براساس گزارش لایو‌ساینس،‌ لباس فضانوردی سیستم بقای سرنشینان اوریون یا OCSS یکی از سه لباسی است که ناسا در تلاش بوده آنها را جایگزین تجهیزات دوران شاتل‌ها کند که هنوز در ماموریت‌های فضایی و در ایستگاه فضایی بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

حسابرسی بازرسی کل نشان می‌دهد باوجود هزینه بیش از 200 میلیون دلار طی 10 سال گذشته، ناسا در معرض خطر مواجه با کمبود زمان برای دسترسی به لباس‌های فضایی جدید در ایستگاه فضایی پیش از آغاز دوران بازنشستگی این ایستگاه در سال 2024 است. 

ناسا هنوز اعلام نکرده که افزودن فضانورد به این ماموریت شدنی است یا نه، اما تمامی فضانوردانی که قرار است در این ماموریت سوار فضاپیمای اوریون شوند، باید لباس‌های OCSS را به تن کنند. این لباس فضایی که باید در زمان پرتاب و فرود به تن فضانوردان باشد، به گونه‌ای طراحی شده تا از فضانوردان در برابر آتش، دود و مواد شیمیایی سمی محافظت کند. این لباس همچنین از قابلیت تنظیم فضار هوا برخوردار است تا در صورت بروز مشکل در فضاپیما از بدن فضانوردان محافظت کند.

طرح اولیه این لباس در ماه ژوئن آماده شده و بازبینی نهایی آن در تابستان آینده انجام خواهد‌گرفت. به گفته پل مارتین بازرس کل ناسا،‌این سازمان از سال 2010 تا 2016 درحدود 12 میلیون دلار هزینه این پروژه کرده‌است. علاوه بر این ناسا روی دو لباس فضایی با فشار کنترل شده تحقیق کرده‌است که فضانوردان باید در حین راهپیمایی فضایی آن را به تن کنند. یکی از این لباس‌ها سیستم لباس فضایی صورت فلکی نام دارد که متعلق به دوران بوش بوده و در سال 2010 متوقف شد.

با این همه ناسا پنج سال پس از توقف پروژه از پیمانکار تولید این لباس برای توسعه فناوری‌های جدید استفاده کرده‌ و در این مدت مبلغ 80.8 میلیون دلار به این پیمانکار پرداخت کرده‌است، درحالی که فعالیت‌های موازی در بخش سیستم‌های پیشرفته اکتشافات ناسا ادامه داشت. بازرس کل همچنین دریافته‌است که ناسا 135.6 میلیون دلار برای لباس صورت فلکی و 51.6 میلیون دلار برای برنامه‌ای دیگر به نام پروژه لباس فضایی پیشرفته هزینه‌کرده‌است و باوجود تمام این هزینه‌ها، هنوز سال‌ها با دستیابی به لباس فضایی آماده پرواز جدید که بتوان آن را جایگزین مدل‌های قدیمی کرد، فاصله دارد.

لباس‌های فضایی درواقع فضاپیماهایی یکنفره و مینیاتوری هستند که فضانورد را در شرایط خلا و در دمای شدید زنده نگه می‌دارند، درحالی‌که از انعطاف‌پذیری کافی و دوام بالا برای اجرای راهپیمایی‌های فضایی نیز برخوردار است.

لباس‌های فضایی نسل بعدی ناسا در سه مرحله تولید می‌شوند، مرحله اول برای استفاده در ایستگاه فضایی،‌مرحله دوم برای استفاده در ماه و مرحله سوم برای سفر به مریخ. بدون وجود حوزه عملیاتی واضح و مشخص، مهندسان باید به صورت حدسی موارد مورن نیاز برای ماموریت‌ها را مشخص کنند، زیرا هریک از این مقاصد دماهایی متفاوت،‌سطح تشعشعات و فشاری متغییر، و نیاز به تحرکی متفاوت دارند و همچنین قرار گیری در معرض غبار و ذرات شناور نیز در هریک متفاوت است.

بازرس کل به ناسا توصیه کرده‌است که برنامه‌ای رسمی برای طراحی، تولید و آزمایش نسل بعدی لبا‌س‌های فضایی ارائه دهد و در عین حال به بررسی هزینه‌های استفاده از لباس‌های فضایی کنونی نسبت به تولید لباس‌های جدید و آزمایش آن بپردازد.