندان مسلح نیز نبودند، در آنجا مستقر شده و وظیفه داشتند از پناهجویانی که به این شهر وارد می‌شوند، حفاظت کنند.
هنگامی که مهاجمان در ۱۱ ژوئیه سربرنیتسا را تصرف کرده و صلح‌جویان را گروگان گرفتند، حدود ۲۵ هزار بوسنیایی به پایگاه سازمان ملل در پوتوچاری در حومه شهر فرار کردند. آن‌ها با وجود گرمای شدید و شرایط بهداشتی فاجعه‌بار، به دنبال پناهندگی بودند.
یک روز بعد، مهاجمان شروع به حمله و تجاوز به آن‌ها کردند. در روزهای ۱۲ و ۱۳ ژوئیه، پناهندگان دختر، زن و پیر به اتوبوس‌ها منتقل و به مناطق تحت کنترل بوسنی برده شدند.
بعد از کشتن بیش از ۸۰۰۰ نفر طی روزهای ۱۳ تا ۱۷ ژوئیه، مهاجمان اجساد را داخل گورهای دسته‌جمعی انداختند. متخصصان پزشکی قانونی از خارج کشور از آن زمان تاکنون به شناسایی هویت ۷۰۰۰ بوسنیایی به قتل رسیده، کمک کرده‌اند. این افراد در گورستان پوتوچاری به طرز شایسته‌ای تدفین شدند.
انتهای پیام
