شنبه ایرانی با خبری جالب آغاز شد و طبل انتخابات ریاست جمهور ایران در بهار آینده یکبار دیگربه صدا درآمد.اما با صدایی زیر و بسیار متفاوت و خفیف. محافل خبری به نقل از نزدیکان قسم خورده محمود احمدی نژاد اعلام کردند معاون او" حمید بقایی" قصد کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری بهار آینده ایران را دارد. بقایی خود 24 ساعت بعد این خبررا رسما تایید و دلیل آن را وجود شرایط "مهم وتعیین کننده" در کشور اعلام کرد. اما نگفت منظورش ازشرایط مهم و تعیین کننده چیست؟.بر خلاف تصورمعمول در رقابت های مشابه انتخابات ریاست جمهوری ، ظاهرا قرار است انتخابات هیجان انگیزی را تجربه و مشاهده کنیم که بالقوه می تواند فصلی غیر قابل پیش بینی در کارنامه رقابت های سیاسی در ایران تلقی شود. غیر قابل پیش بینی نه در نتیجه نهایی انتخابات،بلکه عمدتا به دلیل تاثیر پایداری که انتخابات روی ""برآمدگان سیاسی که نماینده طبقه خود تلقی می شوند""خواهد گذاشت.

اهمیت انتخابات ریاست جمهوری سال آینده ایران،عمدتا در مراحل کنشگری جاری ، بسیار مهم است اما نه به دلیل حضور شخصی مانند حمید بقایی!این تصوری به غایت خام خواهد بود .بلکه اهمیت ویژه به دلیل تفاوت های سیاسی ماندگاری ست که این انتخابات بر جای خواهد گذاشت. بقایی در "ساختار عمومی قدرت سیاسی ایران ویا قابلیت جذب اجتماعی توده های گونه به گونی مردم" فاقد موقعیتی ست که حتی بتواند شخصا اعتباری برای طبقه یی سیاسی یا اجتماعی(همگن یا همراه) که آن را نمایندگی می کند کسب نماید.از طرف دیگر انتخابات مهم است،چون استمرار موقعیت برتری نسبی و نیز حفظ جایگاه امتیازات روحانی ،عملا موقعیت استقراری سایر عناصر سیاسی رقیب در صحنه را با خطر روبرو کرده . در حالی که ماه هاست مخالفان از او چهره یک رئیس جمهور تک دوره یی ترسیم کرده اند.

همه چیزرا در انتخابات ریاست جمهوری خلاصه کردن ، این ریسک بسیار مخاطره آمیز برای مخالفان رابه دنبال داشته که برنده شدن حسن روحانی در رینگ بوکس حال با "ضربه فنی"یا "تفاضل امتیازات" یا"کسب امتیازات منفی بیشتر از سوی رقیب" عملا آنها را تا مدت های مدید از صحنه رقابت سیاسی دور نگه خواهد داشت. البته ممکن است رقبای آینده نگر حسن روحانی در بخش ریشه دار اصول گرایان معتدل و میانه رو الزاما دچار چنین سرنوشتی نشوند که فکر می کنم نخواهند شد .اما مسئله اصلی به حواشی و تبعاتی مربوط می شود که نه احتمالا بلکه حتما، پدیده یی به نام احمدی نژاد برای آنها ایجاد خواهد کرد. احمدی نژاد از اثر چنین موثری بسیار آگاه است.از جنبه شخصی مشکل رئیس جمهور پیشین این است که تصور می کند با تفکیک قائل شدن میان ساختار فردی اش با فرهنگی اشتباهی که در ادبیات سیاسی ایران پایه گذاری کرد، قادر به تداوم حیات سیاسی درافکار عمومی مردم، البته با نشانی فرعی خواهد بود.دقیقا به همین دلیل نه خود، بلکه نسخه بدیل خویش را با نشانی انحرافی به میدان رقابت فرستاده.چیزی شبیه راهنمای چپ زدن،اما به راست پیچیدن!!. احمدی نژاد و مجموع حامیانش تصور می کنند با فرستادن زودتر یک نماینده بدلی درصف، سهم بیشتری از عایدی نهایی در یافت خواهند کرد.

هر چند حضور فوری و خارج از نوبت! آقای حمید بقایی این حامی قسم خورده آقای احمدی نژاد و برعکس!، به خودی خود امرتعجب برانگیزی نیست و احمدی نژاد هم سوگند بزرگ نخورده بود که فعالیت سیاسی نکرده و از کسی حمایت نکند!!،اما با دیدی شخصی از حضورآقای بقایی در عرصه انتخابات ریاست جمهور بهار آینده باید عمیقا حمایت و آن را مفید به حال جسم سیاسی ایران دانست.صرف نظر از حق طبیعی و قانونی او که نباید سلب گردد (مگر به حکم قانون)آقای بقایی مثل هر ایرانی دیگر کاملا محق به عمل سیاسی و کاندیداتوری است، از این جنبه هیچ انتقادی به او وارد نیست.اما نکته آن است که اولا، در این قضیه ،ایشان سلبا شخص خودش نیست ومراد آن دیگری ست که جلو نمی آید(هر چند اصرار نا موفق به مستقل بودن می کند). ثانیا واثباتا او چه بخواهد یا نه! طبقه مشهور و منسوب له خودرا گریز ناپذیر نمایندگی می کند.اتفاقا به همین دلیل از حضور او نه از جنبه شخصی،بلکه به اعتبار وابستگی طبقاتی اش به گروهی شناخته شده ،خاص و بسیارادعا طلب و مطالبه جو باید استقبال کرد تا "این محک سخت عبرت برانگیز روزگار باشد که آنها را متوجه واقعیتی تلخ در کنه افکار عمومی مردم کند".به قول وودی آلن "یکی از مضرات گوشه نشینی و در سایه نشستن توهم زایی ست".باید از حضور سیاسی بدیل جریانی که فکر می کند با آدرس عوض کردن، می تواند ملتی را به کوچه بن بست بکشاند استقبال کرد -قانون.matinmos@gmail.com