به گزارش خبرنگار «پارسینه» به نقل از تِک تایمز، بنیامین تیپت، استاد ریاضیات و فیزیک دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا، به همراه همکار پژوهشیش، دیوید سانگ، مدلی ریاضیاتی از آن چه می توان ماشین زمان خواند را طراحی کرده است.

تیپت و سانگ با کمک نظریه نسبیت اینشتین فرمولی را ساخته اند که سفر در زمن را از داستان های علمی تخیلی خارج، و به دنیای واقعی وارد کرده است. این مدل که «دامنه های عقب رفت قابل عبور بی سبب در فضازمان» (Traversable Acausal Retrograde Domains In ) یا «تاردیس» نام دارد، با ایده استفاده از خمیدگی زمان و مکان برای دایره ای کردن زمان استفاده می کند که اجازه می دهد مسافران ماشین زمان، به عقب بازگردند.

در نظریه اینشتین، توضیح داده می شود که جگونه خمیدگی در زمان مکان و زمان توسط اجسام سنگین، همچون ستارگان و سیاره ها، ایجاد می شود. با استفاده از این مفهوم، تیپت توضیح می دهد که خمیدگی در فضا- زمان در مورد توجیه مدار منحنی سیاره ها هم به کار می رود. او همچنین به شواهد علمی اشاره می کند که نشان می دهند هرچه به یک سیاه چاله نزدیک تر شوید، زمان کندتر حرکت می کند.

تیپت تاردیس را به عنوان حبابی در هندسه فضا- زمان توصیف می کند که می تواند مسافران را در یک مسیر دایره ای و با کمک خمیدگی در فضا- زمان به گذشته یا آینده ببرد.

البته نباید با این مدل خیلی هیجان زده شد، چرا که ساخت تاردیس ممکن است بسیار دور از دسترس و یا شاید حتی ناممکن باشد. حتی اگر تیپت بر این باور باشد که مدل ریاضیاتیش درست است، خود او تایید می کند که همچنان برای ساخت چنین ماشینی در واقعیت چیزهایی لازم است.

او می گوید: «در حالی که این [مدل] به لحاظ ریاضیاتی امکان پذیر است، ساختن یک ماشین فضا- زمان هنوز ممکن نیست، چرا که به موادی نیاز داریم – که ما آنها را مواد بیگانه می نامیم- تا بتوانیم فضا- زمان را با این شیوه های غیرممکن خم کنیم، اما هنوز [این مواد] کشف نشده اند».

این پژوهش در مجله علمی «جاذبه کلاسیک و کوانتوم» منتشر شده است.