اما طی این لحظه‌شماری شاید بیش از حد به عید چشم بدوزیم و از اصل ماجرا غافل بمانیم. شاید تجربه کرده‌ باشید که با گذشتن از لحظه تحویل سال، حس غریبی آدم را فرا می‌گیرد؛گویی مدت‌ها منتظر یک اتفاق عجیب و غریب و خیلی بزرگ بوده‌ایم که حالا به سادگی با یک تبریک سال نو به پایان رسیده و اتفاق خاصی هم رخ نداده! روزهای اسفند، گاه حتی از روزهای تعطیلات نوروزی نیز جذاب‌تر و پر انرژی‌تر هستند. شاید بد نباشد که دست‌کم امسال با خودمان تمرین و از این روزها بیشترین استفاده را بکنیم. می‌توان از این شور و نشاطی که به‌صورت جمعی در کل کشور و شهر احساس می‌شود لذت برد. می‌توان در شهر و خیابان‌ها قدم زد و از این همه جنب‌وجوش به وجد آمد و لذت برد. مگر چندبار در طول سال پیش می‌آید که زندگی با این شدت و حدت در خیابان‌ها، فروشگاه‌ها و... در جریان باشد؟ همین که خانواده‌ها را می‌توان در کنار هم تماشا کرد که ‌ به خرید آمده‌اند و به تک تک فروشگاه‌ها سرکشی می‌کنند نعمت کمی نیست. یا وقتی ذوق و شوق کودکان را می‌توان مشاهده کرد که آشکارا می‌خندند و از خرید‌های جدیدشان کیف می‌کنند دیگر چطور می‌شود غمگین بود؟ اما بزرگ‌ترین اتفاقی که طی سال‌های اخیر و با نزدیک شدن به پایان سال رخ می‌دهد احساس همدلی و مهربانی مردم با یکدیگر و نیازمندان است. چطور می‌شود طی این روزهای فوق‌العاده، با گروهی از نیکوکاران مثلا برای تهیه و توزیع لباس عید کودکان نیازمند همراه شد و حظی دوچندان نبرد؟ یا چطور می‌شود برای مناطق محروم، وسایل و خوار بار تهیه کرد و فرستاد و از نتیجه آن لذت نبرد؟ اینگونه است که می‌توان گفت چند هفته باقیمانده به سال جدید، چنان ظرفیتی از خوبی و شادی در خود دارد که در خود نوروز نمی‌توان تجربه‌اش کرد.