محمدمهدی جانبازی، متولد ۶۶ و اصالتا از خطه چهارمحال و بختیاری است. در رشته فوریت های پزشکی تحصیل کرده و حالا حدود ۷ سال است به عنوان تکنسین فوریت های پزشکی مشغول فعالیت است.
او که از سال ۹۴ به اصفهان آمده و در این شهر مشغول فعالیت است، از علاقه اش به این حرفه می گوید که از ابتدا با عشق و علاقه آن را انتخاب کرده است، همین که می توانم کاری برای مردم بکنم لذت بخش است و باعث علاقه بیشترم به ادامه خدمت می شود.
اورژانس یکی از مهم ترین و اصلی ترین واحدهای امدادرسانی در کشور به حساب می آید و تکنسین فوریت های پزشکی (اورژانس) فرد آموزش‌دیده‌ای است که معمولاً همراه آمبولانس برای ارائه خدمات اولیه درمانی به کمک بیمار یا شخص مصدوم می‌شتابد، یا در بخش اورژانس برای ارائه کمک‌های اولیه حضور دارد. امداد سریع، ارائه خدمات درمانی اولیه پزشکی پیش بیمارستانی و کمک رسانی به مصدومین، بیماران و مجروحان اورژانسی و انتقال آنان به مراکز درمانی در کمترین زمان ممکن با هدف کاهش مرگ و میر، نقص عضو و آسیب از وظایف تکنسین اورژانس است.
کاملا واضح است که تکنسین اورژانس شغلی سخت و پرخطر است که روحیه جهادی و توان و انگیزه ای مضاعف می خواهد. فعالیت حرفه ای نیروهای اورژانش اما از زمان همه گیری کرونا و مواجهه با این ویروس ناشناخته و هزارچهره ابعاد دیگری پیدا کرد. محمدمهدی جانبازی، تکنسین اورژانس اصفهان در گفت و گو با ایسنا گوشه ای از سختی های کاری نیروهای اورژانس در این دوران را روایت می کند.
او به روزهای نخست شیوع کرونا در کشور اشاره و اظهار می کند: در بهمن ماه رزمایشی به‌منظور بالا بردن آمادگی واحدهای صنعتی منطقه هسته‌ای در صورت بروز حوادث احتمالی و همچنین تعامل بیشتر با تیم‌های واکنش سریع استان با همکاری استانداری در منطقه هسته‌ای اصفهان برگزار شد. برگزاری این مانور تاثیر زیادی در آمادگی نیروهای اورژانس برای حوادث بحرانی داشت، به طوری که هم از نظر تجهیزات حفاظت فردی و هم حفاظت از بیمار و ضدعفونی کردن تجهیزات و آمبولانس و بقیه موارد آمادگی لازم را داشتیم.
از اولین ماموریت اورژانسی او در روزهای اول شیوع کرونا می پرسم و با خنده می گوید: این مدت به قدری ماموریت داشته ایم که اولین ماموریت را خاطرم نیست. در ابتدای شیوع بیماری، هنوز آمبولانس بیمارستان ها برای انتقال بیمار کرونایی به مراکز ریفرال وجود نداشت و این ماموریت را به اورژانس ۱۱۵ محول کردند که باتوجه به آموزش هایی که از قبل دیده بود و آمادگی که داشت به صورت حرفه ای و تخصصی این وظیفه را انجام دهد. البته بیمارستان هایی هم بودند که آمادگی داشتند اما نه همه بیمارستان ها. از هر بیمارستانی، بیمار کرونایی را به سانتر کرونا می بردیم و همان زمان مشکلات بیمارستان ها را از نزدیک می دیدم.
بعد از مدتی با مشخص شدن پروتکل های درمانی این وظیفه را به اورژانس بیمارستان ها سپردند و از آن به بعد اورژانس ۱۱۵ در سطح شهر وظیفه دارد بیمارانی که با اورژانس تماس گرفته و مشکوک به کووید یا مثبت قطعی هستند را به بیمارستان ها انتقال دهد، ولی دیگر انتقال بیمار بین بیمارستان ها را نداریم.
پوشیدن لباس مخصوص و استرس و فشار کاری آدم را خفه می کرد
این تکنسین اورژانس با بیان اینکه علائم اولیه بیماری را رصد کرده و سعی می کنیم هر مورد مشکوکی را به عنوان کووید درنظر بگیریم، یادآور می شود: اوایل استرس زیادی داشتیم؛ پوشیدن لباس های حفاظت فردی و استرس و فشار کاری آدم را خفه می کرد. وقتی بیمار قطعی کووید را با آمبولانس و دستگاه تنفسی به بیمارستان منتقل می کردیم احتمال نزدیک به ۸۰ درصد سرایت ویروس وجود داشت، چون محیط آمبولانس کوچک است و هرچقدر تجهیزات حفاظت فردی کامل باشد بعد از مدتی احتمال سرایت وجود دارد. همانطور که بحث فاصله اجتماعی مطرح است، زمان اجتماعی هم مهم است؛ فاصله اجتماعی را با حفظ فاصله ایمن می توان رعایت کرد، اما مدت زمان حضور در محیط آلوده نیز اهمیت دارد.
خطری که از نزدیک لمس می کنیم
زمانی که در محیط سربسته آمبولانس در کنار بیمار کووید سپری می کنیم و باید مراقبت های لازم را از بیمار انجام دهیم قطعا خطر را از نزدیک لمس می کنیم، چون احتمال انتشار قطعا ذرات و بخارات تنفسی با وجود ماسک در فضا و سرایت ویروس وجود دارد.
سرایت بیماری و ابتلا به کووید؛ اتفاقی که در این مدت برای نیروهای اورژانس در سراسر کشور افتاده است، اما مشکلات نیروهای اورژانس در این مدت فقط به خطر بیماری محدود نبود.
می گفتند خانه را آلوده می کنید!
مشکل دیگری که به ویژه در اوایل شیوع بیماری وجود داشت همراهان بیمار و برخوردهای سنگین و ترس آنها بود. اینها خاطرات خوبی نیست که بخواهم یادآوری کنم اما گاهی بعد از امدادخواهی به در خانه ای رفتیم که اجازه ورود به ما نمی دادند! می گفتیم شما تماس گرفتید و امدادخواهی کردید، ما هم با تجهیزات کامل و لباس استریل آمده ایم به شما کمک کنیم اما می گفتند ورود شما باعث آلودگی خانه می شود! یا مثلا گاهی یکی از اعضای خانواده تماس می گرفت اما یکی دیگر اجازه نمی داد حتی بیمار را ببینیم! می گفتند نه می خواهیم بیمار را ببینید و نه به بیمارستان ببرید.
به هرحال با وجود همه سختی ها همکارانم با روحیه جهادی تمام تلاش خود را برای خدمت به بیماران انجام می دهند و با وجود شرایط سخت در مورادی که نیاز بود بیمار را به بیمارستان می بردیم و حتی در مسیر بیمارستان برای همراه بیمار و یا در محیط بیمارستان و بیرون بیمارستان هر توضیحی لازم بود به مردم می دادیم.
اوایل شیوع کرونا آموزش های لازم برای رعایت مسائل بهداشتی اهمیت زیادی داشت؛ گاهی برخی شهروندان از ماسک استفاده می کند، دست هایش را می شوید و ضدعفونی می کنند ولی اصول و روش درست آن را نمی دانستند که خود عامل خطر بود، مثلا با دستکش آلوده یا دست هایشان ماسک را روی صورت جا به جا می کنند.
از شرح حال کاذب بیمار تا ریختن ترس مردم
او با اشاره به اینکه در کنار انجام ماموریت ها، اورژانس در بخش آموزش هم محتوای آموزشی لازم را آماده می کرد و در اختیار شهروندان قرار می داد، خاطرنشان می کند: متاسفانه برخی افراد با اورژانس تماس می گیرند و علائم کرونا را پنهان می کنند، مثلا می گویند ضعف و بی حالی داریم، یا بیمار مشکل قلبی دارد، قاعدتا ما هم نمی توانیم همیشه با تجهیزات کامل به ماموریت برویم و در این شرایط حفاظت ما در حد ماسک و دستکش است، اما می دیدیم که حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد احتمال دارد فرد مبتلا به کووید باشد و همینطور هم بود. متاسفانه برخی افراد شرح حال کاذب می دهند، درحالی که ما باید بدانیم با چه موردی قرار است مواجه شویم و اگر بیمار مشکوک باید باید نهایت دقت و حفاظت را داشته باشیم.
این تکنسین اورژانس اما می گوید: در حال حاضر ترس مردم از کرونا ریخته است؛ البته از خود بیماری و اینکه مبتلا شوند هنوز می ترسند ولی فقط در همین حد می ترسند، درحالی که پیشگیری را جدی نمی گیرند. خیلی افراد در محیط های عمومی هنوز ماسک نمی زنند و وقتی به آنها تذکر می دهیم می خندند یا عصبانی می شوند! البته الان دقت مردم خیلی بیشتر شده و بهتر رعایت می کنند چون بعد از این مدت بیماری را می شناسد و بیماران را در اطراف خود، دوستان، اقوام و همکارانشان دیده اند.
می گویند این شغل را کنار بگذار...
جانبازی سخت ترین قسمت کار را اما حفاظت پرسنل اورژانس از خانواده هایشان می داند، همان اتفاقی که همه پرسنل بهداشتی و درمانی طی این مدت تجربه کرده اند. در این باره می گوید: برخی از کارکنان بهداشتی و درمانی در این مدت مجبور شدند برای حفظ سلامتی خانواده هایشان از آنها دور باشند و این درحالی بود که برخی از مردم بنا به هر دلیلی مسائل بهداشتی را رعایت نمی کردند تا زنجیره انتقال بیماری قطع شود. برخی روزها می خواستیم به خانه برویم ولی ترجیح می دادیم سر کار بمانیم چون نگران سلامت خانواده هایمان هستیم. برخی از اقوام و آشنایان هم نگران اند و از ما می ترسند! برخی اقوام خیلی حساس شده اند و مرتب می گویند حالا که شرایط اینطور است این کار سخت را کنار بگذار و شغل آزادی برای خودت دست و پا کن که هم خطر کمتری دارد و هم درآمد بیشتری، اما من با علاقه این کار را انتخاب کرده ام و هم درآمدم برکت دارد و هم عاقبت بخیری و دعای مردم را پشت سرم دارم.
به مردم کمک کنیم ولی از ما می ترسند!
این تکنسین اورژانس به برخورد مردم هم اشاره می کند و می گوید: ما تلاش می کنیم به مردم کمک کنیم ولی برخی از ما می ترسند! در محیط هایی که برای امدادرسانی می رویم مردم واقعا با استرس و ترس با ما برخورد می کنند، درحالی که هنوز افرادی را در جامعه می بینیم که حتی ماسک نزده اند! بارها پیش آمده که به همراه بیمار یا شهروندان توصیه و تاکید می کنیم که باید ماسک بزنند و فاصله و زمان ایمن را رعایت کنند.
در هر ماموریت اورژانس احتمال حادثه و خطر وجود دارد
خدماتی که اورژانس می دهد برای حفظ حیات بیمار است، درحالی که در هر ماموریت احتمال وقوع هر حادثه و خطری برای نیروهای اورژانس وجود دارد، ولی این کاری است که خودمان با عشق و علاقه انتخاب کرده ایم و می دانستیم باید در شرایط اضطراری و سخت به مردم خدمت کنیم. در این دوران هم قطعا فشار کار ما بیشتر شده است و همکاران من باید هر لحظه احتمال ابتلا و ناقل بودن فرد مصدوم را در امدادخواهی ها بدهند. کسانی که در این مدت با بیماری درگیر شده اند باید استعلاجی بگیرند، درحالی که بار کاری روی دوش بقیه همکاران می افتد.
جانبازی از ابتلای خودش به بیماری کووید هم می گوید، ۲۰ روز درگیر شدم. باوجود همه دقت و حساسیتی که داشتم اما بالاخره مبتلا شدم. بیمارانی که شرایط حاد ندارند باید در خانه قرنطینه شوند و استراحت کنند. من هم خانه بودم اما تب و لرز و سرفه های شدید و ضعف و بدن درد و سرگیجه داشتم، طوری که وقتی بلند می شدم نمی توانستم تعادلم را حفظ کنم، حتی در خوردن غذا هم مشکل داشتم. در این مدت هیچ تماسی با اعضای خانواده نداشتم و خوشبختانه هیچ کدام از اعضای خانواده ام مبتلا نشدند. اوایل این قدر با مواد ضدعفونی سر و کار داشتیم که ۸۰ درصد بویایی ام را از دست دادم، اگرچه گفتند بویایی بعد از مدتی برمی گردد ولی بویایی من هنوز برنگشته است.
شنیدن خبری که بسیار سخت و دردناک است
می پرسم به خاطر فشار کاری و استرس و شرایط سخت تا الان همکارانش ترک کار کرده اند؟ تا جایی که اطلاع دادم همه همکارانم ایستاده اند و تا آخر این مبارزه به کار خود ادامه می دهند. اگرچه لحظات بسیاری سختی داریم؛ مثل شنیدن خبر شهادت مدافعان سلامت در بخش های مختلف بهداشت و درمان. شنیدن این اخبار برای همه نیروهایی که در جبهه کرونا می جنگند بسیار سخت و دردناک است.
خاطره شیرینی ندارم جز خوشحالی و قدردانی مردم
می پرسم با وجود همه سختی ها خاطره شیرینی هم از این دوران دارد؟ با خنده می گوید خاطره شیرینی ندارم جز اینکه خوشحالی مردم و قدردانی آنها را دیده ایم، بارها شده در آمبولانس و با لباس اورژانس مردم ما را دیده و برایمان دست تکان می دهند و خدا قوت می گویند. همین که به درد مردم خورده ایم و می توانیم برایشان کاری انجام دهیم خوب است، اما در کل جنس کار ما سخت است و کمتر شیرینی دارد.
جانبازی مهمترین درخواست نیروهای اورژانس از مردم را رعایت اصول بهداشتی و همینطور فاصله و زمان اجتماعی می داند و می گوید: در محیط های عمومی کمتر حضور داشته باشیم و برای انجام کارهای غیرضروری نمانیم. مثلا بارها دیده ام برخی افراد در بانک دوست و آشنایی دیده و همان جا، هم صحبت می شوند! اگرچه خوشبختانه بیشتر مردم می دانند چطور باید از خود و خانواده شان مراقبت کنند تا دچار بیماری نشوند، اما گاهی همین موارد ساده و پیش پا افتاده می تواند خطر آفرین باشد.
این تکنسین اورژانس اصفهان با تاکید براینکه مثل زمان جنگ همه باید آماده و مراقب باشند، می گوید: هر وقت کسی را ببینم که اصول بهداشتی را رعایت نمی کند و بی توجه است، با اینکه مسئولیتی ندارم به او تذکر می دهم. گاهی با برخورد تند جوابی می دهند ولی می گویم شما باید ماسک بزنید چون ما هم در خطر هستیم. خاطرم هست یک بار در بانک سراغ رئیس بانک رفتم و گفتم چرا افرادی که در بانک هستند ماسک ندارند!؟ رئیس بانک هم گفت درست می گوید، کار افرادی که ماسک ندارند را انجام نمی دهیم تا فرهنگ سازی شود و بدانند نباید با بی توجهی سلامت خود و دیگران را به خطر بیندازند.
اورژانس در خط مقدم مبارزه با کرونا و هر بیماری است
جانبازی با یادآوری اینکه اورژانس در خط مقدم مبارزه با کرونا و هر بیماری است، می گوید: بیشتر مردم موقع حادثه متوجه می شوند اورژانس چه کار ارزشمندی انجام می دهد، اما هنوز هم خدمات اورژانس کمتر شناخته شده است.
با علاقه و انتخاب خودمان مشغول این کار هستیم، در مورد مباحث مالی کمتر شنیده شده که نیروهای اورژانس حرفی بزنند، اما قطعا با حمایت مسئولان دلگرمی همکاران در اورژانس بیشتر می شود، به ویژه وقتی تجهیزات ما به روز شود بهتر می توان خدمات رسانی کرد.
همکارانم در اورژانس واقعا فداکاری می کنند؛ روزهایی هست که در یک شب سه احیا انجام می دهیم، یا در یک تصادف با چندین مصدوم بار کاری تا یک ماه روی تن و روح تکنسین اورژانس می ماند، ولی نیروهای ما به این شرایط عادت کرده اند و با دل و جان کارشان را انجام می دهند.
او در خاتمه با بیان اینکه همین که رسانه ها در کنار ما هستند و حواسش به تلاش های این روزهای نیروهای اورژانس هست قدردانی می کنیم و امیدواریم همه کارکنان بخش بهداشت و درمان از این دوران به سلامت عبور کنند. از مردم به خاطر رعایت پروتکل های بهداشتی و تحمل سختی های این دوران برای اینکه باری به دوش بخش بهداشت و درمان و اورژانس نگذارند و همینطور مسئولانی که تمام تلاش خود را می کنند و از این بخش حمایت می کنند نیز قدردانی می کنم.
انتهای پیام
