به گزارش ایسنا، حسینی بیدخت با تاکید بر اینکه بر اساس سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، آموزش زبان خارجی باید نیمه تجویزی باشد، توضیح داد: یعنی مجموعه‌ای فراهم شده است که دانش آموز و والدین او می توانند از آن مجموعه، زبان مورد نظرشان را انتخاب کنند و الزاما فقط زبان انگلیسی نخواهد بود.
این مدرس دانشگاه اظهار کرد: شورای عالی آموزش و پرورش در سال ۷۲ یک مصوبه داشت که سال ۸۲ نیز آن را تکمیل کرد و بر اساس آن، این فضا مهیا شده است که برای آموزش زبان خارجی فقط به زبان انگلیسی بسنده نکنیم و در کنار زبان انگلیسی، به چهار زبان دیگر اشاره شده است که قابلیت انتخاب و یادگیری دارند؛ این زبان‌ها شامل آلمانی، فرانسوی، روسی و ایتالیایی هستند.
وی افزود: آنچه در مدارس ایران رخ داده این است که غالبا دانش آموز، والدین و مدارس، گرایش به زبان انگلیسی دارند که این مسئله دلایل مختلفی می تواند داشته باشد. یکی از عوامل گرایش والدین و دانش آموزان به زبان انگلیسی، ضعف آگاهی است، زیرا آنها اطلاع ندارند اگر علاقه مندی شان را اعلام کنند مدرسه می‌تواند این فضا را برای آنها فراهم کند هر چند ممکن است تعداد کسانی که درخواست یک زبان مشخص را دارند، به تعداد لازم برای ارائه یک کلاس نرسد.
مسئول سابق سازمان پژوهش درباره دیگر عوامل عدم توجه به زبان هایی غیر از انگلیسی در مدارس اظهار کرد: ضعف تربیت مربی متخصص در زبان هایی همچون آلمانی، فرانسوی، روسی و ایتالیایی از دیگر دلایل است و این موضوع مستلزم ورود جدی دانشگاه‌ها و انجام یک کار فرا سازمانی است. در حقیقت دانشگاه‌ها باید برای تربیت مربی در این حوزه‌ها وارد شوند.
انتهای پیام
