به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دانشگاه امیرکبیر، دکتر امیرسالار خندان پژوهشگر پسا دکتری پژوهشکده فناوری‌های نو دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به تولید بیوپلیمر تقویت شده، گفت: زخم پوش‌های بیونانوکامپوزیتی متخلخل ساخته شده به روش خشکایش انجمادی و با بهره گیری از تکنیک جدید همگن‌سازی نانوذرات در بیوپلیمر طبیعی بوده است.
وی با بیان اینکه پلیمر سنتز شده از با استفاده از جلبک دریایی بوده است، خاطر نشان کرد: زخم پوش تولید شده میتواند برای انواع زخمهای مرطوب و خشک مورد استفاده قرار گیرد. این محصول روند درمانی بهتر و ساده تری را نسبت به زخم پوش‌های موجود در بازار از خود نشان می‌دهند.
خندان، آسیب‌های پوستی را عمدتا شامل زخمهای مزمن، سوختگی، تومورها و بریدگی‌ها دانست و ادامه داد: زخم پوش‌های سنتی از طریق ایجاد محیط خشک موجب تأخیر در روند ترمیم زخم می‌شوند و این در حالی است که بستر زخم نیاز به محیط باز و سالم طبیعی برای ترمیم نیاز دارد که این مساله منجر شد تا زخم پوش‌های سنتی جای خود را به زخم پوش‌های نسل جدید بدهند.
وی تمرکز این مطالعات را بهبود و درمان زخم‌هایی که دیر بهبود می‌یابند و عفونت سطحی و عمقی میتواند باعث آسیب پوستی شود یا وارد مرحله مزمن شده و درمان‌پذیر نیستند دانست و یادآور شد: بیوپلیمر طبیعی تولید شده در این تحقیقات قابلیت جذب آب چند صد برابری وزن اولیه خود را دارد.
این محقق با تاکید بر اینکه این زخم‌پوش تحت آزمون‌های زیستی نظیر زیست فعالی و زیست سازگاری، رفتار تورمی و جذب آب در محیط استاندارد، رشد و تکثیر سلول‌های پوستی قرار گرفته است، افزود: در ساخت این زخم‌پوش از هیدروژهایی نظیر "کایتوسان" و "سدیم آلژینات" استفاده شد. کایتوسان ساختار مناسب برای انکپسوله کردن سلول از خود نشان می‌دهند و سدیم آلژینات ویژگی‌هایی از قبیل توانایی برای تشکیل هیدروژل در شرایط فیزیولوژیکی، تجزیه ملایم ژل برای بازیابی سلول و رشد و حرکت مواد مغذی و مفید دارد.
وی با بیان اینکه در این مطالعات سعی شد با بهره گیری از فناوری نانو، پانسمان‌های متخلخل و پایدار شیمیایی و مکانیکی برای ترمیم زخم‌ها طراحی کنیم، اظهار کرد: در این طرح داربست متخلخل بیوپلیمری جهت ترمیم بافت و زخم تولید شد تا با استفاده از آلژینات اصلاح شده به روش خشکایش انجمادی، توانایی کنترل رهایش دارو را در مدت زمان زیاد داشته باشد و ساختار شیمیایی آن خواص داربست را بهبود ببخشد.
این پژوهشگر پژوهشکده فناوری‌های نو دانشگاه صنعتی امیرکبیر مرطوب نگهداشتن محیط زخم جهت تسریع بهبود آن، بررسی تغییر رنگ و تغییرات pH جهت مصون نگهداشتن محل زخم از باکتری و آلودگی و غیرسمی را از ویژگی‌های زخم‌پوش‌های تولید شده عنوان کرد و گفت: تاکنون داروهای مختلفی نظیر کورتون به منظور سرعت بخشیدن به روند ترمیم زخم به کار رفته‌اند که نقش مهمی در تسریع روند ترمیم زخم دارند ولی نتایج مطالعات فاز حیوانی نشان داده است که آلژینات خوراکی هیچ گونه سو اثری ندارد.
وی با تاکید بر اینکه اندازه منافذ هیدروژل آلژینات تشکیل شده در این زخم پوش بسیار متنوع است، خاطر نشان کرد: این خاصیت موجب می‌شود که پروتئین‌های بزرگ مانند "فیبرینوژن" به راحتی از هیدروژل آلژینات کلسیم عبور کند ضمن آنکه این محصول ویژگی‌های ایده آلی برای بازسازی عصب دارد.
خندان، انجام آزمایش‌های بالینی را فاز دیگر این مطالعات نام برد و اظهار کرد: با توجه به قیمت مناسب، فرآیند تولید آسان و در دسترس بودن مواد اولیه زیستی، تولید این زخم‌پوش بیوپلیمری از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه خواهد بود. علاوه بر آن استفاده راحت و عدم نیاز به تعویض پیوسته و متداوم زخم‌پوش و رهایش کنترل شده دارو، کاهش هزینه‌های درمانی بیماران را در پی دارد.
این طرح از سوی دکتر سعید صابر سمندری عضو هیات علمی پژوهشکده فناوری‌های نو و دکتر امیرسالار خندان پژوهشگر پسا دکتری پژوهشکده فناوری‌های نو اجرایی شد.
