به گزارش ایسنا، تیم ملی والیبال ایران در هفته سوم لیگ ملت‌های والیبال ۲۰۱۹ در شهر ارومیه میزبان تیم‌های روسیه، لهستان و کانادا بود که توانست هر سه بازی خود را با پیروزی پشت سر بگذارد و با کسب ۸ امتیاز صدرنشینی‌اش تا پیش از آغاز هفته چهارم در اردبیل را تثبیت کند.

طبق سیاست فدراسیون جهانی والیبال هدف از برگزاری بازی‌های لیگ ملت‌ها در شهرهای مختلف کشورها ترویج این شته در همه مناطق جهان است. موضوعی که اکثر کشورهای میزبان این دوره از مسابقات مانند چین و ایران به آن توجه داشته و میزبانی را در اختیار شهرهای دوم و سوم خود مانند جیانگمن و ارومیه قرار دادند.

میزبانی ارومیه را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای ورزشی در این شهر دانست که ضمن اعتبار بخشیدن به ورزش این شهر می‌تواند به افزایش بعد گردشگری در این شهر نیز کمک کند. با وجود شور والیبالی وصف ناپذیر در ارومیه، متأسفانه به دلیل عدم ثبات در مدیریت فدراسیون طی یکسال اخیر و عدم هماهنگی با مسئولان محلی، نقطه ضعف‌هایی نیز وجود داشت که از فرصت‌های بیشمار این میزبانی بعضاً تهدیدهایی پدید آورد. با این حال حسن برگزاری مسابقات در ارومیه آنقدر پررنگ بود که نقاط ضعف کمتر به چشم آمد.

شاید اگر پیش از برگزاری بازی‌های هفته سوم لیگ ملت‌های والیبال، ارومیه را به عنوان پایتخت والیبال ایران و آسیا به کسی معرفی می‌کردیم خیلی‌ها آن‌را اغراق می‌دانستند، اما وقتی به حضور پر شور هواداران در این سه بازی هفته سوم لیگ ملت‌ها نگاه کنیم قطعاً باید این هواداران را عشاق واقعی رشته والیبال در جهان دانست. مردمی که ساعت‌ها قبل از شروع بازی‌ها مقابل سالن غدیر ارومیه صف می‌کشیدند تا از نزدیک بازی‌های تیم ملی ایران را تماشا کنند. حجم عظیمی از عاشقان والیبال که به دلیل پر شدن ظرفیت سالن در پارک‌ها و خیابان‌ها تجمع می‌کردند و از طریق گوشی‌ها و مانیتورهای تعبیه شده در سطح شهر، مسابقات را نگاه می‌کردند، همه از پتانسیل بالای این شهر برای میزبانی رویدادهای مشابه خبر می‌دهد.

با این حال نباید این شور و اشتیاق مردم ارومیه به والیبال باعث نادیده گرفته شدن نقاط منفی این میزبانی شود. شاید یکی از اصلی‌ترین نکاتی که می‌توان به عنوان نقطه ضعف میزبانی ارومیه به آن اشاره کرد، شعارهایی بود که در سالن غدیر ارومیه داده می‌شد. در میان انبوه حمایت‌هایی که از تیم ملی ایران می‌شد، متأسفانه گاهاً شاهد شعارهایی از سوی هواداران بودیم که قطعاً نمی‌تواند وجهه خوبی در سطح ملی و بین المللی برای میزبانی ایران داشته باشد و جز حاشیه و تخریب میزبانی این شهر دستاورد دیگری نخواهد داشت. این موضوع حتی ناراحتی برخی از عوامل تیم ملی را نیز در پی داشت.

البته شاید بتوان بخشی از دلیل بروز چنین مشکلاتی را شرایط نابسامان فدراسیون والیبال دانست که با مسئولان موقت اداره می‌شود، اما موضوعی که حتمی است، نگرانی اهالی والیبال برای میزبانی‌های بعدی است. اینکه میزبانی‌ها از بازی‌های تیم‌های ملی ایران در رشته‌های مختلف در اختیار شهرها و شهرستان مختلف کشور قرار بگیرد اتفاق خوبی است اما نکته مهم این است که همه تدابیر لازم برای یک میزبانی بی‌حاشیه نیز اندیشه شود.

مدیریت جو تماشاگران و اتخاذ تدابیر ویژه برای نمایش فرهنگ بومی ایرانیان از جمله وظایفی است که فدراسیون والیبال به عنوان متولی اصلی میزبانی این مسابقات باید برای آن چاره اندیشی کند.



ایجاد مسیر تردد مناسب برای تیم‌های میزبان، بدون تعلل در ترافیک شهری و برخورد با تماشاگرنماها از مهمترین اصولی است که هر کشور برای تأمین شرایط مناسب میزبانی از تیم‌های حریف باید نسبت به آن حساسیت به خرج دهد. موضوعی که عدم مدیریت آن اعتراض تیم لهستان را به همراه داشت و حواشی را در پایان این مسابقات پدید آورد.

رعایت پروتکل‌های جهانی مثل برگزاری مظنم و اصولی نشست‌های خبری، پذیرش تماشاگر برابر با گنجایش ورزشگاه و همچنین عدم اجازه استفاده از بوق در سالن‌های سرپوشیده، از دیگر مواردی است که فدراسیون والیبال ایران باید در سایر رویدادهای پیش رو نسبت به آن مدیریت مناسبی داشته باشد. چرا که ممکن است هر یک از این موارد محاسن بی شمار میزبانی یک شهر را زیر سوال ببرد.

انتهای پیام