اول: میزان دوندگی بازیکنان پرسپولیس نسبت به حریف اهوازی خود کمتر بود. این اولین مرتبه نیست که کمتر دویدن در بازی  سرخپوشان پایتخت مشاهده می شود بلکه آنها در جام حذفی هم مقابل تیم قشقایی شیراز هم دوندگی کمتری داشتند. به نظر می رسد تیم پرسپولیس مقابل تیم های جوان سستی در دوندگی دارد که برانکو باید این نقطه ضعف را برطرف کند.

دوم: سرخپوشان پایتخت در بازی گذشته مقابل نفت تهران فشار زیادی را تحمل کردند. براین اساس به نظر می رسید آنها ریکاوری خوبی برای این بازی نکرده بودند و خستگی در بدنهایشان به چشم می خورد.

سوم: پرسپولیس شانس آورد که هم رقیبش تراکتور سازی مساوی کرد و هم یک امتیاز از بازی مقابل استقلال خوزستان گرفت وگرنه صدر جدول را از دست می داد. به هر حال فراز و نشیب پرسپولیس باعث می شود که این تیم همانند فصل گذشته نتواند قهرمان شود. 

چهارم: به نظر می رسد ترکیب چهار نفره پرسپولیس در  فاز هجومی بهم خورده است . عالیشاه، علیپور،احمد زاده و طارمی فصل گذشته در کنار هم خوب بازی می کردند اما امسال با تغییراتی که برانکو در این ترکیب هجومی داده است ، مهاجمان این تیم از جمله طارمی موقعیت گلزنی زیادی بدست نمی آورد. 

پنجم: رامین رضاییان بعد از پنج ماه و چهار روز در ترکیب پرسپولیس قرار گرفت. به نظر می رسد که برانکو برای کاهش فشار انتقادها رضاییان را در این بازی به کار گرفت و به علت فنی این کار را نکرد 

ششم: بیرانوند دروازه بان پرسپولیس بعد از چند بازی دروازه اش باز شد. وی با وجود اینکه با پرتاب های دستش می تواند موقعیت برای مهاجمان تیمش خلق کند اما در خروج هایش ضعف دارد. از یک دروازه بان ملی پوش بعید است که نتواند عکس العمل خوبی در برابر ضربه ایستگاهی نشان بدهد و گل دریافت کند. وی می توانست با دست مخالفش توپ ارسالی را رد کند اما این کار را نکرد. 

به هر حال پرسپولیس از لحاظ فنی در این بازی حرفی برای گفتن نداشت اما در نهایت با یک تساوی توانست صدر نشین بماند. 

انتهای پیام/