«ژیلا پور ایرانی» در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص انگیزه‌اش برای ساخت پناهگاه پردیس و حمایت از حیوانات خیابانی، اظهار کرد: سال 1387 بود که توسط یکی از افراد حامی حیوانات مطلع شدم که سگ‌های جمع‌آوری شده از شهر به محلی به نام معدوم گاه منتقل می‌شوند، پس از مراجعه به معدوم‌گاه به طور کلی عقیده‌ام تغییر کرد و متوجه شدم که چقدر در خواب زمستانی بوده‌ایم و از فجایع که اطراف‌مان اتفاق می‌افتد، بی‌خبر هستیم.
وی ادامه داد: با دیدن صحنه کشتار حیوانات توسط پیمانکار طرف قرارداد شهرداری که به طرز فجیعی جان آنان را می‌گرفتند، تصمیم به حمایت این حیوانات مظلوم گرفته و در سال 1389 پناهگاه پردیس را در حومه شهر تبریز تأسیس کردیم.
مسئول پناهگاه حیوانات پردیس با اشاره به مشکلات عدیده‌ی پناهگاه حیوانات پردیس، تصریح کرد: باید سگ‌های ولگرد را جمع‌آوری کنیم، اما متأسفانه همکاری‌هایی را که از شهرداری توقع داریم، انجام نمی‌گیرد، حتی مبلغ بسیار اندکی که به دست ما می‌رسد نیز تنها برای جمع‌آوری حیوانات پرداخت می‌شود و حتی طی یک سال، هیچ مبلغی از شهرداری دریافت نکردیم، با این حال بدون هیچ سود و منفعت شخصی به حمایت خود ادامه دادیم.
پورایرانی با اشاره به بدهکاری‌های پناهگاه پردیس، اظهار کرد: حیواناتی که از سطح شهر جمع‌آوری می‌کنیم، در برخی مواقع آسیب‌دیده و مجروح هستند، از این‌رو هزینه‌های خدمات درمانی و هزینه غذا و... در مجموع هزینه‌ای کمرشکن بوده و قریب به 100 میلیون تومان در این راستا بدهکار هستیم.
وی ادامه داد: اکنون مهمترین مشکل ما علاوه‌بر مسائل مالی، شکایت مداوم مردم علیه ما در رابطه با زمین فعلی پناهگاه است که درخواست تخلیه دارند، ساخت پناهگاه جدید پردیس نیز مشکل دیگر ماست، در این راستا زمینی را با همت یک خیر در حومه‌ی شهر تبریز خریداری کرده و کارهای دیوارکشی و حصارکشی به اتمام رسیده اما هم‌اکنون ریالی برای قسمت‌بندی داخل پناهگاه نداریم و این مسائل دست به دست هم داده و فشار بزرگی را بر ما تحمیل می‌کنند.
مسئول پناهگاه حیوانات پردیس در خصوص همکاری شهروندان نیز خاطرنشان کرد: امروزه فرهنگ و دیدگاه مردم نسبت به شش سال گذشته که پناهگاه پردیس تازه تأسیس بود، خیلی تفاوت کرده و در این راستا فرهنگ‌سازی در حدی است که از روستاهای حومه‌ی تبریز تا بوکان کردستان نیز به‌منظور حمایت از حیوانات آسیب‌دیده، تماس گرفته و درخواست کمک می‌کنند، خوشبختانه امروزه مردم نسبت به زخم و آسیب حیوانات بی‌پناه بی‌تفاوت نیستند.
پورایرانی در پاسخ به این پرسش که چرا پناهگاه پردیس انتقال داده می‌شود؟ گفت: با توجه به این‌که زمین پناهگاه به شکل موقت و به‌صورت غیراستاندارد از طرف یک حامی حیوانات در اختیار ما بوده و اجازه ساخت و ساز در این زمین را نداشتیم، از این‌رو تصمیم به انتقال این پناهگاه گرفته‌ایم.
وی درباره طرز جمع‌آوری حیوانات و نوع حمایتهایشان، گفت: هرجا که دیده شود حیوانی بی‌پناه زندگی می‌کند و نیاز به کمک دارد، سریعاً آن حیوان را به پناهگاه انتفال می‌دهیم و سپس با مناطق هماهنگ می‌شویم که هر روز یک نفر به منطقه تعیین شده رفته و منطقه را پاک‌سازی کند، مردم نیز توسط شماره تلفن 137 تماس گرفته و مراتب را اطلاع می‌دهند.
مسئول پناهگاه حیوانات پردیس در خصوص جمع‌آوری حیوانات، ادامه داد: حیوانات ماده پس از جمع‌آوری، عقیم‌سازی می‌شوند تا زاد و ولد نکنند و تعدادشان افزایش پیدا نکند.
پورایرانی گفت: پس از این همه شکایت و مشکلات، جا دارد که از استانداری آذربایجان‌شرقی و به‌ویژه معاون امور عمرانی استاندار قدردانی کنیم که در این مسیر پا به پای ما آمده و حمایتمان کردند.
وی در خصوص برنامه‌های آتی خود نیز یادآور شد: به امید خدا و با کمک مردم و شهرداری تبریز، نسبت به ساخت نخستین بیمارستان تخصصی حیوانات آسیب‌دیده و بی‌پناه در ایران مصمم هستیم که همه نقشه‌های آن آماده و تائید شده که به امید خدا در پناهگاه جدید، این بیمارستان را راه‌اندازی کنیم.
مسئول پناهگاه حیوانات پردیس اظهار کرد: از همه‌ی مسئولان استدعا دارم که در این کار خداپسندانه ما را حمایت کنند، از شورای شهر و به‌ویژه از شهرداری تبریز درخواست حمایت داریم، چون در این راستا وعده داده‌اند، اکنون وقت آن رسیده که به قولشان عمل کنند، ما نیز فقط حمایتهایشان را می‌خواهیم.
پور ایرانی ادامه داد: همه‌ی ما می‌کوشیم فرهنگ حیوان دوستی را در کشورمان ترویج بدهیم، حیوان دوستی در فرمایشات ائمه اطهار(ع) مورد تأکید واقع شده و ما روایت بسیاری در خصوص رفتار صحیح با حیوانات داریم.
وی یادآور شد: از پدر و مادرها تقاضا داریم که فرزندان خود را حیوان دوست بار آورده و حیوان دوستی را یک عرف بدانند.
انتهای پیام
