دکتر شهرام فرجزاده در گفتوگو با ایسنا، افزود: در بین سالهای 2009 تا 2014 هر چقدر برنامه تغذیه ورزشکاران هدفمند و براساس یک قاعده مشخص و برنامهریزی شده در باشگاهها و تیمهای ملی پیاده میشد. طی چند سال گذشته هیچ گونه نظارتی روی تغذیه ورزشی ورزشکاران اعم از آماتور و حرفهای وجود ندارد و به صورت سلیقهای اعمال میشود. البته شاید خیلیها ادعا کنند که تخصص لازم را در این زمینه دارند، اما در حقیقت صلاحیت این کار را ندارند.
وی گفت: در گذشته ما برنامههای بهتر و مدونتری در خصوص تغذیه ورزشی ورزشکاران داشتیم و رویکرد قانونمندتری در این زمینه حاکم بود. اما الان این رویکرد ضعیفتر شده و برای توسعه جایگاه تغذیه ورزشی در کشور برنامه خاصی نداریم. به طوری که هر فردی در باشگاهها و تیمهای ملی توصیههایی مبتنی بر تغذیه میکنند که صلاحیت این کار را ندارند.
فرجزاده با تاکید بر این نکته که چشمانداز خوبی برای بحث تغذیه ورزشی ورزشکاران در ایران وجود ندارد، خاطرنشان کرد: از آنجایی که مرتب پیگیر این قضیه هستم، به جرات میتوانم بگویم که در خصوص تغذیه ورشی ورزشکاران از یک چشمانداز خوبی برخوردار نیستیم و آمار دقیق و مشخصی که روی این موضوع متمرکز شده باشد، وجود ندارد. به طوری که هرچقدر در جریان بازیهای آسیایی اینچئون و گوانگجو بررسیهای خوبی از نظر برنامه تغذیهای روی تیمهای ملی و اعزامی صورت میگرفت، الان این روند ضعیفتر شده و برنامه تغذیهای مشخصی برای تیمهای اعزامی وجود ندارد.
وی با اشاره به پایین بودن جایگاه پژوهش در زمان گودرزی گفت: در دوره وزیر پیشین وزارت ورزش و جوانان، جایگاه پژوهش آن طور که انتظار میرفت، توجه جدی به آن نمیشد و کارهای تحقیقاتی و کاربردی زیادی در بحث تغذیه ورزشی و سایر رشتههای علوم ورزشی صورت نگرفت. امیدوارم با حضور سلطانی فر و با تخصیص بودجه لازم برای انجام کارهای پژوهشی و تحقیقاتی، شاهد این باشیم که پژوهش دوباره جایگاه خود را در ورزش کشور پیدا کند.
فرجزاده در پایان از افزایش صغر سنی در رشتههای والیبال، بسکتبال، فوتبال، جودو و... خبر داد و افزود: در ایران چون نتیجهگرایی بسیار مهم است، در نتیجه اکثر مربیان بدون توجه به عوارض استفاده بیش از حد مکملهای پروتئینی در رده سنی نوجوانان و به منظور عضلهسازی و حجیم شدن عضلات آنها، مقادیر زیادی پروتئین به ورزشکاران نوجوان تجویز میکنند تا بتوانند بدون هیچ مشکلی در رقابتها شرکت کنند. در حالی که تجویز بیش از حد پروتئین نه تنها عوارض کلیوی و کبدی برای این رده سنی در آینده به دنبال خواهد داشت. بلکه سبب میشود تا در سن بزرگسالی نتوانند به نتایج قابل توجهی دست پیدا کنند.
انتهای پیام